Μια φίλη ήρθε «απόψε» (το… πρωί), απ’ τα παλιά…

Πέμπτη, 9 Φεβρουάριος 2012, 8:30

Από: Paraskevi
Προς: michalopoulos_p@yahoo.gr

Θέμα: καλημέρα

Παναγιώτη καλημέρα.
Αρκετές φορές αναρωτιόμουν τι γίνεσαι. 

Με το σχόλιό σου για την εκκλησιαστική περιουσία, ήμουν σίγουρη ότι ήσουν εσύ. 

Εύχομαι ο Θεός να σου δίνει δύναμη και κουράγιο στις αντιξοότητες της προσωπικής σου ζωής.

Απ' ότι βλέπω όμως ακόμα και τη νέα τεχνολογία
χειρίζεσαι πολύ καλά, και τα σχόλιά σου καυτά όπως πάντα.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Καλημέρα Βούλα μου!

Τι κάνεις; Τι ευχάριστη έκπληξη είναι αυτή;

Σαν τα χιόνια να πω;

Μόλις τώρα ξύπνησα, άνοιξα το κουτί με τα γράμματα, και το πρώτο που είδα ήταν αυτό το δικό σου μήνυμα.

Χαθήκαμε βρε παιδί.

Έχω να σε δω από τότε… το 1998 ήταν αν θυμάμαι καλά…

Σε θυμάμαι, που είχες και ένα παιδάκι στην αγκαλιά (το τρίτο νομίζω), εκεί στον Εσταυρωμένο, στο Αιγάλεω…

Πολύ θα ήθελα να μάθω νέα σου…

Τι κάνετε όλοι; Εσύ, τα παιδιά, ο Γιώργος… Είναι ακόμα στην Αμερική;

Εσύ, είσαι ακόμα στην τράπεζα;

Από την ευχή σου για την προσωπική μου ζωή, υποθέτω ότι θα έχεις μάθει κάτι σχετικό. Από πού; Από το μπλογκ μου; Από το φ/β;

Πάντως το σχόλιο μου για την εκκλησιαστική περιουσία, εκεί θα το είδες, στο φ/β. Έτσι δεν είναι;

Όσο για τη νέα τεχνολογία που λες, αναγκάστηκα να την μάθω όταν κάπου εκεί στο 1993 σταμάτησα να διδάσκω στην δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση και γύρισα στο σχέδιο το οποίο από μελάνης σινικής είχε πλέον γίνει ηλεκτρονικό… Έτσι, έμαθα το ηλεκτρονικό σχεδιαστήριο και το εφάρμοσα στην πρώτη τέτοια εργασία μου σε μια εταιρία κατασκευής μετασχηματιστών της ΔΕΗ. Μετά, συνέχισα το ίδιο στο νέο αεροδρόμιο στα Σπάτα.

Εκεί ήμουν τότε, όταν είχα χάσει τα ίχνη σας για κάποια χρόνια… Τότε, που μου τηλεφώνησε ο Πήχος για να μου πει για τον Θοδωρή μας…

Αυτά λοιπόν, και ελπίζω να τα λέμε τώρα… Ελπίζω και να ειδωθούμε…

Χαίρε Παρασκευή! Χαιρετίσματα στους γνωστούς μας, και φιλιά στα παιδιά!

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος: Η ιστορία (τέχνης) της ζωής του…

Αριστερό κλικ στη φωτογραφία, σας πάει στο θέμα...