ΔΙΑΒΑΖΩ:
Xristos Kurkos μαζί με Rvd Nektarios Khairallah
8 λεπτά πριν
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos
Άξιος! Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, σοφός ιεράρχης, μεγάλος άγιος και μάρτυρας!
Από ποιους όμως διώχθηκε, μαρτύρησε, οδηγήθηκε στην εξορία και στο θάνατο; Από άλλους μεγαλο-ρασοφόρους μήπως; Από μισόκαλους φθονερούς και διώκτες παντός εντίμου στοιχείου, οι oποιοι όμως ανακηρύχτηκαν άγιοι κι αυτοί;
Τελικά, πόση τέτοια «άγια» σαβούρα έχει η Εκκλησία μας, από τότε, που δεν είναι μόνο η πρόσφατη –αυτή με τον γ. Παΐσιο; Ε;
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1618568138362447&set=a.1532266243659304.1073741828.100006278296208&type=1&permPage=1
Xristos Kurkos μαζί με Rvd Nektarios Khairallah
8 λεπτά πριν
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Panagiotis Michalopoulos
Άξιος! Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, σοφός ιεράρχης, μεγάλος άγιος και μάρτυρας!
Από ποιους όμως διώχθηκε, μαρτύρησε, οδηγήθηκε στην εξορία και στο θάνατο; Από άλλους μεγαλο-ρασοφόρους μήπως; Από μισόκαλους φθονερούς και διώκτες παντός εντίμου στοιχείου, οι oποιοι όμως ανακηρύχτηκαν άγιοι κι αυτοί;
Τελικά, πόση τέτοια «άγια» σαβούρα έχει η Εκκλησία μας, από τότε, που δεν είναι μόνο η πρόσφατη –αυτή με τον γ. Παΐσιο; Ε;
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1618568138362447&set=a.1532266243659304.1073741828.100006278296208&type=1&permPage=1
.jpg)
5 σχόλια:
Η εκκλησία, από την εποχή που δέθηκε στο άρμα του Βυζαντινού Κράτους ως κρατική Υπηρεσία, ιδίως έπειτα από τα χρόνια του ιερού Χρυστοστόμου και έπειτα, πέρασε σε χρόνια όπως τα περιγράφετε (βέβαια πάντα υπάρχει η Εκκλησία με Ε κεφαλαίο, το μικρό ποίμνιο των συνειδητών πιστών). Αντί η Παρθένος Κόρη έγινε η πόρνη που φέρεται επί του θηρίου και μεθύσκεται με τα βδελύγματα των βασιλέων της Γης, αν θυμάμαι καλά την προ δεκαετιών ομιλία του π. Αυγουστίνου με τίτλο "η γυνή και το θηρίον".
Όσο για τον ιερό Χρυσόστομο, οι καταδότες και διώκτες του, ... οι ηθικοί αυτουργοί του εν τη εξορία θανάτου του στα Κόμμανα (που δεν ήταν κοσμικοί, αλλά κληρικοί και μάλιστα Επίσκοποι)
τιμωρήθηκαν; ΟΧΙ!
καθαιρέθηκαν; ΟΧΙ!
εξορίστηκαν; ΟΧΙ!
ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ !!! ΝΑΙ !!! ΝΑΙ !!! ΝΑΙ !!!
από τους ομοίους τους (κάθε ομοιότητα με τη σημερινή εποχή των αγιοποιήσεων είναι τυχαία) ! Αγιοποίησαν και τους ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ Ιερού Χρυσοστόνου, τον Αρσάκιον και τον Αττικόν.
Έιναι λοιπόν άγιοι οι εχθροί, οι διώκτες και οι ηθικοί αυτουργοί της εξορίας και βασανισμών ("αναμάρτητης" δολοφονίας) του ιερού Χρυσοστόμου, και τυπικά οφείλουμε να τους πρσκυνάμε !!!
