Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Όλη την αλήθεια για τον άγιο Γεώργιο, μάλλον θα την ξέρεις! Άραγε, ισχύει το ίδιο και για τον Εφραίμ της Νέας Μάκρης; Σου έχουν πει όλα τα σχετικά με την ονειρική του ιστορία;

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

10 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυς.

http://agiosnektarioslamias.blogspot.com/2012/05/blog-post_9121.html?spref=fb

9 Μαΐου 2012 στις 12:43 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΗΡΕΜΙΣΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ !!!!!

9 Μαΐου 2012 στις 3:48 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Μια φορά κι έναν καιρό («524 ολόκληρα χρόνια πριν», λένε), ήταν ένας άγιος - ο άγιος Εφραίμ! Κανείς δεν τον ήξερε, κανείς δεν τον είχε δει, ούτε στο όνειρο του ποτέ…

Ποτέ μη λες ποτέ! Τον είδαν σχετικά πρόσφατα! Τον είδε στον ύπνο της η Ηγουμένη Μακαρία στο μοναστήρι της που το έφτιαξε το 1945 στη Νέα Μάκρη! Της είπε (5 χρόνια μετά) να ψάξει εκεί κοντά και θα βρει τα κόκαλα του…
Έτσι κι έγινε! Ήταν 3 Ιανουαρίου του 1950…

Ποιος ήταν ο άγιος αυτός; Την ιστορία του την αποκάλυπτε σταδιακά (σαν τηλεοπτικό σήριαλ) ο ίδιος, πότε στην Ηγουμένη και πότε στις Μοναχές της… Στα όνειρα τους πάντα!
Πώς τον έβλεπαν ώστε να μπορούν να τον κάνουν και εικόνα μετά; Ήταν ό,τι έπρεπε για μια πιασάρικη εικόνα… Εικόνα αγίου βέβαια (αποδεκτή από ορθόδοξες μοναχές) και όχι εικόνα κάποιου μοντέλου να πούμε, σαν αυτά που ξέρουμε σήμερα…

Ήταν λέει… «ψηλός, αδύνατος, πολύ μελαχρινός, με μικρά στρογγυλά μάτια που είχαν ρυτίδες στις άκρες, γενειάδα που έφτανε ως το στήθος του και φορούσε ράσο. Με το δεξί του χέρι την ευλογούσε, ενώ από το αριστερό έβγαινε ένα φως απόκοσμο.»!

Κουλ, ε;

Από την συρραφή λοιπόν όλων αυτών των ονείρων (θερινής νυκτός;) μαθαίνουμε το σαν τι αποκαλύφθηκε ότι είναι ο μέχρι τότε άγνωστος αυτός άγιος:
Αυτό σαν πρόλογος:
«Είμαι ο Μεγαλομάρτυρας Εφραίμ. Γεννήθηκα 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού και πάλι 14 Σεπτεμβρίου ημέρα του Σταυρού, άρχισε το μαρτύριό μου.»

Και… Συνεχίζεται.

(Πηγή υλικού: Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»)

9 Μαΐου 2012 στις 5:12 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

(Συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο)

Λέγαμε λοιπόν ότι από την συρραφή των ονείρων (θερινής νυκτός;) μαθαίναμε σταδιακά την ιστορία του αγίου…
Και να πώς έχει όλο αυτό το σχετικό σενάριο, ή ο βιος του επί το εκκλησιαστικότερο:

Διαβάζω:

"Ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυς (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μόρφης) γεννήθηκε την 14 Σεπτεμβρίου 1384, ανήμερα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Τέκνο πολύτεκνης οικογένειας, έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα η μητέρα του να φέρει όλο το βάρος της ανατροφής του ιδίου και των επτά αδελφών του. Και αυτό το κατάφερε με αγώνα και μόχθο, ώστε τα παιδιά της να μείνουν πιστά στο δρόμο της αγάπης και του Χριστού, άγοντας πνευματική και ενάρετη ζωή.

Το 1395 κατέλαβε τη Θεσσαλία ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Α΄ με τα στρατεύματά του, ο οποίος αποκαλείτο Κεραυνός για την αγριότητά του. Η σκληρή διοίκησή του επέβαλε το παιδομάζωμα, ήτοι τη στρατολόγηση νέων αγοριών 14-18 ετών, ακόμα και μικρότερων, με σκοπό να δημιουργήσει ένα σώμα φανατικών Τούρκων, που θα στρεφόταν εναντίον των Ελλήνων.

