Οκτ 16 τις 8:25 μ.μ
Από: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ
Προς:
michalopoulos_p@yahoo.gr
Αγαπητέ Παναγιώτη
Ο Καζαντζάκης αναφέρεται ως βλάσφημος, αντίχριστος, μασόνος, πούστης και άλλα πολλά.
Αυτός λοιπόν ο Αντίχριστος έχει γράψει ένα θαυμάσιο ύμνο για την Παναγία!
Ύμνος στην Θεοτόκο, από την τραγωδία "Χριστός"
"- Παρθένα Μάνα, που σαν πνέμα επιάστη ο σπόρος
στο αφίλητο κορμί, κι’ ο Λόγος εσαρκώθη
το αμόλευτο τρυγώντας σπλάχνο σου σα βρέφος!
Ω Δέσποινά μου Υποταγή, τον πόνο δέξου τον
και συ, σαν το σταυρό, και γείρε το κεφάλι
με υπομονή, κατά γης χαμογελώντας -
να μην πνιγεί, Κυρά, στα κλάματά σου ο κόσμος!
Εσύ ’σαι η κιβωτός, που σαν αυγό στην άβυσσο
λάμπεις και στου Θεού τη σκοτεινιά αρμενίζεις,
βαθιά τα σπέρματα όλα μέσα σου φρουρώντας,
Το πράσινο δρεπανωτό πατάς φεγγάρι,
κι όλες στα χέρια σου κρατώντας τις ελπίδες μας
στον άγριον ουρανό κατάφορτη ανεβαίνεις.
κι αχνογελώντας στέκεσαι δεξά στο γιό σου,
Εσύ ’σαι το ανθισμένο κλαρί στην άβυσσο
της δύναμής του. εσύ ’σαι ο στοχασμός ο πράος
μες στο φλεγόμενο καμίνι της οργής του.
Αναμεσός στης Ζωής το δέντρο και της γνώσης,
στον κήπο του Θεού συ φύτεψες, Κυρά μου,
το αφράτο, της Καλοσύνης δέντρο.
κι ως πότιζές το με το κλάμα, επήρε μπόι,
πετάει κλαριά, σκεπάζει τ’ άλλα δέντρα, ανθίζει
ρίχνει καρπό, σαν την καλή ελιά, και φέγγει-
Κι ο Παντοδύναμος στον ίσκιο του αναπαύεται.
Κι η Δεύτερη φριχτή σαν έρθει Παρουσία
κι οι αρχάγγελοι άσπλαχνα τα ερίφια θα χωρίζουν
απ’ τ’ αρνιά, θα σκύψεις τότε εσύ στο γιό σου,
παρακλητικά, να μεσιτέψεις, Ελεούσα!
Τ’ αδάμαστα μεμιάς θα του μερώσουν φρένα
Κι οι τάξες θα χαλάσουν οι διπλές, και δίκαιοι
θ’ αγκαλιαστούν με αμαρτωλούς, κι αγνές παρθένες
με τις γυναίκες που πολύ στη γη αγάπησαν.
Νικάς τη Δικαιοσύνη Εσύ με την αγάπη.
κι όλοι μαζί θα σύρουμε χορό, και θα’ σαι
στον κάβο του χορού, Κυρά, και θα χορεύεις
στον αβασίλευτο ήλιο του Θεού χαρούμενη
και ταπεινή πολύ, σαν την καρδιά του ανθρώπου!
Ομολογώ, ότι πρώτη φορά βρίσκω, από έναν αντίχριστο και εκπρόσωπο του Σατανά, τέτοια υμνολογία προς την Παναγία, την Παρθένα Μάνα, Δέσποινα, Υποταγή, Κυρά, Ελεούσα!
Φιλικά
ΙΚ
ΣΧΕΤΙΚΟ: Νίκος Καζαντζάκης:
Ενας οδοιπόρος της Αβύσσου. Ένας διεθνιστής, θετικιστής, Σοφιστής, Νιτσεϊκός, Ελληνοκεντρικός, Μακιαβελικός, Μπερξονικός. Ένας Μηδενιστής Αρχαιοέλληνας, που σε όλη του την ζωή προσπάθησε να ανακαλύψει, να συνθέσει και να αποσυνθέσει την ανθρώπινη μοίρα
Ένας ιδιόμορφος υπαρξιστής.
Ένας μάχιμος μηδενιστής.
Ένας πανθεϊστής άθεος.
Ένας Ψηλορείτης.».
