Εσείς, δεν προσκυνήσατε το… κάδρο του Δημήτρη Μητροπάνου;
Διαβάσαμε χθες, ότι «η σωρός του Δημήτρη Μητροπάνου θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου, από τις δέκα το πρωί.»
Διαβάζοντας σήμερα το ρεπορτάζ από αυτό το προσκύνημα, και βλέποντας και τη σχετική φωτογραφία, αναρωτιόμαστε αν είναι αυτό χαρακτηριστικό μιας χριστιανικής κηδείας…
Το να ασπάζεται δηλαδή ο κόσμος ένα κάδρο του πεθαμένου… Μια μεγάλη φωτογραφία του… πάνω στο φέρετρο αντί για ένα εικόνισμα.
Το να ασπάζεται δηλαδή ο κόσμος ένα κάδρο του πεθαμένου… Μια μεγάλη φωτογραφία του… πάνω στο φέρετρο αντί για ένα εικόνισμα.
Είναι χριστιανικό αυτό;
Ή μήπως πρόκειται για νέα ήθη που έχουν να κάνουν με την τέλεση μιας καθαρά «καλλιτεχνικής» κηδείας;
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
4 σχόλια:
Τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία μιας κανονικής κηδείας ενός διάσημου τραγουδιστή:
1. Φωνές «αθάνατος».
2. Χειροκροτήματα.
3. Δεν φαίνονται πουθενά ιερείς να συνοδεύουν το φέρετρο!
4. Τραγουδάμε τραγούδια του την ώρα που τον κατεβάζουμε στον λάκκο.
Και το σπουδαιότερο:
Η σιγουριά, ότι βρίσκεται στη γειτονιά των αγγέλων!
ΙΚ
Έχετε απόλυτο δίκιο κ. Καρδάση!
Πώς και μου διέφυγε αυτό!..
...Τη στιγμή μάλιστα που τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τις μέρες αυτές, τον αποκάλεσαν και... Αρχάγγελο!!!..
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Κηδεία Μητροπάνου: 'Ξύπνα αφέντη' να τους δεις που κλαίνε και σε χειροκροτάνε
Μια ανθρωποθάλασσα ξεπροβόδισε τον Δημήτρη Μητροπάνο στο τελευταίο του, μεγάλο ταξίδι.
«Στο καλό, Μήτσο, αθάνατος» και τα χέρια έσμιγαν σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα…
Ασπάζονταν τη φωτογραφία του που ήταν πάνω στο εβένινο φέρετρο, και συλλυπούνταν τους οικείους του.
«Είναι μεγάλη η απώλεια. Εφυγε ένα ιερό τέρας» λένε στην «Εspresso».
Και ξαφνικά υψώθηκε ένα τεράστιο πανό από τον σύλλογο «Υπάρχω» Ευβοίας με τη φωτογραφία του Καζαντζίδη - ο αείμνηστος τραγουδιστής τον θαύμαζε απεριόριστα - το οποίο έγραφε: «Καλό σου να ’ναι το στερνό ταξίδι Μητροπάνο. Χαιρετίσματα να πεις όταν μαζί αγκαλιαστείς με τον Στελάρα πάνω».
Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε κεκλεισμένων των θυρών…
Η πόρτα ανοίγει και η σορός ετοιμάζεται για το ταξίδι προς τας αιωνίους μονάς.
Οι άνθρωποι παραληρούν αποχαιρετώντας τον, «γεια σου Μήτσο»…
…Kι όλοι μαζί τραγουδάνε τη «Ρόζα». («περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα, και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα, και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό».
Τον αποχαιρετούν και με ένα τρικαλινό μοιρολόι καλώντας τον να ξυπνήσει: «Ξύπνα».
Και όλοι μαζί τραγουδούν «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα».
Μια μεγάλη ανομοιογενής χορωδία, που όμως κράτησε καλό ρυθμό. «Γεια σου Μητσάρα».
«Σβήσε το φεγγάρι» ο κόσμος τραγουδάει δυνατά, απεγνωσμένα ξανά και ξανά «Ενα ποτήρι θάνατο θα πιω», «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν».
Τάφοι και κενοτάφια «υποχωρούν», ο ένας σπρώχνει τον άλλον γιατί τους κόβεται η ανάσα και οι αγοραφοβικοί παθαίνουν κρίσεις πανικού.
Μια γυναίκα έχει σκαρφαλώσει σε έναν τάφο, τη σπρώχνουν και πέφτει στο κενό. Χτυπάει στο κεφάλι και στη μέση και βυθίζεται στο σκοτάδι. Κάποτε συνέρχεται και πέφτει ξανά σε λήθαργο. Μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο να την παραλάβει κάποιοι προσπαθούν να την κρατήσουν ξύπνια.
http://espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=1520800
Δημοσίευση σχολίου