Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Διαβάζω: «Τα ορθόδοξα συγχωροχάρτια»

Διαβάζω: 
«Τα ορθόδοξα συγχωροχάρτια» 


Υπάρχουν και τέτοια κ. Καρδάση;
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ναι, υπήρξαν και στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ειδικά στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, κατά τα παπικά πρότυπα.

ΙΚ

22 Μαρτίου 2012 στις 10:47 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω:

Η "εκκλησιαστική Ιστορία" μας πληροφορεί ότι, τα πρώτα ίχνη των επιστολών - συγχωροχαρτιών, έκαναν την εμφάνιση τους το έτος 1294, πιθανώς στις ημέρες του πάπα Βονιφατίου του Η'.
Στην αρχή ήταν ως εξομολογητική επιστολή που μπορούσε κάποιος να λάβει συγχώρεση από τον Θεό.

Αυτό όμως πήρε άλλη μορφή την ιγ΄εκατονταετηρίδα, και ο ιερέας δεν παρακαλεί πλέον τον Θεό για συγχώρεση αμαρτιών, αλλά αυτός ο ιερέας τον συγχωρεί, λέγοντας του, "ego te absolvo" , δηλαδή, "εγώ σε συγχωρώ".

23 Μαρτίου 2012 στις 12:35 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω:

Πώς μπορούσε αυτό το θησαυροφυλάκιο να το αφήσει ανεκμετάλλευτο η Ορθόδοξη εκκλησία;

Έτσι, το έτος 1727, η ορθόδοξη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης συγκατέλεξε τα συγχωροχάρτια στους "Ιερούς όρους και τα δόγματα της Ανατολικής του Χριστού εκκλησίας" ορίζοντας ότι:

"Την εξουσίαν υπέρ της αφέσεως των αμαρτιών εγγράφως διδομένην τοις ευσεβέσιν, η μέν Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ονομάζει συγχωροχάρτια, Λατίνοι δέ ταύτα καλούσιν ιντουλκέντζας".

Και επειδή "το Πατριαρχικόν γαρ τούτο προνόμιον ιδιαίτατον, και κατ΄ ουδέν εις άλλον διαβαίνειν δύναται", με επίσημη πράξη ο Πατριάρχης συνιστά τους "επισκόπους" και "πνευματικούς", να περιορίζονται μόνο στις εξομολογήσεις και στις αφέσεις αμαρτιών, διότι γραφτά συγχωροχάρτια μόνο τα πατριαρχεία μπορούν να δίνουν.

23 Μαρτίου 2012 στις 12:38 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Παρακάτω ακολουθούν συγχωροχάρτια διαφόρων εκδόσεων και Πατριαρχών

1. Το παλαιότερο συγχωροχάρτι που σώζεται

ΔΟΣΙΘΕΟΣ ΕΛΕΩΘΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/1ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:43 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

2. Συγχωροχάρτι του πατριάρχη Ιερουσαλήμ Θεοφάνη

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/2ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:45 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

3. Συγχωροχάρτι απο τον Χρύσανθο Νοταρά

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/3ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:46 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

4. Συγχωροχάρτι του 18ου αιώνα από το πατριαρχείο Αλεξανδρείας

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/4ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:48 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

5. Πρόσφατο συγχωροχάρτι, του 20ου αιώνα

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/5ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:49 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

6. Αυτή είναι η πρώτη τυπωμένη έκδοση συγχωροχάρτου απο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως

http://1.bp.blogspot.com/-uaR9-ba8Wi0/T2jgI9hzCYI/AAAAAAAAEfA/nxnIW4gh2Ds/s640/6ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:51 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

7. Συγχωροχάρτι του οικουμενικού πατριαρχείου, στο έτος 1831

http://www.epistoli.gr/010/pictures/news/7ad.jpg

23 Μαρτίου 2012 στις 12:52 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΕΛΟΣ:
8. Συγχωροχάρτι του πατριάρχη Αβράμιου στο έτος 1780.

