Πώς εδραιώθηκε η εισβολή του παπά με την αγιαστούρα στα σπίτια, την ημέρα των Θεοφανίων.

Πώς εδραιώθηκε η εισβολή του παπά με την αγιαστούρα στα σπίτια, την ημέρα των Θεοφανίων.

Ο κατ’ οίκον Αγιασμός των Φώτων, είναι γνωστός από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι ιερείς τότε, δεν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι με μισθό και ζούσαν από τα «φιλότιμα», από τα «τυχερά», από τον οβολό των πιστών. 
Έτσι, πήγαιναν στα σπίτια για γάμο ή βάφτιση… Τσέπωναν το κάτι τις τους, έτρωγαν και έπιναν με τους καλεσμένους στο ίδιο τραπέζι…

Το ίδιο γινόταν και με τον αγιασμό, με τα Θεοφάνεια… Έπαιρναν κι έναν πιτσιρικά μαζί τους, ένα παπαδάκι να πούμε, που του εξασφάλιζαν ένα χαρτζιλίκι… Το οποίο παπαδάκι, κρατούσε το κουβαδάκι με το νερό, τον αγιασμό με τον οποίον ο παπάς ράντιζε το σπίτι, βουτώντας τον βασιλικό στο κουβαδάκι… 

Στο κουβαδάκι αυτό, έριχναν οι άνθρωποι από το σπίτι τα σχετικά γρόσια για τον παπά…
 
Ήταν τόση η κονόμα, που διάφοροι επιτήδειοι παριστάνοντας τους ιερείς, γύριζαν τα σπίτια κρατώντας αγιαστούρες και εισέπρατταν το σχετικό φιλοδώρημα από ανυποψίαστους χριστιανούς…

Η ζημιά για την Εκκλησία ήταν μεγάλη. 

Γι αυτό, το 1912, η Εκκλησία και ειδικότερα η Αρχιεπισκοπή –τότε Μητρόπολη– Αθηνών, αποφάσισε να αντιδράσει με σχετική εγκύκλιο κατοχύρωσης των εσόδων των ενοριακών Ναών των Αθηνών και του Πειραιώς. 

Έτσι, εκείνοι που έπρεπε να περιέλθουν τις ενορίες τους –οι νόμιμοι- θα ήταν πλέον εφοδιασμένοι με στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι αυτοί και μόνον είναι οι πραγματικοί και επίσημοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας. 
Αυτοί -οι γνήσιοι παπάδες- δηλαδή, έφεραν στο στήθος τους μεταλλικό σήμα –ένα είδος καρφίτσας πέτου– το οποίο από τη μία πλευρά εικόνιζε τη βάπτιση του Ιησού Χριστού και από την άλλη το σήμα του Ιερού Συνδέσμου κληρικών  Αθηνών...

Στη σχετική προσπάθεια κλήθηκε να συμμετάσχει και η Αστυνομία της εποχής, η οποία διέθετε την περίφημη για την αγριότητά της Κεντρική Ενωμοτία. 

Βοήθημα