Roit Hammer
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Αλήθεια,
πίστευε ή δεν πίστευε ο Καζαντζάκης; Είναι βλέπετε και απόφοιτος της
σχολής Γάλλων μοναχών. Από την άλλη πάλι έχουμε τον τάφο του πάνω στον
οποίο είναι γραμμένα τα αγαπημένα του «Δεν πιστεύω, δεν ελπίζω, είμαι
λεύτερος!», και πάνω στον τάφο του υπάρχει, παρά ταύτα, και σταυρός!!!
«Δεν
είχε το Θεό του» λοιπόν, ο Καζαντζάκης; Ή πίστευε στον Μ.Α.Τ.Σ. των
μασόνων (όπου είχε και βαθμό στην ιεραρχία του), ή μήπως ήταν και
πανθεϊστής αφού είχε μπλέξει και με τον βουδισμό;
Βεβαία,
«τα είχε μπλέξει» και με έναν ομοφυλόφιλο παπά από την Αμερική, και οι
επιστολές τους που δημοσίευσε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (για να αποδείξει ότι ο
Καζαντζάκης ήταν θρήσκος!!!) απέδειξαν ότι είχε και αυτό το «κουσούρι» ο
μεγάλος «άνδρας» της Κρήτης!
Μήπως όμως είχε «το χρήμα για θεό», όπως λέει και ο Χάρρυ Κλύν; Ή όπως λέει το άλλο τραγούδι με τον Δήμο Μούτση
που τραγούδαγε ότι έχει ένα θεό μέσα στην κοιλιά του ή ότι θεός είναι η κοιλιά του, κάτι τέτοιο!
Αλλά
βέβαια! Και ο Καζαντζάκης έχει στο ενεργητικό του ένα σχετικό
παρατράγουδο: Στο βιβλίο του «Ασκητική» (!) και στο κεφαλαίο για τη
σχέση θεού και ανθρώπου, γράφει μεταξύ άλλων:
«Ο Θεός μου δεν είναι πάνσοφος. Το μυαλό του είναι ένα κουβάρι από φως και σκοτάδι και πολεμάει να το ξετυλίξει μέσα στο λαβύρινθο της σάρκας».
«Ο Θεός μου δεν είναι πάνσοφος. Το μυαλό του είναι ένα κουβάρι από φως και σκοτάδι και πολεμάει να το ξετυλίξει μέσα στο λαβύρινθο της σάρκας».
Τούτος
λοιπόν ήταν ο Καζαντζάκης!!! Και το «θεό» (που άλλος έλεγε, τραγούδαγε,
ότι τον είχε στη κοιλιά του), ο Καζαντζάκης τον είχε στο μυαλά κουβάρια
μυαλό του, ένα θεό όμοιό του, ένα λαβύρινθο της «σάρκας» του.
Ο αμερικάνος παπάς να τον είχε «μυήσει» άραγε στη διαστροφή αυτή του μυαλού της ψυχής και του σώματος;»
http://n-kazantzakis.blogspot.gr/2008/08/ladytramp.html 
.jpg)
5 σχόλια:
"Ρωτησε καποιος την αμυγδαλια Εαν υπαρχει Θεος, κι εκεινη ανθησε".
Καζαντζακης
Διαβάζω:
Μια μέρα, επισκέφτηκε τον γέροντα Παΐσιο ένας άθεος, και τον προκάλεσε να του αποδείξει ότι υπάρχει θεός. Τότε, πετάχτηκε μια σαύρα από το καλύβι του γέροντα, πήγε κοντά τους και είπε στον άθεο: «Ναι, υπάρχει θεός!»
Διαβάζω:
Η αμυγδαλιά κατάγεται από την Δυτική Ασία.
(symagro)
Διαβάζω:
Όπως σε όλες τις θρησκείες, έτσι και στον Βουδισμό υπάρχουν ποικίλα «δόγματα» με διαφορές σε κάποια σημεία της πίστης. Δεδομένου μάλιστα ότι γενικά για τους βουδιστές δεν υφίσταται ένας (ή περισσότεροι) προσωποπαγής(-εις) Θεός(-οι), υπάρχουν διαφορετικά πιστεύω ακόμα και σχετικά με τη θεϊκότητα του προσώπου του Γκαουτάμα Βούδα.
(wikipedia)
Διαβάζω:
Το ένα μου πόδι είναι στο στέρεο χώμα,
το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά,
απάνω στην άβυσσο»
(Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική)
Διαβάζω:
Η επίδραση του Νίκου Καζαντζάκη από τον Βουδισμό έγινε απ’ ευθείας με τη μελέτη βουδιστικών έργων, και μέσω του Σοπενχάουερ. Το θαυμασμό του για αυτόν τον καλλιέργησαν ο Nietzsche και ο Σοπενχάουερ, «ο βραχμάνος του Βορρά».