"Για την καταδίκη του Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη συνέβαλαν αποφασιστικά: ο Αλεξανδρείας Θεόφιλος, πρόεδρος της Συνόδου στη Δρυ (αντικανονική σύνοδος, όπου σε ξένη επαρχία προήδρευε αλλότριος Επίσκοπος και όχι ο επιχώριος), ο διάκονός και ανιψιός του Κύριλλος, ο μετέπειτα Αλεξανδρείας άγιος Κύριλλος (μνήμη 18 Ιανουαρίου), ο Κύπρου άγιος Επιφάνιος (μνήμη 12 Μαΐου), ο άγιος Ιερώνυμος (μνήμη 30 Σεπτεμβρίου), φίλος και συνομώτης μετά του Θεοφίλου, αλλά και ο άγιος Αυγουστίνος (μνήμη 15 Ιουνίου) (π. Γ. Φλωρόφσκυ, όπου οι δυο τελευταίοι άγιοι ζήτησαν μετ’ επιτάσεως, από τον Ρώμης Ιννοκέντιο Α΄, τη διαγραφή του Ιωάννη από τα δίπτυχα της Εκκλησίας).
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρνούμενος να δεχτεί την απόφαση της αντικανονικής συνόδου, περί καθαιρέσεώς του από το θρόνο της ΚΠόλεως, συνελήφθη τελικά το Μ. Σάββατο του 404 και οδηγήθηκε στον Κουκουσό στα σύνορα Καππαδοκίας και Αρμενίας και από εκεί στα Κόμμανα του Πόντου. Πέθανε καθ’ οδόν προς την Πιτυούντα του Πόντου στις 14 Σεπτεμβρίου 407 προφέροντας τους τελευταίους του λόγους: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».
Κατά τη διάρκεια της εξορίας του Ιωάννη από το 404 και μέχρι την κοίμησή του το 407, τον διαδέχθηκαν στο θρόνο, δυο ορκισμένοι εχθροί του και υπαίτιοι και αυτοί της εκθρόνισης και εξορίας του, οι άγιοι: Αρσάκιος και Αττικός:
Αττικός: άγιος - Η μνήμη του είναι στις 8 Ιανουαρίου. Ως πρεσβύτερος στην Κωνσταντινούπολη ήταν από τους μεγάλους πολεμίους του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, κατά του οποίου κατέθεσε ως κατήγορος στη Σύνοδο στη Δρυ, μαζί με τον Αρσάκιο. Μετά την εξορία του Χρυσοστόμου και τη σύντομη Πατριαρχία του Αρσακίου, ανέλαβε Πατριάρχης Κων/λεως το 405 - 406 μ.Χ. και εξακολούθησε τις διώξεις εναντίον των οπαδών των οπαδών του Ιωάννη Χρυσόστομου μέχρι το 416, οπότε δέχθηκε την αποκατάστασή του και την εγγραφή του ονόματός του στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Κων/πόλεως για να λήξει το σχίσμα. Ο βιογράφος του Χρυσοστόμου, Ελενοπόλεως Παλλάδιος καταγράφει για τον Αττικό, ότι είναι «πάσης μηχανής τεχνίτης κατά του Ιωάννου» και με τη βία ανάγκασε τους Επισκόπους, που δεν έσκυβαν να τον προσκυνήσουν και να επικοινωνήσουν μαζί του, να τον αποδεχτούν ως κανονικό Αρχιεπίσκοπο και κυριάρχη του θρόνου της Κων/πολης.
Επίλογος: Γνωρίζουμε ότι μόνο ο Θεός κρίνει ποιος είναι άγιος, ποιος θα σωθεί, συνεπώς γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αρμοδιότητα να "αγιοποιούν". Άγιοι είναι όσοι θα σωθούν, όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Κακώς οι άνθρωποι παίρνουν την αρμοδιότητα του Θεού.
Αρσάκιος: άγιος. Μνήμη 11 Οκτωβρίου. Η Πατριαρχία του (ήταν 80 ετών) - ( ζούσε ο Κανονικός Επίσκοπος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!) σημαδεύτηκε από την καταδίωξη των οπαδών του εξόριστου Ιωάννη του Χρυσόστομου, οι οποίοι εκκλησιάζονταν χωριστά, χωρίς να έχουν αποδεχτεί τον Αρσάκιο. Στην καταδίωξη αυτή είχε αρωγούς τον Αλεξανδρείας Θεόφιλο και τον Αντιοχείας Πορφύριο, οι οποίοι τον αναγνώρισαν, αλλά και κρατική στήριξη, καθώς εκδόθηκαν σχετικά Αυτοκρατορικά διατάγματα. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν στους ερευνητές και εκκλησιαστικούς ιστορικούς οι λόγοι του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, στους οποίους ο ιερός Χρυσόστομος εκφράζεται με δριμύτητα κατά του μοιχεπιβάτου πατριάρχη Αρσακίου αποκαλώντας τον «λήρον», «προβατόσχημον λύκον» καθώς και «ιερέα φαύλον».
