Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Καλησπέρα! :D

Τετάρτη, 30 Ιουλίου 2008


Πού είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά;


ΑΡΙΘΜΟΙ ια΄ 23
Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, μήπως η χειρ του Κυρίου εσμικρύνθη;
Τώρα θα δεις αν εκτελείται ο λόγος μου ή όχι.

ΗΣΑΪΑΣ ν΄2
Εσμικρύνθη ποσώς η χειρ μου, ώστε να μη δύναται να λυτρώση;
Ιδού εγώ με την επιτίμησίν μου εξήρανα την θάλασσαν...

ΗΣΑΪΑΣ νθ΄1
Ιδού η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μην δύναται να σώση` ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μην δύναται να ακούση.

Άρα παρατηρούμε από αυτά τα εδάφια, ότι δεν κόντυνε το χέρι του Κυρίου μας,
Έχει να δώσει ακόμη και σε μας σήμερα όπως και τότε στην Π. Διαθήκη, ίδιος είναι ο Θεός εις τους αιώνας, ούτε έγινε κουφός.
Μας ακούει όλους μας, αν καμιά φορά δεν απαντάει αμέσως είναι γιατί περιμένει την κατάλληλη στιγμή να απαντήσει που θα είναι για το συμφέρον μας.

Δεν κόντυνε το χέρι Σου Κύριε, σπεύσον και βοήθει μοι!!
Ας είναι δοξασμένο το όνομά Σου εις τον αιώνα. Αμήν


ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

Άκουσα πολλές φορές τον κόσμο να ρωτά:
πού είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά;
Η δύναμη τι έγινε; Εμίκρυνε ο Θεός;
Μ' ακούει σαν προσεύχομαι,
ή άλλαξε, και πώς;

Ο Θεός θα το κάνει ξανά και ξανά...
Δυνατός είναι Αυτός τώρα όπως και χτες!
Κι αν αργεί, δεν ξεχνά να άπαντα σε προσευχές
κάθε θαύμα του χτες θα το δούμε ξανά.

Ξέρω πως δεν άλλαξε το χέρι του Θεού!
Η δύναμη του ανάλλαχτη και πάντα και παντού...
Πιστός αιώνια στέκεται, θα στέκεται, και να:
Δοκίμασε το θαύμα Του που κάνει στην καρδιά!..

Αναρτήθηκε από P. MICHALOPOULOS


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θαύματα γίνονται συνεχώς, απλά είμαστε όλοι τόσο απασχολημένοι με τα καθημερινά 'σημαντικά' που δε βρίσκουμε λίγη ώρα ν' αφιερώσουμε στη ψυχούλα μας.

Λίγη -ελάχιστη-πίστη να έχουμε -το είπε άλλωστε και ο Χριστός-ολόκληρα βουνά μπορούμε να κινήσουμε. Και πράγματι, πόσα μπορούμε να πετύχουμε με την πίστη..

Και τότε θα είναι ΟΛΑ τα θαύματα ορατά και σε μας.


25 Νοέμβριος 2008 2:33 μμ


stavroula είπε...

Amen!

26 Νοεμβρίου 2008 12:25 π.μ.

1 σχόλιο:

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ

Κάποιος στο όνειρο του
όλη του είδε τη ζωή,
σαν να περπάταγε στην άμμο
απ’ όταν ήτανε παιδί.
Και κάποιου ίχνη ακολουθούσανε
σε όλες τις στιγμές
και αναρωτήθηκε ποιες να είναι
οι άλλες δυο πατημασιές.

Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα Εσύ.
στα βήματα μου έδινες πνοή,
σε όλη τη ζωή, Συ ήσουν οδηγός
πατέρας μου και φίλος πιστός.

Μα σαν ήρθαν πόνοι,
αγωνίες, πειρασμοί,
Θεέ μου, γιατί δυο αχνάρια μόνο
απόμειναν εκεί;
Απόρησα, γιατί με άφησες
στη δύσκολη στιγμή
και Συ μου είπες πως με κράταγες,
δεν πάταγα στη γη.

Τώρα ξέρω, Ιησού...