Την αγάπη του για το Βούδα και το Βουδισμό την εξέφρασε ο Καζαντζάκης από νωρίς. Ο Βουδισμός υπήρξε ένα από τα στάδια που μαθήτευσε. Γύρω στα 1922, πρωτοσυνέλαβε και έγραψε το έργο Γιαγκ–Τσε, με 3.000 στίχους που έγινε πρόζα το 1932 και διορθώθηκε αργότερα στα 1940. Εκεί φαίνεται καθαρά η επίδραση της βουδιστικής κοσμοθεωρίας γιατί ο κόσμος προβάλλεται ως προϊόν των αισθήσεων, στερημένος από κάθε αντικειμενική υπόσταση. Ο απόλυτος υποκειμενισμός της σκέψης μπορεί να αποτελέσει το μόνο αντίβαρο στη δυστυχία.
Η Ασκητική του, φαίνεται σοβαρά επηρεασμένη από τον Βουδισμό και ιδιαίτερα το τελευταίο κεφάλαιο με τίτλο Η Σιγή. Αλλά και όλο το έργο φέρνει ίχνη βουδιστικής σκέψης όπως μαρτυρεί ο ίδιος στο Αναφορά στο Γκρέκο. Ο Βούδας υπήρξε για το Καζαντζάκη η άγια και ηρωική μορφή, «η ανώτατη αποκορύφωση της επιθυμίας του» με το μήνυμα της μακαριότητας της ανυπαρξίας, που πετυχαίνεται με τη νίκη πάνω στην επιθυμία και την ελπίδα που διαυλακώνει όλο το έργο του.
Φαίνεται επίσης επηρεασμένος από το Τάο Τε Κινγκ του Λάο Τσε όπου το καλό και το κακό (το ναι και το όχι), δεν διαφέρουν.
Κατά τον Colin Wilson το επίγραμμα στον τάφο του, «δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», το είχε θελήσει να είναι μια βουδιστική έκφραση μηδενισμού.
(www.tsinikopoulos.org)
Είναι αλήθεια, ότι ο Κ. περιπλανήθηκε πολύ και πέρασε από όλες τις αυλές, ακόμη και από το άγιο Όρος και το Σινά. Εκεί διηγείται, ότι εκδήλωσε την επιθυμία του Μοναχισμού, αλλά ένας μοναχός τον απέτρεψε, λέγοντας του να επιστρέψει στον κόσμο, να κάνει όλες τις αμαρτίες και μετά να μονάσει!
Βέβαια, κάποιος κρίνεται από το τέλος και το τελευταίο του βιβλίο (αναφορά στον Γκρέκο) λέει πολλά και ξεκαθαρίζει περισσότερα.
Φαίνεται, να υπήρξε τελικά Μονοφυσίτης, παλεύοντας με το Θεό, σαν τον Ιακώβ στην τάφρο.
Για το "Χριστός ξανασταυρώνεται" χρησιμοποίησε το απόκρυφο ευαγγέλιο "κατά Θωμά",όπου εκεί εμφανίζεται η Μαγδαληνή να λέει στο Χριστό: "ποιος είσαι ξένε που μπήκες στο σπίτι μου και ανέβηκες στο κρεββάτι μου";
Ο αφορισμός γράφτηκε, αλλά δεν διαβάστηκε στις Εκκλησίες, όπως προβλέπουν οι κανόνες και επομένως είναι άκυρος.
Στον ύμνο προς τη Θεοτόκο, στο τέλος εμφανίζει τους δικαίους να αγκαλιάζονται με τους αμαρτωλούς. Αυτό είναι επηρρεασμός από τη διδασκαλία "της σωτηρίας των πάντων" των αγίων Γρηγορίου Νύσσης και Μάξιμου Ομολογητή (ότι όλοι τελικά θα σωθούν, ακόμη και ο Σατανάς!).
Όσον αφορα το ταφικό επίγραμμα με τα δυο "Δεν", η ερμηνεία βγαίνει:
"Δεν ελπίζω στην αμοιβή του Παραδείσου, δεν φοβάμαι τίποτε, γιατί έχω αγάπη, είμαι λεύτερος, γιατί δεν είμαι δούλος ούτε του Θεού, ούτε του Σατανά", που και αυτό είναι παρμένο από τη διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου Νύσσης (όπου εκεί, δεν υπάρχει η λέξη "δούλος", αλλά "φίλος του Θεού"), την οποία είχε εμπεδώσει πλήρως (PG 44, 429CD).
ΙΚ
Δημοσίευση σχολίου