Ο ίδιος ο Χρυσόστομος σε επιστολή του προς τον Επίσκοπο Κυριακό, επίσης εξόριστο αναφέρει περί του Αρσακίου τα εξής (κατά μετάφραση αγίου Νικοδήμου): «Ήκουσα δε και δια τον φλύαρον εκείνον Αρσάκιον, τον οποίον εκάθισεν η βασίλισσα πατριάρχην εις τον θρόνον μου, ότι καθ’ υπερβολήν έθλιψε τους αδελφούς και τας παρθένους, οίτινες με υπερησπίζοντο και δεν ηθέλησαν να συγκοινωνήσωσι με αυτόν, εκ των οποίων πολλοί και απέθανον εν τη φυλακή δι’ αγάπην μου. Εκείνος, λέγω ο προβατόσχημος λύκος, ο οποίος έχει μεν σχήμα επισκόπου, είναι δε μοιχός κατ’ αλήθειαν, διότι καθώς η γυνή ονομάζεται μοιχαλίς, όταν, ζώντος του ανδρός της, λάβη άλλον άνδρα, ούτω αυτός είναι μοιχός ουχί κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα, επειδή ζώντος εμού του επισκόπου της Κωνσταντινουπόλεως, αυτός ήρπασε τον θρόνον μου».
Ο Ελενοπόλεως Παλλάδιος, σύγχρονος του Ι. Χρυσοστόμου, εξορισθείς και αυτός, καταγράφει στο έργο του «Διάλογος περί του βίου του Ιωάννου Χρυσοστόμου»: «Αρσάκιος δε ο αδελφός του μακαρίου Νεκταρίου, αντεισήγετο τω τόπω του Ιωάννου, ανδρός ιεροφάντου, άνθρωπος ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος».
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Αλεξανδρείας αγίου Κυρίλλου, ο οποίος και αυτός είχε συμβάλλει στην εκθρόνιση και εξορία του Ιωάννη στη Δρυ, όπου είναι ο τελευταίος που δέχτηκε με την θεία ενέργεια να τον εγγράψει στα δίπτυχα, καθότι αρνιόταν πεισματικά να τον δεχτεί. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του στο θέμα αυτό: «εάν περιλάβετε τον Ιωάννην μεταξύ των επισκόπων διατί δεν περιλαμβάνετε και τον Ιούδα μεταξύ των Αποστόλων;» (Χρ. Κρικώνη. Καθηγητή ΑΠΘ: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι περί ιερωσύνης λόγοι του. Αποστολική Διακονία, σελ. 45). Τελικά, κατόπιν οράματος που του απεκαλύφθη ότι δεν έπραττε ορθώς, δέχθηκε να τον αναγράψει στα δίπτυχα της Εκκλησίας και να τον μνημονεύει το 417. (Συναξ. Τόμ. ΣΤ΄, γ΄ έκδ. σελ. 105-109).
Έτσι, ο μεγάλος αυτός Ιεράρχης, ο διδάσκαλος της Οικουμένης, υπήρξε μάρτυρας, όχι από διωγμό ειδωλολατρών ή αιρετικών, αλλά από διωγμό Ορθοδόξων Αρχιεπισκόπων, αλλά και αγίων της Εκκλησίας μας (τουλάχιστον 7)!
Το κείμενο των τριών σχολίων είναι σχεδόν ολόκληρο από μελέτη του εκλεκτού κ. Ιωάννη Καρδάση στο http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/11/12/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%B9%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BF-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84/ ενώ ελάχιστα υπόλοιπα από το διαδίκτυο.
Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά τον Κο Ιωάννη Καρδάση για τον κόπο της ιστορικής του αναδίφησης, τα αντιγράφουμε για δεύτερη φορά σε σχόλια ιστολογίου, με την άδειά του ελπίζουμε.