Το εν λόγω συγχωροχάρτι, ξεκινά γράφοντας ότι, όπως στους Αποστόλους του Χριστού έτσι και στο ιερατείο δόθηκε η εξουσία του "δεσμείν και λύειν" τις αμαρτίες των ανθρώπων, και συνεχίζει με τα εξής:

"Εξ εκείνων δέ και εις ημάς αλληλοδιαδόχως ταύτης διαβάσης της Θείας χάριτος, έχει συγκεχωρημένον και το κατά Πνεύμα αυτής τέκνον (... εδώ υπάρχει κενό για χειρόγραφη συμπλήρωση ονόματος του "συγχωρημένου"...) Είς όσα κ' αυτός ως άνθρωπος ήμαρτε και εις Θεόν επλημμέλησεν, εν λόγω ή έργω ή διανοία".

Και παρακάτω λέει ότι λύνει κάθε κατάρα (!!!) ή αφορισμό από αρχιερέα ή ιερέα ή γονείς, και τον ελευθερώνουν και τον συγχωρούν. Προσέξατε την κατάρα; Μπορούν και
καταρώνται ενώ ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να μή κάνουμε κάτι τέτοιο.

http://epistoligr.blogspot.com/2012/03/blog-post_7143.html

23 Μαρτίου 2012 στις 12:57 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Και όλα αυτά τα συγχωροχάρτια με το αζημίωτον βεβαίως, βεβαίως.

ΙΚ

23 Μαρτίου 2012 στις 4:59 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Μάλιστα κύριε, μάλιστα κύριε!

23 Μαρτίου 2012 στις 6:54 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης του 1831 εμμέσως τα καταδίκασε.Δε φαίνεται να κράτησε η εφαρμογή τους για πολύ καιρό ούτε φυσικά έγιναν αποδεκτά από σύνολη την Ορθόδοξη Εκκλησία.Περισσότερο ήταν έγγραφες βεβαιώσεις τέλεσης εξομολόγησης ή μνημοσύνου ή λύσης κατάρας τουτέστιν έγγραφες βεβαιώσεις μετάνοιας πράγμα τουλάχιστον αμφιλεγόμενης ορθότητας αφού σχετιζόντουσαν επί πλέον δυστυχώς και με χρηματικές εισφορές.Κατ αρχήν είναι καταδικαστέα από ορθόδοξης χριστιανικής πλευράς.Δυστυχώς κάποιοι Ορθόδοξοι αξιωματούχοι μετέφεραν ετερόδοξες πρακτικές στον ορθόδοξο χώρο που ευτυχώς κράτησαν μικρό χρονικό διάστημα αλλά κάποια ζημία έγινε.Πάντως φαίνεται ότι διέφεραν απ τα αντίστοιχα των παπικών κατά το ότι δεν μετέθεταν απ το καθαρτήριο στον Παράδεισο όπως βλακωδώς ισχυρίζονται οι Λατίνοι αλλά αποτελούσαν έγγραφες βεβαιώσεις άφεσης αμαρτιών και προυπέθεταν την εξομολόγηση.
Ε.

23 Μαρτίου 2012 στις 9:35 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Παπα-Χαράλαμπος: Ένα άλλο «αστέρι» του Άγιου Όρους!!!..

Με τον Βησσαρίωνα, τώρα, βρήκαν ευκαιρία κάποιοι και άρχισαν να εκδίδουν βιβλία για τον βίο του. Πώς λένε «βάλτε τώρα, που γυρίζει» για τη ρουλέτα στο καζίνο! Έτσι και τώρα που έγινε η κατάλληλη διαφήμιση με το μουμιοποιημένο (με μεθόδους ταφής Φαραώ!) σώμα του Βησσαρίωνα, βρήκαν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και για την εκδοτική εκμετάλλευση, τώρα που τον ανακάλυψαν!
Νωρίτερα βέβαια είχαν ανακαλύψει τον Παΐσιο, και κάπου ενδιάμεσα είχαν ανακαλύψει ένα άλλο αστέρι του Άγιου Όρους, τον παπα - Χαράλαμπο.

