Με χαρά Σταυρούλα, βλέπω στο χάρτη ότι είσαι κάθε μέρα μαζί μας… Τα σαββατοκύριακα δε, μας στηρίζεις περισσότερο, και, με τα σχόλια σου… Και χαίρομαι ιδιαίτερα, γι αυτό! Το ξέρεις…

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ...

Στην Αγία Μαρίνα! Της ομώνυμης Ναυτικής Βάσης, Νοτίου Ευβοϊκού...

stavroula είπε...
Να μαντεψω..
στην Αγ. Μαρινα θερετρο του Ναυτικου.

P. MICHALOPOULOS είπε...
Ναι, ακριβώς αυτό, Σταυρούλα! Εγώ, με την πρώτη που είδα την εικόνα στο «Δόγμα», χωρίς εξήγηση, αμέσως το κατάλαβα.
Βλέπεις εκεί, έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της πάλαι ποτέ έγγαμης ζωής μου.
Η κυρία, σαν υπάλληλος, είχε δικαίωμα εισόδου…

 

Ήταν μάλιστα πάρα πολύ μικρός ο Παύλος (πολύ πριν έρθει η Ζωή, -ήμουν στην Εκπαίδευση τότε...) όταν μας έδωσαν από την υπηρεσία της, και μια εβδομάδα διακοπές εκεί, στο ξενοδοχείο του θέρετρου. Παραμείναμε όμως δυο μέρες μόνο, διότι αρρώστησε ο μικρός, και έτσι αναγκαστήκαμε να φύγουμε άρον – άρον!
Μετά, όταν γεννήθηκε η Ζωή, η κυρία με έπεισε να αγοράσουμε εκεί κοντά σπίτι, εξοχικό για να μπορούμε να συνδυάζουμε και τις παροχές της Αγίας Μαρίνας.
Έτσι πήραμε και μεταβιβάσαμε γονική παροχή το κτήμα με το μπανγκαλόου στο Άνω Σούλι στο Γραμματικό, στα όρια με τον Μαραθώνα…

P. MICHALOPOULOS είπε...
Ήμουν καλός σοφέρ τους, όλα αυτά τα χρόνια – μια δεκαπενταετία και βαλε- να τους μεταφέρω κάθε μέρα εκεί τα καλοκαίρια…
Θυμάμαι τον καιρό που εργαζόμουν με τους Γερμανούς στα Σπάτα (1995- 1999) για την κατασκευή του Αεροδρομίου…
Εργασία σκληρή, και όταν (το καλοκαίρι) επέστρεφα το απόγευμα στο εξοχικό, το τρίο ήταν έτοιμο για την Άγια Μαρίνα…

 

Τους πήγαινα εκεί για μπάνιο για παιχνίδι, για φαγητό κλπ…
Μετά δε, αργά, ήθελαν να μείνουμε και για τον κινηματογράφο εκεί!
Δεν τους χαλούσα ποτέ το χατίρι, αν και θα έπρεπε να ξεκινήσω το πρωί, με τον αυγερινό και την πούλια, για τη δουλειά!
Μετά, η κυρία με έπεισε να δώσω όλα τα χρήματα μου από την εργασία μου στο αεροδρόμιο, για να κτίσουμε πάνω από το σπίτι μου…
Αυτό που τώρα η κυρία το διεκδικεί και παίζει (αυτά τα τρία χρόνια που έχει φύγει) παιχνιδάκια σε βάρος μου με την τράπεζα που τσόνταρε στην ανέγερση (αυτού του σκελετού) με ένα δάνειο…

P. MICHALOPOULOS είπε...
Έτσι λοιπόν, για να επανέλθουμε στο πιο πάνω σχόλιο σου, μόλις είδα τη φωτογραφία, αυτή στην Άγια Μαρίνα, κατάλαβα αμέσως το μέρος αυτό που το ήξερα σπιθαμή – προς σπιθαμή…
Αργότερα, είδα και τη σελίδα του Ναυτικού στην οποία υπήρχε πλήρες ρεπορτάζ, με το άγημα (και την εικόνα) να παρελαύνει σε όλο το θέρετρο, γύρω από τα ξενοδοχεία, το εστιατόριο, κλπ…
Να σου πω ακόμα, ότι η είσοδος μας στο θέρετρο δεν ήταν εφικτή, διότι ήταν ακόμα μωρό η Ζωή, όταν η κυρία παραιτήθηκε, πήρε πρόωρη σύνταξη, και από το Ναυτικό της είχαν πάρει όλα τα έγγραφα (υπηρεσιακές ταυτότητες κλπ).
Είχα όμως εγώ τη άδεια εισόδου που μου είχε βγάλει η κυρία από τότε που πήγαμε εκεί στο ξενοδοχείο του θέρετρου με τον Παύλο μικρούλη…
Έτσι, έμπαινα εγώ με το αμάξι, με το πασαπόρτι αυτό, και εκείνοι ήταν η… παρέα μου που έμπαινε (για 10 – 15 χρόνια) μαζί μου, με αυτόν τον τρόπο!..
   
P. MICHALOPOULOS είπε...
Τω καιρώ εκείνω, Σταυρούλα!
 Όλα αυτά τα χρόνια, που είχα εγκαταλείψει από πλευράς ανακαίνισης το σπίτι μου, εδώ στο Ελληνικό, για να τα δίνω όλα (χρόνο και χρήμα) στο εξοχικό της κόρης…
Ακόμα και το 2003 που εργαζόμουν στο Κρυονέρι (την προηγούμενη χρονιά ήμουν άνεργος και με έδιωχναν από το σπίτι), πεταγόμουν το βράδυ μετά τη δουλειά στο Άνω Σούλι, στο Γραμματικό (τους μήνες που δεν ήταν δεν ήταν εκεί για διακοπές) για να ποτίζω τα δέντρα τους!..
Μετα βέβαια, από το 2004 η φαμίλια με είχε πια αποκλείσει από την εξοχή «τους», στο Γραμματικό…
Ήταν τότε (με τα παιδιά στην εφηβεία) που τα σφυροκοπήματα απαξίωσης εναντίον μου, με είχαν κάνει να αποφεύγω το να οδηγώ…
Έτσι, δεν τους παρείχα πια πλήρεις τις υπηρεσίες του οδηγού, και γι αυτό αποφάσισαν -από εκεί και πέρα- να κάνουν εξοχη χωρίς εμένα, με το δικαιολογητικό ότι «γέρασα» πολύ, και δεν μπορώ πια να ακολουθώ το «έντονο νυχτερινό πρόγραμμα» τους…

stavroula είπε...
Τι αναμνησεις!
Γενικα για ολους μας που ετυχε να ειμαστε οικογενειες στο Ναυτικο η Αγ. Μαρινα ηταν ενα μερος απ το καλοκαιρι μας.

stavroula είπε...
ΥΓ
Το "τι αναμνησεις",  αναφερεται για σενα με ολες τις οικογενιακες περιπαιτιες.

P. MICHALOPOULOS είπε...
Ναι Σταυρούλα!
Το κατάλαβα! Δεν απάντησα, και σε ευχαριστώ που επανήλθες.
Με χαρά βλέπω στο χάρτη ότι είσαι κάθε μέρα μαζί μας…
Τα σαββατοκύριακα δε, μας στηρίζεις περισσότερο, και, με τα σχόλια σου…
Και χαίρομαι ιδιαίτερα, γι αυτό! Το ξέρεις…

http://xairete.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7554.html