Ο κύριος Ιωάννης Καρδάσης καταλήγει:
Η Εκκλησιαστική λοιπόν Ιεραρχία και Διοίκηση είναι η κύρια αιτία της καθαίρεσης, της εξορίας και του αργού μαρτυρικού θανάτου του μεγάλου αυτού Ιεράρχη, η οποία βρήκε πρόσφορον «ους» σε μια διεφθαρμένη πολιτική εξουσία του Αρκάδιου (αγίου, κατά την Εκκλησία των Ιεροσολύμων, Αρχιμ. Καλλίστου: Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο, σελ. 105, με εορτή μνήμης 27 Αυγούστου), ενός ανάξιου υιού του Μ. Θεοδοσίου με παθολογική νωθρότητα και μικρόνοια, με πλήρη απομώρανση, ξένο σε κάθε σοβαρή ενασχόληση, αμέριμνο και αγνοώντα τα του οίκου του, ο οποίος και εναπέθεσε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας στους θαλαμηπόλους του, στους υπουργούς του και προ παντός στην έκφυλη σύζυγό του Ευδοξία, η οποία αποφάσιζε αντ’ αυτού.
Συνήθως τονίζεται, ότι ο Ιωάννης ήταν θύμα της αυτοκράτειρας Ευδοξίας την οποία στηλίτευε, τούτο όμως δεν αληθεύει, ακόμη δε και η αποδιδόμενη στο Χρυσόστομο επίθεση κατά της αυτοκράτειρας, ως της «Ηρωδιάδας», που ζητεί την κεφαλή του, ελέγχεται ως μη αληθής. Στην πραγματικότητα ο Χρυσόστομος ήταν το θύμα της επίθεσης εναντίον του από μια έκφυλη εκκλησιαστική διοίκηση, της οποίας τάραξε τα λιμνάζοντα βορβορούχα νερά και η οποία χρησιμοποίησε την Ευδοξία και τον Αρκάδιο για να εξοντώσει τον άγιο αυτό Μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, με τον πιο αργό μαρτυρικό θάνατο, αυτόν της βαθμιαίας εξόντωσης, λόγω των κακουχιών, μέσα σε ένα διάστημα τριών ετών (404-407) στα κακοτράχαλα βουνά της Αρμενίας και του Πόντου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Ιανουαρίου (ανακομιδή λειψάνων) και στις 13 Νοεμβρίου (ημέρα κοίμησης, κατά μετάθεση από τις 14 Σεπτεμβρίου).
Αξιότιμε κε Μιχαλόπουλε, υπήρχε και ένα ακόμα σχόλιο, ενδιάμεσο, που είτε δεν το εγκρίνατε είτε παρέπεσε. Εάν ισχύει η α΄ περίπτωση σεβαστή, εάν παρέπεσε, σας το στέλνω πάλι, για να ολοκληρωθεί η εικόνα ότι πολλοί που κυνήγησαν τον ιερό Χρυσόστομο είναι άγιοι. Γι΄αυτό ο ίδιος έλεγε "ουδέν δέδοικα πλην επισκόπους( τίποτε δε φοβήθηκα εκτός από επισκόπους) πλην ελαχίστων". Υπενθυμίζεται ότι η πηγή είναι το προαναφερθέν λινκ και συγγραφέας - ερευνητής ο Ιωάννης Καρδάσης.
Αρσάκιος: άγιος. Μνήμη 11 Οκτωβρίου. Η Πατριαρχία του (ήταν 80 ετών) - ( ζούσε ο Κανονικός Επίσκοπος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!) σημαδεύτηκε από την καταδίωξη των οπαδών του εξόριστου Ιωάννη του Χρυσόστομου, οι οποίοι εκκλησιάζονταν χωριστά, χωρίς να έχουν αποδεχτεί τον Αρσάκιο. Στην καταδίωξη αυτή είχε αρωγούς τον Αλεξανδρείας Θεόφιλο και τον Αντιοχείας Πορφύριο, οι οποίοι τον αναγνώρισαν, αλλά και κρατική στήριξη, καθώς εκδόθηκαν σχετικά Αυτοκρατορικά διατάγματα. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν στους ερευνητές και εκκλησιαστικούς ιστορικούς οι λόγοι του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, στους οποίους ο ιερός Χρυσόστομος εκφράζεται με δριμύτητα κατά του μοιχεπιβάτου πατριάρχη Αρσακίου αποκαλώντας τον «λήρον», «προβατόσχημον λύκον» καθώς και «ιερέα φαύλον».
