Ευχόταν να δαιμονιζόταν και πάλι, για να αισθανθεί ξανά την ηδονή:
τον καλόγερο να σηκώνεται και να του φερμάρει το «θαύμα» από πίσω του!!!
Τον παρουσιάζουν σαν υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο μαρτυρεί τάχα για θαύμα του γ. Παΐσιου. Είναι λένε ένας «Ευαγγέλου Κ. από τη Θεσσαλονίκη».
Όλα ξεκινούν λοιπόν από τότε λέει που ήταν παιδί, δώδεκα ετών… Τότε, δαιμονίστηκε…
(Πώς δαιμονίζεται ξαφνικά ένα παιδί, ένας «θεός» το ξέρει! Και πώς η Εκκλησία εμφανίζεται ανίκανη να βγάλει το δαιμόνιο, ποιος «θεός» θα μας απαντήσει;)
Λέει ο «Ευαγγέλου Κ.»:
«Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο. Μετά τους εξορκισμούς που μου διαβάζανε αισθανόμουν σαν να με είχαν δείρει.»
(Δεν του έφτανε δηλαδή το δαιμόνιο που είχε μέσα του, αλλά μαστιγωνόταν και από τους παπάδες, από τους εξορκισμούς τους, που υποτίθεται ότι είχαν σκοπό να τον θεραπεύσουν! Τόσο θεάρεστα όλα αυτά!)
Και τα χρόνια περνούσαν, και τον τρέχανε τον άνθρωπο, νεαρό πια, από το ένα λείψανο στο άλλο, αλλά τίποτε! «Πίτσες μπλε», που λένε!
Και μετά, και μετά, μεγάλωσε αρκετά (ήταν λέει στο 1995 πια), είχε και έναν πνευματικό…
Και αυτός ο πνευματικός του, τον πήγε τον «Ευαγγέλου Κ.», σε ένα άλλο προσκύνημα…
«Πίτσες μπλε», κι εδώ; Όχι ακριβώς…
Εδώ έχουμε μια κάποια πρόοδο…
Το πνευματικοπαίδι μεν, αλλά και δαιμονισμένο δε, αρχίζει να τραυλίζει. Άρχισε να λέει: «Παΐ., Παΐ.».
Αμέσως κατάλαβαν λέει ότι θέλει τον Παΐσιο!
(Περίεργο πράγμα αυτό! Ένα δαιμόνιο να τα έχει καλά με έναν άγιο υποτίθεται, και να τον επικαλείται… Ήταν τότε που είχε πεθάνει ο καλόγερος και είχαν αναλάβει εκστρατεία θεοί και δαίμονες για την άμεση αγιοποίηση του… Στα πλαίσια λοιπόν αυτά, να και ο «Ευαγγέλου Κ. από τη Θεσσαλονίκη», με το δαιμόνιο…)
Τον πάνε λοιπόν στον τάφο του Παΐσιου, και τότε… (είδε ο γύφτος τη γενιά του, κι αναγάλλιασε η καρδία του) εκεί στον τάφο, ο κ. Ευαγγέλου φώναξε τρεις φορές «Άγιος»!
Αφού λοιπόν ο δαίμονας έκανε εκεί τον τουρισμό του, αφού αγιοποίησε τον καλόγερο, έπρεπε να φύγει… Θεαματικά βέβαια, όπως και όλες οι ιστορίες τύπου Νασταρδίν Χότζα που αποδίδουν στον Παΐσιο όσο ζούσε…
Ακούστε λοιπόν τι έγινε:
Ξάπλωσαν λέει το παιδί στον τάφο του γέροντα ανάσκελα, και να τι συνέβη σύμφωνα με τα σχετικά μυθεύματα:
Είδα τότε το γέροντα (λέει ο «Ευαγγέλου Κ.») να ανασηκώνεται από τη μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνει μαύρος καπνός από το στόμα μου.»
Έτσι θεαματικά λοιπόν βγήκε το δαιμόνιο.
Μη σας φαίνεται παράξενο… Αν μάλιστα βλέπετε την τηλεοπτική σειρά «οι μάγισσες» στο ΣΤΑΡ, θα ξέρετε ότι αυτή σκηνή με τον καπνό από το στόμα είναι κόπια σε κάθε επεισόδιο…
Στον κ. Ευαγγέλου λέει, του άρεσε πολύ αυτή η φάση, και ευχόταν μετά να ξαναδαιμονιζόταν πάλι, λέει, για να αισθανθεί ξανά την ηδονή: τον καλόγερο να σηκώνεται και να του φερμάρει το «θαύμα» από πίσω του!!!
Πηγή: anaplastiki
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου