Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Απόψε, η ΕΤ1 μεταδίδει τους χαιρετισμούς από την εκκλησία του αγίου Κωνσταντίνου, εδώ στην περιοχή μου...

Απόψε, η ΕΤ1 μεταδίδει τους χαιρετισμούς από την εκκλησία του αγίου Κωνσταντίνου, εδώ στην περιοχή μου, στη Γλυφάδα. 

Χοροστατεί, ο επίσης συνομήλικος μου (όπως και ο Βεροίας) μητροπολίτης της δικής μας τοπικής Εκκλησίας. 
Είναι στο δεσποτικό, με εκείνον τον μανδύα με την μακριά ουρά που την κρατεί ένας νεαρός… 
Δεξιά του, εκεί μπροστά στο τέμπλο, βλέπουμε έναν ανώτατο αξιωματικό του ναυτικού…

Ένας διάκος, κρατάει ένα βιβλίο ανοιχτό μπροστά στον μητροπολίτη μας, μέσα από το οποίο αυτός αρχίζει να διαβάζει το Σύμβολο της Πίστεως. «Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα» ...
Εκεί, σταματάει να απαγγέλει και χάνουμε την εικόνα του… Ακούμε όμως ότι κάποιοι, του κάνουν τον υποβολέα, και του λένε… «Ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων.». Του το επαναλαμβάνουν και πάλι, αλλά ο δεσπότης είναι άφωνος… 
Ξαφνικά, τον ακούμε να συνεχίζει… «Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν…». Και τότε επανέρχεται η κάμερα σε αυτόν, και τον βλέπουμε χωρίς το βιβλίο που κρατούσε πριν ο διάκος… Τον βλέπουμε να συνεχίζει κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό βιβλιαράκι, από αυτά της τσέπης, που έχουν μόνο την ακολουθία των χαιρετισμών…

Μετά, πάνε και τον ντύνουν... Του φοράνε (εκεί πάνω στο δεσποτικό που στέκεται) το πετραχήλι του, πάνω από τον μανδύα... Φτιάχνεται αυτός, βγάζει τη γενειάδα του έξω… Του φοράνε και το ωμοφόριο, οπότε μένει μέσα, στριμωγμένο, το επανωκαλύμμαυχο... Και ο δεσπότης μας, μοιάζει σαν να φοράει ένα μαύρο καπέλο με αυτιά, σαν αυτά που φοράμε για το κρύο…

Μετά, κατεβαίνει από το δεσποτικό... Και με τον νεαρό από πίσω να του κρατάει την ουρά, κατευθύνεται προς το εικονοστάσι μπροστά στην Ωραία Πύλη, στην εικόνα που προσκυνούσαν οι πιστοί (και λιβάνιζαν οι διάκοι), για να διαβάσει τους χαιρετισμούς…

Τότε ο φακός εστιάζει στην εικόνα… 
Μια εικόνα, που αξίζει να την σχολιάσουμε… 
Δεν μοιάζει για βυζαντινή… 

Η Παναγία κρατάει ένα κλαδί με κάτι περίεργα λουλούδια από το ένα χέρι, το δεξί. 
Φοράει μάλιστα και ένα στέμμα… 

Από το άλλο χέρι, κάτι κρατάει κι απ' εκεί… 
Κάτι που φοράει στέμμα κι αυτό… 
Θέλουν να πιστέψουμε ότι είναι ο μικρός Χριστός, και γι αυτό έχουν γράψει αυτό το ΙC XC από πάνω από ένα κεφαλάκι εστεμμένο κι αυτό όπως είπαμε… 
Ένα κεφαλάκι από μια κοπέλα σε μικρογραφία… 
Μια κοπέλα με μπούκλες… 
Ένα κορίτσι, που μοιάζει καταπληκτικά με την... Μπουλίτσα, από την τηλεοπτική σειρά «Το Καφέ της Χαράς».

Μετά, η κάμερα στρέφεται στους ψάλτες, και ανάμεσα τους διακρίνουμε και εκείνον τον τηλεοπτικό αστέρα που παρουσίαζε στο κρατικό κανάλι τις εκπομπές με τα δημοτικά τραγούδια…

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή μόνο "βυζαντινή" μπορεί να είναι η εκκλησιαστική τέχνη;μόνο με ανατολικορωμαϊκό τρόπο υμνείς το Θεό;όλα τ'άλλα γιατί να είναι εκτός;

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ξέρετε κάτι αγαπητέ Ανώνυμε;
Η υμνολογία της Εκκλησίας μου, της Ορθόδοξης (δεν ξέρω εσείς πού ανήκετε), είναι και λέγεται βυζαντινή…
Έτσι εξελίχθητε, έτσι την παραλάβαμε, έτσι την συνηθίσαμε…
Κάτι άλλο στη λατρεία, κάποια άλλη μουσική τεχνοτροπία, θα μας ξένιζε…

Αυτά, για τον τρόπο που υμνούμε τον Θεό μέσα στο ναό, στα πλαίσια της λατρείας.
Έξω από αυτά τα πλαίσια, σε μια εκδρομή να πούμε, ή στα Κατηχητικά Σχολεία, έχουμε και τα θρησκευτικά λεγόμενα τραγούδια…

Πάμε τώρα στις εικόνες, στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας. Στις εικόνες, που κι αυτές συνηθίσαμε να τις λέμε βυζαντινές…

Στις εικόνες μας, που δεν είναι πίνακες ζωγραφικής…
Μιλάμε για τις εικόνες της Εκκλησίας, αυτές μέσα από τις οποίες ασκούμε την τιμητική λεγόμενη προσκύνηση, αυτήν που μεταβαίνει στο πρωτότυπο…

Εδώ, δεν υπάρχει μια ελευθεριάζουσα άποψη στην τεχνοτροπία τους…
Εμείς πχ, δεν δείχνουμε τον Θεό ξεβράκωτο με τον κώλο τουρλωμένο σε ομοφυλοφιλική πρόκληση, όπως κάνουν οι παπικοί στη Καπέλα Σιξτίνα τους…
Ούτε ξεβράκωτα αγγελάκια ζωγραφίζουμε να υπερίπτανται ενώ από κάτω παπικοί άγιοι τα ατενίζουν με μια ξελιγωμένη διάθεση για τον ποπό τους…
Ούτε την Παναγία «Μαντόνα», με εκείνο τον κρίνο που τάχα μύρισε και συνέλαβε τον Χριστό…

Καταλάβατε;
Ελπίζω πως καταλάβατε…

Ωστόσο, μου κάνει εντύπωση το ότι εσάς δεν σας παραξένεψε η «εκκλησιαστική τέχνη», αυτή που παρουσιάζει τον Χριστό σαν εστεμμένη Μπουλίτσα!
Τι να υποθέσω γι αυτή σας την στάση;

P. MICHALOPOULOS είπε...

Εσείς είστε κυρία Ζανέτ; Η ψευδο-Μάρτυρας του Ιεχωβά από την Γλυφάδα (εσείς που περάσατε χθες με το αγοράκι σας τον Κωνσταντίνο), εσείς η γειτόνισσα από την Γλυφάδα…

Εσείς είστε που γράψατε το πιο πάνω ανώνυμο σχόλιο, ή ο σύζυγος σας που ασχολείται και με τα ηλεκτρονικά;