- Καλημέρα! Να τα πούμε;
(τα κάλαντα του Λαζάρου)
Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, είναι αφιερωμένο από την Εκκλησία μας, στην Ανάσταση του Λαζάρου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου
.jpg)
3 σχόλια:
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η γιορτή του Λαζάρου ταυτίζεται με την ουσιαστική έναρξη της πασχαλινής περιόδου.
Η επόμενη μέρα, η Κυριακή των Βαΐων, είναι αφιερωμένη στη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και ακολουθεί η Μεγάλη Εβδομάδα με τις βραδινές ακολουθίες της.
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Τα Λαζαροκάλαντα
Πίσω από την αγωνιώδη κραυγή «Λάζαρε, πες μου τι είδες εις τον Άδη όπου επήγες» κρύβεται όλη η μεταφυσική αγωνία του ανθρώπου. Παρακολουθούμε την Ανάσταση του Λαζάρου ως μια διαδικασία ήττας του θανάτου, σαν μια προσδοκία της αιωνιότητας.
Κι ο ίδιος ο Λάζαρος δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο που συμμετέχει σε μια ιερή ιστορία, αλλά και μια οικεία μορφή που εκφράζει την ελπίδα της ζωής.
Αυτήν την ιερή ιστορία διηγούνται τα Λαζαροκάλαντα που άκουγαν σε κάθε ελληνική γωνιά οι παππούδες μας κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η εκδοχή που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και προέρχεται από την Κύπρο:
Το Τραούδιν του Λαζάρου
Έαρ ημίν επέφανεν τοις πάσι το μηνύον
η του Λαζάρου έγερσις, ξένον φρικτόν σημείον.
Άνθη και ρόδα εύοσμα, κατάνυξις ψυχής τε
και λέγω σας, ακροαταί, εις την χαράν να είσθε.
Αρχίζω την διήγησιν κι όλοι ν’ ακροαστείτε
δια να καταλάβετε και να κατανυχθείτε.
Ο Λάζαρος κατήγετο από την Βηθανίαν
είχεν και δύο αδελφάς, την Μάρθαν και Μαρίαν.
Ούτος ησθένησεν λοιπόν ασθένειαν μεγάλην
και πυρετός τον έλαβεν κι είχεν μεγάλην ζάλην.
Μα ο Χριστός ευρίσκετο εις μίαν άλλην πόλην
με κόσμον πολυάριθμον, ομού κι οι Αποστόλοι.
Η Μάρθα τους προϋπαντά με θρήνους και με πόνους
και προσκυνούσα τον Χριστόν λέγει αυτούς τους λόγους:
« Ει ης ώδε, κύριε, ο Λάζαρος ο φίλος
δεν ετελεύτα, αληθώς, ουδέποτε εκείνος».
Λέγει τους: «Πού τεθήκατε τον Λάζαρον τον φίλον;
Υπάγετε ουν έμπροσθεν και δείξατε εκείνον».
Και παρευτύς επρόσταξεν ετούτον να ποιήσουν
τον λίθον εκ του μνήματος να τον αποκυλήσουν.
Και ως Θεός εφώναξεν μίαν φωνήν μεγάλην:
«Λάζαρε, δεύρο έξελθε», κι ηκούσθην εν τω Άδη.
Κι ευτύς εξήλθεν Λάζαρος έξω λαζαρωμένος
κίτρινος, μαύρος και χλωμός και τεταπεινωμένος.
Φόβος πολύς κατέλαβεν τότε τους Ιουδαίους
αρχιερείς και ιερείς κι αυτούς τους Φαρισαίους.
Τον Λάζαρον και τον Χριστόν ζητούσιν να φονεύσουν
από το πρόσωπον της γης να τους εξολοθρεύσουν.
Και φοβηθείς ο Λάζαρος σε πλοίον επιβαίνει
στης Λάρνακας τες αλυκές την αύριον ξεβαίνει.
Τριάντα χρόνους έζησεν την αρχιεροσύνην
κι εποίμανεν το ποίμνιον με ταπεινοφροσύνην.
Και την λαμπράν Ανάστασην όλοι ν’ αξιωθώμεν
τον παντοδόναμον Θεόν να Τον δοξολογώμεν.
Κι εμείς καλώς σας ηύραμεν και να πολυχρονάτε
τυριά πολλά να κάμνετε κι εμάς να μας διάτε.
Χρόνους πολλούς να ζήσετε κι εσείς και τα παιδιά σας.
Η Παναγία κι ο Χριστός κι ο Άγιος ο Λάζαρος
να ’ναι βοήθειά σας.
Δημοσίευση σχολίου