Μέσα σε αυτό το φοβερό κλίμα που επικρατούσε στη σκλαβωμένη Ελλάδα μόνη παρηγοριά στάθηκαν οι Εκκλησίες και οι Ιερές Μονές. Έτσι η μητέρα του Αγίου, προκειμένου να τον γλιτώσει από τη μανία του παιδομαζώματος, τον προέτρεψε να φύγει από τα Τρίκαλα και εκείνος, έχοντας μια κλίση προς τον εκκλησιαστικό βίο, θέλησε να πάει σε Μοναστήρι. Με λιγοστά τρόφιμα και διαρκή προσευχή ξεκίνησε το ταξίδι του νότια. Η Θεία Χάρη οδήγησε τα βήματά του στην ξακουστή ανδρική Σταυροπηγιακή Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αττική. Στην περιοχή αυτή, κοντά στη Νέα Μάκρη, από το 10ο και 11ο αιώνα υπήρχαν κελιά, καλύβες και ασκητήρια, όπου δεκάδες πιστοί Χριστιανοί ακολουθούσαν το δρόμο του Χριστού προς την αλήθεια και τη σωτηρία. Η τοποθεσία ονομάστηκε το «Όρος των Αμώμων», δηλαδή των «Καθαρών». Εκεί εισήλθε ο Άγιος ως Δόκιμος για κάποια χρόνια μέχρι να έρθει στην κατάλληλη ηλικία για να γίνει Μοναχός.

Το 1402 εκάρη Μοναχός με το όνομα Εφραίμ. Ασκήτεψε με υπακοή στο λόγο του Χριστού αποτελώντας παράδειγμα για τους μεγάλους Ασκητές και Πατέρες. Με ζήλο, ταπείνωση και σκληρούς αγώνες έγινε υπόδειγμα Μοναχού. Με την άδεια του Ηγουμένου είχε βρει μακριά από την Ιερά Μονή μια σπηλιά, όπου διαβιούσε με νηστεία, προσευχή και περισυλλογή. Με κατάνυξη αξιώθηκε και έλαβε το χάρισμα της Ιεροσύνης. Προσευχόταν από την ψυχή του «υπέρ του σύμπαντος κόσμου» και γονατισμένος μπροστά στο εικόνισμα της Μεγαλόχαρης παρακαλούσε αδιάκοπα για την προστασία και τη σωτηρία των αδελφών Χριστιανών που δοκιμάζονταν σκληρά.

Το 1424 οι Τούρκοι, μετά από μια σειρά βιαιοτήτων και λεηλασιών έφτασαν και στη Νέα Μάκρη. Ανέβηκαν στο Όρος των Αμώμων, πιστεύοντας ότι οι Χριστιανοί κρύβουν τους πολύτιμους θησαυρούς τους στα Μοναστήρια. Αφού λεηλάτησαν όλα τα κελιά και τα ασκητήρια έφτασαν στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Έσπασαν την πόρτα και όρμησαν εξαγριωμένοι στο Μοναστήρι. Απαίτησαν από τους Μοναχούς να τους παραδώσουν τους θησαυρούς, όμως μη βρίσκοντας αυτό που περίμεναν, ξέσπασαν την οργή τους στους Μοναχούς, μεταξύ αυτών τον Ηγούμενο και τους έσφαξαν όλους. Ο μόνος που γλίτωσε από τη Μοναστική κοινότητα ήταν ο Ιερομόναχος Εφραίμ, που έλειπε εκείνη την ημέρα στη σπηλιά του.

Όταν επέστρεψε στην Ιερά Μονή αντίκρισε έκπληκτος την καταστροφή. Αφού θρήνησε τους μάρτυρες, προχώρησε στην ταφή τους και κατόπιν επέστρεψε στο κελί του. Πήγαινε στην έρημη πλέον Ιερά Μονή μόνο για να τελέσει κατά τις μεγάλες εορτές τη Θεία Λειτουργία, να υπηρετήσει το Ιερό Θυσιαστήριο και να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων. Αντιμετώπιζε δυσκολίες για τη διαβίωσή του και τρεφόταν μόνο με χόρτα, ελιές και σύκα που εύρισκε στο δάσος…."

Και πάλι… Συνεχίζεται.

