Και έτσι, οι εικόνες αυτές, τα αντίγραφα, είναι ισότιμα σε θαυματουργική αξία και σε τιμή με τα πρωτότυπα! Γι αυτό, όταν γίνεται μια επίσημη υποδοχή ενός τέτοιου «θαυματουργού» αντιγράφου μιας διάσημης εικόνας...

Προσκυνητής π.Γεώργιος
1 hr ago
Οι θαυματουργές εικόνες. 
(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

 Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΦΕΡΕΤΖΕ; ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=639681506140131&set=a.123355477772739.25233.100002948621563&type=1&theater

ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Γιατί μερικές εικόνες συμβαίνει να είναι θαυματουργές;» Γιατί έτσι το θέλει ο Θεός. Η θαυματουργία είναι δυνατή μόνο στο Θεό, σε κανέναν άλλο. Ούτε οι εικόνες ούτε οι άνθρωποι, που καταφεύγουν ευλαβικά σ’ αυτές, έχουν τη δύναμη να κάνουν ένα θαύμα. Το έλεος του Κυρίου είναι η αιτία και η πηγή όλων των θαυμάτων. Ο Θεός, καθώς είναι δεσπότης του σύμπαντος, μπορεί κάθε πράγμα να το χρησιμοποιήσει ως όργανο του ελέους Του. 
Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 183 
πηγη
blog, themata-orthodoxias

Σχολιάζω:
 
Όταν η μαλακία πάει σύννεφο, όταν μάλιστα πέφτει και από πολύ ψηλά… 
Τότε…
Μπορεί να είναι και το -σαν χρυσή βροχή- σπέρμα του Δία, που γονιμοποιεί…
Μπορεί να είναι η ουρανοκατέβατη «Αγία Επιστολή» του Χριστού τάχα, ή αυτή η μεγάλη Πέτρα που προσκυνεί το Ισλάμ!
Μπορεί να είναι ένα κούτσουρο –θεότητα, που πέταξε από ψηλά ο Δίας για να λατρεύεται…  
Μπορεί να είναι μια εικόνα «φανερωμένη», σάπια μάλιστα, μια μουτζούρα, η οποία αφού «φανερώθηκε» πρέπει να λατρεύεται και να θεωρείται θαυματουργική…
Μπορεί να είναι μια ειδικής παραγγελίας εικόνα, μια εικόνα που βαφτίστηκε σαν αγιογραφημένη τάχα από τον Ευαγγελιστή Λουκά… Ώστε να αποκτήσει την ανάλογη εμπορική αξία, όπως αυτό το καρτούν με τίτλο «Η Παναγία των Ιεροσολύμων»!
Μπορεί ακόμα, να είναι μια «αχειροποίητη» εικόνα… Φτιαγμένη ίσως χωρίς χέρι, ενδεχομένως από κάποιον κουλό αγιογράφο ο οποίος σαν εναλλακτικό εργαλείο χρησιμοποίησε μάλλον κάποιο άλλο όργανο του σώματος του, όπως μεγάλο στόμα, μακρύ πόδι, σταθερό πέος, κλπ…
 
Βέβαια, σχετικά με την απόφαση του θεού να κάνει μια εικόνα θαυματουργή, είναι να απορεί κανείς για αυτήν την επιμονή του θεού, να συνεχίζει το θαύμα (το ένα κάποιο θαύμα που μπορεί να έγινε μέσα από την όποια εικόνα), να συνεχίζει εργολαβικά το θαύμα με αυτήν την συγκεκριμένη και την τόσο εμπορική πλέον –για τα πανηγύρια- ΜΑΓΙΚΗ εικόνα… 
Και να θαυματουργεί ο «διότι έτσι του αρέσει» θεός, όχι μόνο μέσα από το πρωτότυπο της χαρακτηρισμένης «σαν θαυματουργή» αυτής εικόνας, αλλά και μέσα από το όποιο ευλογημένο αντίγραφο της, εγγυημένο για την αυθεντικότητα του από τον μάγο της φυλής, από τον τοπικό δεσπότη (της Βέροιας πχ).
 
Και έτσι, οι εικόνες αυτές, τα αντίγραφα, είναι ισότιμα σε θαυματουργική αξία και σε τιμή με τα πρωτότυπα!
Γι αυτό, όταν γίνεται μια επίσημη υποδοχή ενός τέτοιου «θαυματουργού» αντιγράφου μιας διάσημης εικόνας -μεταφερόμενου από ένα μέρος σε ένα άλλο, τότε η στάμπα αυτή τυγχάνει αναλόγου υποδοχής… 
Με τιμές αρχηγού κράτους (άμα η μαλακία πάει σύννεφο, που λέγαμε), με μουσικές παρελάσεις, με λιτανείες, με τσολιάδες και Αμαλίες, με στρατιωτικά αγήματα να παρουσιάζουν όπλα, και με άλλες τέτοιες θεάρεστες μαλακίες!
Και φυσικά, οι θεωρούμενοι για χοντρο-μαλάκες πιστοί, καλούνται από αυτήν την (μη χέσω) Εκκλησία μας, να προσκυνήσουν όλα αυτά τα ξόανα… 
Παρά την απαγορευτική θεία εντολή να μη κάνουμε είδωλα, να μη προσκυνάμε και να μη λατρεύουμε τίποτε άλλο από τον θεό και μόνον αυτόν!

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Μπορεί ακόμα, να είναι μια «αχειροποίητη» εικόνα… Φτιαγμένη ίσως χωρίς χέρι, ενδεχομένως από κάποιον κουλό αγιογράφο ο οποίος σαν εναλλακτικό εργαλείο χρησιμοποίησε μάλλον κάποιο άλλο όργανο του σώματος του, όπως μεγάλο στόμα, μακρύ πόδι, σταθερό πέος, κλπ…