Όταν ο Άη Μπάμπης ο θαυματουργός, έπιασε το… στήθος του (πιτσιρικά τότε) Ιάκωβου Τσαλίκη!!!..

- Σιγά ρε! Ο Άη Μπάμπης ο θαυματουργός, είσαι; 

Διαβάζω, σχολιάζω:
Κάποτε, διηγείτο ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, «όταν ήμουν μικρό παιδί, έπαθα τέτοιο σοβαρό κρυολόγημα, που έπεσα στο κρεβάτι με μεγάλη δύσπνοια και φοβερό πόνο στην αριστερή πλευρά του θώρακα.

Γιατρός στο χωριό δεν υπήρχε και η μόνη καταφυγή μας ο Θεός και οι Άγιοι Του. Είχαμε στο σπίτι μας μια μικρή ασημένια εικόνα (πόσα καράτια;) του Αγίου Χαραλάμπη, θαυματουργή (και ακριβή), έως εξακοσίων ετών (όσο πιο παλιά, τόσο πιο δυνατή, σαν το κρασί) που τη φέραμε από τη Μικρά Ασία πατρογονικό κειμήλιο.
Η μητέρα μου λοιπόν, έκανε πολλή προσευχή και μετάνοιες παρακαλώντας τον Άγιο. (το κειμήλιο)

Τότε (πάνω στον 80 βαθμών πυρετό, όπως και ο Καφάσης) βλέπω ένα χέρι Ιερέως από τον καρπό και κάτω (πως κατάλαβε ότι ήταν χέρι ιερέα; Από το προτεταμένο… δάχτυλο;), να περνάει πάνω από το κεφάλι μου, να κατεβαίνει στο στήθος μου (ο μητροπολίτης – ο πρώην Αττικής, θα ήταν!) στο σημείο που πονούσα, όπου με σταύρωσε και με χάιδεψε. (ήπιο τοπικό γιαπωνέζικο μασάζ)

Αμέσως πέρασε ο πόνος και η δύσπνοια και έγινα καλά. Λέω τότε στη μητέρα μου:
-Μητέρα, είδα ένα χέρι Ιερέως που με σταύρωσε και με χάιδεψε και είμαι καλά. Όλα πέρασαν. Μάλιστα της είπα, ότι το χέρι ήταν τριχωτό στο καρπό (να γίνει ταυτοποίηση με αυτό του Παντελεήμονα Μπεζενίτη), με τόση λεπτομέρεια το είδα.

-Παιδί μου, μου είπε η μητέρα μου, ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος (είπε η μαμά του, που ήταν από την Καλαμάτα, και ήξερε από καλό… χέρι μαλλιαρό) που ήρθε και σε θεράπευσε.»

Πηγή:
xristianos.gr