"Πιστεύω σε ένα θεό", ...μα τι θεό!.. Πού να σ’τα λέω!

Ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία, ημέρα Τρίτη… Τετάρτη και Παρασκευή, δεν κόβω τα νύχια μου, και δεν λούζομαι την Κυριακή! 
Έχω ένα πέταλο κρεμασμένο στην πόρτα, και ενημερώνομαι για τα μελλούμενα από τον καφέ και από την τράπουλα. 
Συμπληρωματικά, μπαίνω (όχι Τρίτη και 13, βέβαια) και σε κάτι σοφτ-πορνο θρησκευτικές ιστοσελίδες (του Νάσου και του Χαρδαβέλα) και ενημερώνομαι, και, από τα άστρα…
 
Καλού – κακού, φοράω και τίποτε χαϊμαλιά, χάντρες, φυλακτά -με τα «μάτια» από καμιά βάφτιση, κι αν μπορώ να βρω και τίμιο ξύλο, τόσο το καλύτερο… 
Φυλάω πάντα στο σπίτι, για ώρα ανάγκης, μεγάλο αγιασμό, και έχω ακοίμητο καντήλι με άγιο φως εισαγόμενο από την αυλή των θαυμάτων στον πανάγιο τάφο της Ιερουσαλήμ!
 
Χτυπάω ξύλο, ή κουνιέμαι από τη θέση μου, για να διώξω το κακό, και (με τρόπο) ξύνω τα παπάρια μου, αν δω παπά στο δρόμο μου, κάτι που το θεωρώ μεγάλη γρουσουζιά (το αντάμωμα αυτό).
Πάω όμως το αυτοκίνητο μου στο Χριστό στα Σπάτα, ανοίγω το καπό της μηχανής, το διαβάζει επί τόπου -ο παπάς της βάρδιας, και μετά πατάω άνετα τα γκάζια μου!

Αν χάσω κάτι, τότε κάνω μια σπέσιαλ πίτα (όχι πίπα) στον άγιο Φανούρη!
Έχω ακόμα μάθει -από τα θρησκευτικά, ότι δυο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο… Ότι αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν κάνει να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου… 
Ότι ο γαμπρός δεν κάνει να δει το νυφικό της νύφης πριν το γάμο… Ότι την προηγούμενη νύχτα, δεν κάνει να κοιμηθεί το ζευγάρι μαζί… Τη βρίσκει μονός του ο καθένας τους, μια μέρα πριν το μυστήριο του γάμου…
Επίσης,  δεν «κάνει» να παντρευόμαστε μήνα Μάιο ή σε δίσεκτο έτος!

Πρακτικά δε, σχετικά με την τεκνογονία, έμαθα ότι αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια θα γεννήσει κορίτσι, ενώ αν ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. Και φυσικά, την όγδοη ημέρα οι μητέρες φτιάχνουν γλυκά για να γλυκάνουν τις μοίρες, για να’ χει το παιδί καλή μοίρα. 
Ότι καλού – κακού, η μητέρα με το παιδί, πάει και στον παπά… στην εκκλησία βέβαια… να το διαβάσει κι αυτός, ο μάγος της ενορίας… Κάτι που στοιχίζει λίγο πιο ακριβά βέβαια… διότι πρέπει να ασημώσεις τον παπά… Διαφορετικά, το λιγότερο θα είναι να σε στραβοκοιτάξει… Από μέσα του δε, ίσως σε καταραστεί κιόλας… και φεύγοντας μετά εσύ με το παιδί, μπορεί τότε πίσω από την πλάτη σας, να σας ρίξει –στα μουλωχτά- και καμιά ιεροπρεπέστατη μούντζα!

Πηγή έμπνευσης:
«Δεισιδαιμονίες και προλήψεις»,
έκδοση Ιερά μονή Σαγματά