Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Καλημέρα, καλό σαββατοκύριακο! Κοπιάστε! Χαίρετε!

Και οι πιο πρόσφατες αναρτήσεις μας, ήταν…

Θαύμα – θαύμα! Επιτέλους! Ο Χριστός, εικονίζεται αθώος, σαν πραγματικά καλό παιδί! Με τα χέρια απλωμένα, σαν αγκαλίτσα… Και όχι σαν πονηρός μητροπολίτης, να «ευλογεί» με το… «δάχτυλο»!

Περαστικά σας πάτερ!

Εκ της ιεράς συνόδου της εκκλησίας της Ελλάδος: Μακέτα, σχέδιο πρότασης εναλλακτικής ευλογίας –ειδικά προς γυναίκες εκκλησιαζόμενες, σαν σύμβολο που εμπεριέχει και την επιβράβευση «like» (του σημείου «G»), αν είναι και ανάλογα «ενδεδυμένες», κυρίως σε γάμους και βαφτίσια!

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια

Η πιο ορθόδοξη στάση, η πιο σωστή ευλογία, είναι αυτή με το δάχτυλο όρθιο!

Πρωτόπλαστοι, με… αφαλό;


Καλημέρα!

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ,
ΣΧΕΔΟΝ ΙΕΡΕΑΣ ΑΦΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΘΗΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ,
ΑΡΙΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΒΙΤΑΝΕΙΔΙΟΥ,
ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΟΔΡΟΜΙΟΥ " ΕΛ. βΕΝΙΖΕΛΟΣ ",
ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ,
ΤΕΛΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΟΣΟΝ ΘΥΜΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ;
ΦΙΛΙΚΑ
ΘΩΜΑΣ

13 Ιουνίου 2015 στις 3:46 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ποιος Θωμάς; Ο παλιός μου φίλος –λαϊκός τότε, ο Θωμάς Βουλδής, ο πρωτοσύγκελος μετά του Καντιώτη, και νυν μητροπολίτης Φλώρινας;
Παιδί του Καντιώτη κι εγώ, άλλα δεν επωφελήθηκα ποτέ από αυτήν τη σχέση! Δεν τον έγλυψα εγώ για να κερδίσω την ευμένεια του όπως έκαναν πολλοί άλλοι, άλλα τα έχωνα και σε αυτόν -από τότε που ήμουν στην αδελφότητα (μετά τη θητεία μου στο πολεμικό ναυτικό) τότε που κρατούσα το βιβλιοπωλείο του «Σταυρού».
Είδατε λοιπόν; Με χειροτόνησε και Αναγνώστη, σεβασμιότατος μετά ο πατήρ Αυγουστίνος, αλλά και πάλι δεν εντάχτηκα στην κίνηση σαν φανατικός οργανωσιακός χριστιανός! Διατηρούσα πάντα την προσωπικότητα μου στο ακέραιο!
Το ότι ήμουν αριστούχος της Σιβιτανίδειο, μου έδινε τη χαρά να κάνω ιεραποστολή και ανάμεσα στους συμμαθητές μου! Μου έδινα φτερά για να κάνω και κατηχητικό εκείνη την εποχή, ενώ παράλληλα εργαζόμουν στα ναυπηγεία του Νιάρχου στον Σκαραμαγκά! Ήμουν τεχνικός, και ό,τι έκανα το έκανα αγνά και χωρίς καμιά υστεροβουλία! Δεν πήγαινα για παπάς εγώ!
Πράγματι ένα από τα μεγάλα έργα στα οποία συμμετείχα σαν σχεδιαστής με πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή, ήταν και αυτό που λέτε, με την Χοχτίφ, στο νέο μας αεροδρόμιο. Καμιά σχέση και εδώ με παπάδες και με δεσποτάδες. Εκείνοι τη δική τους δουλειά και εγώ τη δική μου, οικογενειάρχης πια τότε!
Σε όλη μου δε τη διαδρομή, από έφηβος, νεαρός μετά, ώριμος στη συνέχεια, και ηλικιωμένος πια, ήμουν και είμαι ο ίδιος!
Γνώρισα τον Καντιώτη από τη «Σπίθα» του, έφηβος ακόμα τότε και σπουδαστής τεχνικής σχόλης στη Σαλαμίνα. Είδα εκεί στα κείμενα του, ότι ένας άνθρωπος της Εκκλησίας, δεν χαριζόταν στους κακούς κληρικούς.
Τον ακολούθησα νέος μετά στα εκκλησιαστικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, και τον άκουσα να κραυγάζει μέσα στο κατάμεστο από λαό θέατρο «Ακροπόλ» εκείνο το «έξω οι πούστηδες παπάδες από την Εκκλησία», που το επανέλαβε μάλιστα και τρεις φορές!
Εσείς, τι δεν καταλαβαίνετε;

13 Ιουνίου 2015 στις 4:13 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)