- Προσβάλλονται ιερά πρόσωπα, ρε! Πλήττεται η Εκκλησία, ρε!

 

- Προσβάλλονται ιερά πρόσωπα, ρε! 

Πλήττεται η Εκκλησία, ρε!

Σχόλια (σε παράθεση), σε κείμενο του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στην εποχή μας οι βλάσφημοι άνθρωποι έχουν αυξηθεί (άνθρωποι λαϊκοί βέβαια, η μεσαία τάξη του είδους, αφού εξαιρούνται οι παπάδες - η ανώτερη τάξη.)
 
Το καταστροφικό τους έργο (καταστρέφουν κάτι σαθρό ήδη, που δεν αντέχει σε αντίλογο) παίρνει διαστάσεις επιδημίας (στην Ελλάδα του 90% ορθόδοξου πληθυσμού;), καθώς συνεργούν σε αυτό τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (όσα δεν είναι διαπλεκόμενα με τους παπάδες) και οι εφημερίδες (αυτές που δεν έχουν κατευθυνόμενους από την εκκλησία δημοσιογράφους).
 
Χωρίς ίχνος ντροπής (όταν ασχολούνται με την ομοφυλοφιλία του κλήρου, και κυρίως αυτή των δεσποτάδων), χωρίς ευγένεια (όταν έχουν να κάνουν με θρηκέμπορους) και με θρασύτητα (σαν εκείνη του Χριστού με το φραγγέλιο) ασχολούνται με θέματα της θρησκείας (και φωνάζουν: «έξω οι έμποροι από το ναό») και μιλούν απαξιωτικά για ιερά πρόσωπα (όπως το πρόσωπο του κίναιδου πρώην μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα) και για τούς κληρικούς της Εκκλησίας (για τα τυχερά τους, για το ότι έχουν κάνει μπουρδέλο ξετσιπωσιάς τις εκκλησίες όταν παντρεύουν ή βαφτίζουν).

Και τι δεν λένε οι άνθρωποι (οι άνθρωποι, οι κατώτερη αυτή φυλή που δεν ανήκει στην κάστα την παπαδική)!
Χρησιμοποιούν τις χειρότερες εκφράσεις (για να εκφράσουν τα ουαί του Χριστού), τις πιο χυδαίες (περιγράφοντας τις καταγεγραμμένες τηλεφωνικές συνομιλίες ομοφυλόφιλου μητροπολίτη) και τις πιο βρωμερές (για την εκκλησιαστική Κόπρο του Αυγεία).
 
Άλλοτε τις λένε κατ' ιδίαν (και οι παπάδες είναι πανταχού παρόντες και το μαθαίνουν αυτό), άλλοτε μπροστά σε μικρόφωνα (μολύνοντας τα ερτζιανά) και κάμερες (τηλεοπτικές, όταν στα πλατό δεν είναι παπάδες να λένε μαλακίες για το πόσο σπουδαίος είναι ο γ. Παΐσιος) και συχνότατα τις περνούν στα κείμενά τους και τα βιβλία (που πρέπει βέβαια να καούν, μαζί με τους συγγραφείς).
 
Και κάποτε, όλως παραδόξως, οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν και φήμη (άλλη η "φήμη" που ψέλνεται από τα γιουσουφάκια για τον Πασά Δεσπότη-Μητροπολίτη), εξασφαλίζουν δωρεάν προβολή (ενώ οι μεγαλο-παπάδες αν δεν λαδώσουν, δεν βλέπουν τη δική τους προβολή στο Ίντερνετ και στον Τύπο), εκλέγονται σε διάφορα όργανα (ενώ θα έπρεπε να εξοριστούν από τη χώρα) και αποκτούν τη δυνατότητα να διαβρώνουν αμέσως ή εμμέσως τα λαϊκά στρώματα (οι άνθρωποι αυτοί, επηρεάζουν την πιο κατώτερη από αυτούς τάξη, αυτή των υπανθρώπων, των χωρίς βούληση…) τα οποία πολλές φορές είναι ανυποψίαστα, αλλά και ευκολόπιστα (μέχρι αηδίας, όταν πιστεύουν στο δράκο του αγίου Γεωργίου, ή στο άγιο φως, κ.λπ.).

Η στάση των χριστιανών (ή των φασιστο-χριστιανών, ή χριστιανο-φασιστών, αν προτιμάτε) απέναντι στους βλασφήμους (κατά την άποψη του παπαδαριού) πρέπει να είναι σθεναρή (μπαμ και κάτω) και όχι ανεκτική (άσε τον μωρέ να ζήσει).
 
Και αυτό γιατί προσβάλλονται ιερά πρόσωπα (προσώπατα) και πλήττεται η Εκκλησία (που ήδη παραπαίει από τα ίδια της τα σκάνδαλα).
 
Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης (πρέπει να είναι τέτοιο που να λιβανίζει τους παπάδες) δεν μπορεί να εκφυλίζεται σε βλασφημίες (π.χ. έλεγχο κακώς κείμενων) και αθλιότητες (π.χ. με αίτημα για κάθαρση).
Όλα τα δικαιώματα έχουν τα όριά τους. (αυτά που ορίζει η τοπική ορθόδοξη εκκλησιαστική -ιερά εξέταση)
 
Όταν το δικαίωμα τού ενός (με αίτημα για ζωντανή και ελεύθερη εκκλησία) καταργεί το δικαίωμα τού άλλου (για εξασφάλιση του απορρήτου της Δεσποτικής ομοφυλοφιλίας), χρειάζεται κάποιο σαφές όριο. (αλλιώς… μπαμ και κάτω!)

Πηγή