(Πηγή υλικού: Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»)

9 Μαΐου 2012 στις 5:26 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Και για να τελειώνουμε…

« Μετά από πολλούς μήνες οι Τούρκοι επέστρεψαν πάλι στο Όρος των Αμώμων, συνεχίζοντας τις λεηλασίες.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1425, ο Μοναχός Εφραίμ κατέβηκε από τη σπηλιά του στο Μοναστήρι για να τελέσει τη Λειτουργία στη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Οι Τούρκοι, μόλις τον βρήκαν, τον κτύπησαν και τον βασάνισαν.
Ζητούσαν με οργή να μάθουν πού είναι κρυμμένοι οι θησαυροί, όμως ο Μοναχός τους απαντούσε ότι εκεί υπήρχαν μόνο πνευματικοί θησαυροί και προσευχόμενος διαρκώς τους έλεγε: "Δεν φοβάμαι ούτε τα μαρτύρια, ούτε το θάνατο. Καμιά δύναμη δε θα με κάνει να αρνηθώ την Πίστη μου στον Πανάγαθο Θεό".

Ήταν ανήμερα των γενεθλίων του, έκλεινε τα σαράντα ένα του χρόνια, όταν άρχισαν τα φρικτά βασανιστήρια.

Καθημερινά τον ξυλοκοπούσαν και τον υπέβαλαν σε οδυνηρούς σωματικούς πόνους.
Με αστείρευτη υπομονή δεχόταν ο Μεγαλομάρτυρας τις κακοποιήσεις, προσευχόμενος συνεχώς στο Θεό να του δίνει δύναμη.

Το μαρτύριό του κράτησε οκτώμισυ μήνες.
Οι Τούρκοι τον κρέμασαν ανάποδα σε μια μουριά, που υπάρχει σήμερα στο προαύλιο της Ιεράς Μονής και συνέχιζαν να τον βασανίζουν εξαγριωμένοι.

Με μεγάλα καρφιά στα πόδια και το κεφάλι, κάρφωσαν το σώμα του στον κορμό του δέντρου και δεν σταμάτησαν εκεί.
Ήταν 5 Μαΐου του 1426, πρωινό Τρίτης, όταν πήραν ένα μυτερό σκληρό ξύλο και αφού του έβαλαν φωτιά, κατατρύπησαν με αυτό το χιλιοβασανισμένο σώμα του, δίνοντας τέλος στο μαρτύριό του.

Ήταν ανήμερα τις εορτής της Αγίας Ειρήνης, που ειρήνευσε η ψυχή του, παραδομένη στον Κύριο Ιησού Χριστό, λαμβάνοντας ως έπαθλο το αμάραντο στεφάνι του Αγίου και Μεγαλομάρτυρα.»

Αυτά!

9 Μαΐου 2012 στις 5:32 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

(Πηγή υλικού: Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»)

9 Μαΐου 2012 στις 5:32 μ.μ.
stavroula είπε...

Sugnwmh pote egine h Alwsh ths Kwn/polhs...
den 3erw alla exw ligo provlhma me tis hmeromhnies.

10 Μαΐου 2012 στις 2:29 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΩ:

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'.

Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαϊου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο).

Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

10 Μαΐου 2012 στις 8:31 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως λοιπόν, έγινε το 1453.

Ο Εφραίμ όμως, του οποίου ο (γυναικείος;) σκελετός λατρεύεται εδώ και 70 χρόνια στη Νέα Μάκρη, μαρτύρησε λένε, το 1426...
Από τους Τούρκους κατακτητές της… Ραφήνας!

Τα ήξερε αυτά (αυτά με τις ημερομηνίες) ο Οικονομικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος όταν αποφάσισε πριν από μερικούς μήνες (με το αζημίωτο προφανώς) την αγιοποίηση αυτού του… (γυναικείου;) σκελετού;

10 Μαΐου 2012 στις 8:42 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Με βάση τα στοιχεία της Κωνσταντινούπολης, λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι ο Εφραίμ της Νέας Μάκρης είναι σύγχρονος του Αλή Μπαμπά… Στη σπηλιά του οποίου ασκήτευε μεταμφιεσμένος σαν άντρας κλέφτης κι αυτός μαζί με άλλους 39… (Ενώ ήταν γυναίκα;)!

http://xairete.blogspot.com/2012/05/39.html

10 Μαΐου 2012 στις 9:21 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)