Το κουκί και το ρεβίθι

Μικροί Μεγάλοι
"Για τον κοντορεβιθούλη τι να πω; Που οι γονείς του επειδή δεν μπορούσαν να συντηρήσουν τα παιδιά τους προτίμησαν να τα αφήσουν μόνα κι απροστάτευτα στο δάσος; Κι άντε πάλι οι ερωτήσεις "μαμά δεν φοβόντουσαν μόνα τους τα παιδιά;" και οι παρατηρήσεις "κακοί γονείς"....

ΔΙΑΒΑΖΩ:
59 minutes ago
Το κουκί και το ρεβίθι

Θέλω εδώ και καιρό να γράψω αυτήν την ανάρτηση, θέλω να γράψω σχεδόν κάθε βράδυ, κάθε φορά που διαβάζω παραμύθι στο γιο μου, το οποίο ο ίδιος επιλέγει, προτού κοιμηθεί. […]
 
Όμως δυστυχώς κάποια παραμύθια, τώρα που μεγάλωσα, νιώθω πως είναι λίγο άτοπα και βαριά για την ψυχούλα ενός παιδιού καθώς επίσης θεωρώ πως κάθε ιστορία που ακούει ένα παιδί θα πρέπει να του αφήνει συνήθως κάτι ευχάριστο, κάτι εκπαιδευτικό, να έχει κάποιο ηθικό δίδαγμα. Έτσι δεν είναι;
Να αρχίσω με τον λύκο και τα επτά κατσικάκια; 
[…]

mikroimegaloi. gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
 
Πραγματικά, είναι πολύ σκληρά κάποια από τα παραμύθια για μικρά παιδιά, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. 
Μήπως όμως υπάρχουν και άλλα παραμύθια -για μεγάλα παιδιά αυτά, που είναι το ίδιο σκληρά, αλλά και ανούσια και ανοσία; 
Τι να πει κανείς -για παράδειγμα- για την κόλαση με τους δαίμονες και τα καζάνια τους; 
Τι να πει για τις εικόνες που δακρύζουν ή ματώνουν; 
Τι να πει για το άγιο φως από τα Ιεροσόλυμα που το υποδεχόμαστε με τιμές… αρχηγού κράτους; 
Τι να πει κανείς για τα φυλακτά με τίμιο ξύλο, ή για το θαυματουργό χώμα από τον τάφο του γέροντα Παΐσιου, το οποίο χώμα αραιώνεται με νερό και πίνεται από τους πιστούς, σαν… αντίδοτο για διάφορες ασθένειες; Ε;
Π. Μιχαλόπουλος – 4/3/2014 – 8:21

mikroimegaloi. gr