Τι σχέση έχει αυτός με τον Παΐσιο. Στο βιβλίο που γράφτηκε γι αυτόν (και διαδίδεται και αυτό σαν νέο ευαγγέλιο) διαβάζω ότι ήταν ηγούμενος σε μεγάλο μοναστήρι στο οποίο πήγαινε και έτρωγε ο (ερημίτης τάχα) Παΐσιος, του οποίου η σκήτη ήταν προφανώς εκεί κοντά. Και μια και ήταν ο Παΐσιος διορατικός (σύμφωνα με τις περιγραφές), και θαυματουργός και λαλίστατος, αναρωτιέμαι πώς και δεν έκανε καμία κριτική και για τον «Μέγα» παπα-Χαράλαμπο! Από ταπείνωση άραγε, από την πεποίθηση ότι κρίνουμε πάντα μόνο ξένους και ποτέ τους δικούς μας, ή από φόβο μη του κόψουν το φαγητό; Τον φίλο του ηγούμενο λοιπόν δεν τον έλεγξε, και εδώ εφαρμόζεται και το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»!

Πόσο Μέγας λοιπόν, και ανώτερος υποψίας και έξω από κάθε κρητική ήταν αυτός ο ηγούμενος, ο παπα-Χαράλαμπος;

Αν και γνώσεων δημοτικού σχολείου, όπως διαβάζω στο βίο του, πάσχιζε υπέρ αυτού ο διοικητής του Αγίου Όρους (επί Απριλιανής Χούντας) και ήθελε με διαβήματα στον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον κάνει Δεσπότη! Είχε παρασυρθεί και αυτός από τη φήμη του παπα-Χαράλαμπου (κάποιοι είχαν φροντίσει να τον διαφημίζουν όπως και τον Παΐσιο), τη φήμη σύμφωνα με την οποία ο ηγούμενος αυτός έπαιρνε λέει ψυχές κολασμένες (ανθρώπων που είχαν πεθάνει, και που η κρίση του Θεού θα τις κατέτασσε στην κόλαση), τις έπαιρνε, λοιπόν, και τις μετέθετε στον Παράδεισο! ΝΑΙ - ΝΑΙ, το κατάφερνε αυτό, κάτι που διηγείται ο ίδιος ότι συνέβη με μια συγγενή του: Το κατάφερνε, λέει, μόνο με το κομποσκοίνι του (και τα κατάλληλα λόγια προφανώς!), και μετά ευχαριστούσε τον Θεό που είχε τέτοια δύναμη (το κομποσκοίνι του!) ενώ άλλοι λέει, για να το κάνουν αυτό (ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΨΥΧΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ, «ΤΣΙΦ» ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ) έπρεπε λέει, να καταφύγουν στα μνημόσυνα!!!

Στον «μάγκα» αυτόν καλόγερο, λοιπόν (ήταν και ο πρώτος, άμα λάχει να πούμε), είχε δώσει ο Διοικητής του Αγίου Όρους (επί Απριλιανής Χούντας, είπαμε), του είχε δώσει για «να διαβάσει» κάποιες ψυχές πεθαμένων συγγενών του, το πόσο των 300.000 (τριακόσιων χιλιάδων) δραχμών, πόσο ικανό για να αγοραστούν και διαμερίσματα την εποχή εκείνη!

Το καλό πράγμα (για τέτοια φήμη!), πρέπει να καλοπληρώνεται διότι τόσα έξοδα προβολής «θαυματουργών» τάχα «αγίων», πώς θα βγούνε; Και δεν μιλάμε για δεύτερο πράγμα «ιμιτασιόν» όπως το τρισάγιο ενός άγνωστου παπά που πρόσφατα, τον έβγαλε (τον «ξεφώνησε» σαν έμπορο και Σιμωνιακό) το ALTER να επικοινωνεί με ενορίτισσά του και να της ζητάει 150 (μόνον εκατόν πενήντα!) Ευρώ. Αστείο πόσο δηλαδή, μπροστά στη μπάζα του παπα Χαραλάμπου. Αχ να μην είχε και αυτός (ο παπαδάκος του ALTER) την φήμη του «άγιου» ηγούμενου. Θα λέγανε «χαλάλι του», διότι «η σωτηρία της ψυχής» («μεγάλο πράγμα» ως γνωστόν) θα ήταν πλέον εγγυημένη!!!

http://xairete.blogspot.com/2010/11/kalogero-paisios.html

23 Μαρτίου 2012 στις 9:42 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)