Ο ίδιος ο Χρυσόστομος σε επιστολή του προς τον Επίσκοπο Κυριακό, επίσης εξόριστο αναφέρει περί του Αρσακίου τα εξής (κατά μετάφραση αγίου Νικοδήμου): «Ήκουσα δε και δια τον φλύαρον εκείνον Αρσάκιον, τον οποίον εκάθισεν η βασίλισσα πατριάρχην εις τον θρόνον μου, ότι καθ’ υπερβολήν έθλιψε τους αδελφούς και τας παρθένους, οίτινες με υπερησπίζοντο και δεν ηθέλησαν να συγκοινωνήσωσι με αυτόν, εκ των οποίων πολλοί και απέθανον εν τη φυλακή δι’ αγάπην μου. Εκείνος, λέγω ο προβατόσχημος λύκος, ο οποίος έχει μεν σχήμα επισκόπου, είναι δε μοιχός κατ’ αλήθειαν, διότι καθώς η γυνή ονομάζεται μοιχαλίς, όταν, ζώντος του ανδρός της, λάβη άλλον άνδρα, ούτω αυτός είναι μοιχός ουχί κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα, επειδή ζώντος εμού του επισκόπου της Κωνσταντινουπόλεως, αυτός ήρπασε τον θρόνον μου».
Ο Ελενοπόλεως Παλλάδιος, σύγχρονος του Ι. Χρυσοστόμου, εξορισθείς και αυτός, καταγράφει στο έργο του «Διάλογος περί του βίου του Ιωάννου Χρυσοστόμου»: «Αρσάκιος δε ο αδελφός του μακαρίου Νεκταρίου, αντεισήγετο τω τόπω του Ιωάννου, ανδρός ιεροφάντου, άνθρωπος ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος».
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Αλεξανδρείας αγίου Κυρίλλου, ο οποίος και αυτός είχε συμβάλλει στην εκθρόνιση και εξορία του Ιωάννη στη Δρυ, όπου είναι ο τελευταίος που δέχτηκε με την θεία ενέργεια να τον εγγράψει στα δίπτυχα, καθότι αρνιόταν πεισματικά να τον δεχτεί. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του στο θέμα αυτό: «εάν περιλάβετε τον Ιωάννην μεταξύ των επισκόπων διατί δεν περιλαμβάνετε και τον Ιούδα μεταξύ των Αποστόλων;» (Χρ. Κρικώνη. Καθηγητή ΑΠΘ: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι περί ιερωσύνης λόγοι του. Αποστολική Διακονία, σελ. 45). Τελικά, κατόπιν οράματος που του απεκαλύφθη ότι δεν έπραττε ορθώς, δέχθηκε να τον αναγράψει στα δίπτυχα της Εκκλησίας και να τον μνημονεύει το 417. (Συναξ. Τόμ. ΣΤ΄, γ΄ έκδ. σελ. 105-109).
Συγγνώμη φίλτατε!
Είναι πολύτιμα μαργαριτάρια όλα αυτά τα σχόλια που μου στέλνετε… Επομένως, δεν θα ήταν δυνατόν να απορρίψω κανένα. Το σύστημα φταίει, η ενημέρωση που έχω φταίει, που κάποια μηνύματα, μου τα κρύβει.
Έψαξα λοιπόν στο βάθος, και ανακάλυψα ότι πράγματι υπήρχε ένα μήνυμα σας που ήταν στη αναμονή για έγκριση. Αν το είχα απορρίψει θα είχε εξαφανιστεί. Υπήρχε λοιπόν, και έσπευσα να πατήσω το κουμπί για τη δημοσίευση του, και έτσι πήγε πράγματι στη θέση του στη σειρά με την οποία το είχατε αποστείλει!
Ευχαριστώ θερμά για όλα!
Κάποια στιγμή θα βρω την ευκαιρία να αξιοποιήσω και να προβάλω κατάλληλα και αυτά τα τελευταία σας σχόλια!
Χαίρετε!
Δημοσίευση σχολίου