Εκείνα τα χρόνια τα παλιά (μέσα από τα καταχωνιασμένα άλμπουμ): Νέα σχετική εργασία, σε νέο αμερικανικό γραφείο… Νέα κατηχητική περίοδος…

Στην Αργυρούπολη τη φορά αυτή… Οδός Μαρίνου Γερουλάνου, αρ. 70, πλατεία Αγίας Τριάδας… Γραφείο – παράρτημα αμερικανικής εταιρίας (Pacific architects and engineers) που έχει την έδρα της στην Αμερικανική βάση του Ελληνικού.  
Την εποχή αυτή (Πάσχα -1974), μετακομίζω μόνιμα από τη Δάφνη στο Ελληνικό. 
Ενορία μου η αγία Βαρβάρα Αργυρουπόλεως όπου ο τότε μητροπολίτης Χρυσόστομος Βούλτσος με τοποθετεί εκεί κατηχητή του μέσου κατηχητικού. 

Τότε, παρακάλεσα να με βοηθήσει στο έργο αυτό και ο φίλος Θοδωρής Κοντοπήδης,  αρχιτέκτονας πια… Μιλάμε για το κατηχητόπουλο εκείνο στο Αιγάλεω στο ξεκίνημα μου, το 1963, στο κατηχητικό που μετά το ανέλαβε και ο Πήχος.
Ο Θοδωρής λοιπόν με βοηθούσε με τα μεγάλα παιδιά, και παράλληλα αναλαμβάνει ο ίδιος και το κατώτερο κατηχητικό.

Μιλάμε για το σχολικό έτος 1975 – 1976.

Στο Κατηχητικό, που με είχε τοποθετήσει ο ίδιος ο Δεσπότης… 

Τα παιδιά του Κατώτερου (μάθημα στο ναό, την Κυριακή) ήταν καμιά δεκαριά όταν παρουσιαστήκαμε εκεί. Αμέσως μετά, από τα πρώτα μαθήματα, τα ανεβάσαμε σε πάνω από 100.
Στο Μέσο, τα παιδιά του γυμνασίου ήταν 5 ή 6, και γρήγορα τα ανεβάσαμε σε 50.
 

Παρόλα αυτά, μας έκαναν πολλά νούμερα από την εκκλησία. Τα παιδιά, που τα έβλεπαν όλα αυτά, απορούσαν και μου έλεγαν: «Πού είναι κύριε που η εκκλησία λέει ότι μας θέλει και προσκαλεί τους νέους; Εσάς, γιατί σας κατατρέχουν;»
 

Μας είχαν ένα καμαράκι, απέναντι από την εκκλησία για να κάνουμε μάθημα, τα Σάββατα… Εγώ, για να μαζέψω τα παιδιά, έτρεχα στα γυμνάσια για να παρουσιάσω το έργο μας… Τα μάζευα από μπιλιάρδα, από τον κινηματογράφο «Σοφία», κλπ…
Παρά ταύτα, όταν έρχονταν τα παιδιά, βρίσκαμε κλειδωμένη πολλές φορές την πόρτα στο καμαράκι… Τάχα ότι είχε ξεχάσει ο νεωκόρος να την ανοίξει… Άλλοτε, το καμαράκι ήταν άδειο από καθίσματα διότι τα είχαν πάρει για κάποιο μνημόσυνο στην εκκλησία (την παλιά, την μικρή) εκεί δίπλα…
Στις περιπτώσεις αυτές, έπαιρνα τα παιδιά, και ανεβαίναμε στο βουνό, πάνω από την λεωφόρο Κύπρου, και εκεί καθόμασταν στα βράχια και κάναμε εκεί το μάθημα μας…

 

Τέλος, μια ομάδα από τα μεγάλα αυτά παιδιά (σχετική, η πιο πάνω φωτο), μετά την λήξη των μαθημάτων, κάποια που δεν είχαν φύγει για διακοπές, με επισκέπτονταν στο σπίτι τα Σάββατα, την ώρα του κατηχητικού, και κάναμε διάφορα σύντομα μαθήματα στον κήπο μου. Σε κάποιες από τις συναντήσεις αυτές, είχε έρθει για συνδρομή, και ο κ. Θρασύβουλος Πάστος, κατηχητής στον Άγιο Βασίλειο Μπραχαμίου.

 

Τακτικός δε, και ο Θοδωρής μας, με την αρραβωνιαστικιά του την Παρασκευούλα…

 

Το ζευγάρι, που μετά το πάντρεψε ο παλιόφιλος ο Δημήτρης ο Πατεστής, από το Αιγάλεω κι αυτός, που στο μεταξύ είχε γίνει πάτερ Ιερόθεος.