Xristos Vattis
Gwgw Kounoupa
Πολύ συγκινητικό Χρήστο...!! Μπράβο!!
Panagiotis Michalopoulos
Δεν σας ικανοποίησαν τα αλλοδαπά παιδάκια; Δεν σας έδωσαν το συναίσθημα της διατήρησης της παράδοσης; Και έπρεπε να ψάξετε διαδικτυακά για να αναπληρώσετε αυτό που σας λείπει;
(11 ώρες πριν)
Xristos Vattis
Πρωτον κε Παναγιωτη, τα αλλοδαπα παιδακια δεν με ικανοποιησαν γιατι μου ελεγαν τα καλαντα των χριστουγεννων (και μαλιστα τους ειπαμε να τα πουν στην γλωσσα τους και ΟΧΙ στην ελληνικη), δευτερον το συναισθημα της παραδοσης μπορουμε να το λαβουμε οταν ακους παιδακια απο την χωρα σου να λενε τα καλαντα (προς Θεου δεν εχω κανενα προβλημα με τα αλλοδαπα παιδια αλλα ειναι αλλη εικονα τωρα αυτην που προειπα) και ειναι συγκινητικο...!!! Τριτον, ναι διαδυκτιακα επρεπε να τα ακουσω (αφου δεν τα ακουσα απο στοματα παιδιων) γιατι δεν νομιζω πως λειπει μονο σε εμενα αλλα γενικοτερα στην πατριδα μας...!!!
Panagiotis Michalopoulos
Ήρθαν χθες τα αλλοδαπά παιδάκια, και σας έλεγαν τα κάλαντα των Χριστουγέννων;
Xristos Vattis:
ναι γιατι αυτα τους εμαθαν...!!!
Panagiotis Michalopoulos:
Τους έμαθαν το θεολογικό και αγιογραφικό και μελωδικό… «Χριστός γεννάται σήμερον…»
Και εσείς, θέλατε να ακούσετε το…
«Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανo βαστάει, κερί κρατεί
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Άϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν' ανεβώ επάνω στον ουρανό
να μαζέψω ρόδα και λίβανο.
Καλημέρα, καλημέρα,
Καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά»!!!..
Xristos Vattis
δεν νομιζω οτι τους έμαθαν το θεολογικό και αγιογραφικό και μελωδικό… «Χριστός γεννάται σήμερον…»...
πως γινεται κε Παναγιωτη και απο ποτε μιλουν οι Μουσουλμανοι για την γεννηση του Χριστου...????????
Panagiotis Michalopoulos
Μουσουλμάνοι ήταν; Τι μου λέτε!
Καλά… Και οι χριστιανοί, τι έγιναν;
Xristos Vattis
Τοση ωρα τι λεμε αδελφε μου...??!!! :):):)...τελος παντων...και του χρονου να ειμαστε καλα...!!!
Panagiotis Michalopoulos:
Σε εμενα, ήρθαν δυο γειτονοπούλα (αδελφάκια, 8 και 12 χρονών) για να μου πουν τα κάλαντα…
Παιδιά, από αλβανούς γονείς (άγιους, άξιους, τίμιους, εργατικούς, αξιοπρεπείς) που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, και πάνε σχόλιο και είναι άριστοι μαθητές…
Τα περίμενα πώς και πώς, διότι είχα μάθει ότι είχαν περάσει, και, τα Χριστούγεννα αλλά δεν άκουσα το κουδούνι, και έτσι δεν άνοιξα και έφυγαν…
Τη φορά αυτή, είχα διαμηνύσει ότι θα έχω την πόρτα ορθάνοικτη και θα τα περιμένω…
Εκεί κατά τις 11, ακούω βήματα στην είσοδο… Ήμουν στην κουζίνα με τα χέρια γεμάτα ντομάτες που έστυβα για το μακαρονάκι σούπα που έφτιαχνα, και χωρίς να τα σκουπίσω έτρεξα στην πόρτα όλος χαρά να υποδεχτώ τα παιδιά…
Η απογοήτευση μου όμως ήταν μεγάλη, διότι είδα πως είχε έρθει ένας μάστορας υδραυλικός (γείτονας και οικογενειακός φίλος) να επιδιορθώσει μια ζημιά στο νιπτήρα του μπάνιου που είχε γίνει εδώ και πολλούς μήνες όταν μου έφτιαχνε κάτι άλλο εκεί…
Φυσικά και δεν δέχτηκα να δουλέψει τέτοια μέρα… Τον έμπασα για λίγο στην κουζίνα, και του έστυψα μερικά πορτοκάλια για να τον κεράσω, ενώ συγχρόνως συνέχιζα τη μαγειρική μου…
Έφυγε μετά, και έμεινα με την ιδέα ότι τα παιδιά δεν θα έρθουν, ότι με ξέχασαν, ή ότι δεν θα έχουν μάθει τα κάλαντα των Θεοφανίων…
Σκεπτόμουν μάλιστα, αν έρχονταν έστω και για να μου ευχηθούν «χρόνια πολλά», να τα παρακαλέσω να μου πουν (με τις αγγελικές τους τις φωνές) τα κάλαντα των Χριστουγέννων, που μου αρέσουν κιόλας…
Και ξαφνικά το θαύμα έγινε…
Ήταν μεσημέρι πια, και ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω…
Και τότε, είδα τις μουρίτσες τους κολλημένες στο τζάμι της μπαλκονόπορτας… Τα δυο παιδιά που περίμενα ήταν εκεί στη βεράντα (έχει πρόσβαση από την αυλή), δειλά - δειλά, ευαίσθητα – ευγενικά, μήπως και με ενοχλήσουν…
Εγώ, τα είδα όμως μέσα από το φιμέ τζάμι, και ξέσπασα σε χειροκροτήματα για να τους δώσω σήμα…
Έτρεξα, άνοιξα αμέσως την μπαλκονόπορτα, ανταλλάξαμε ευχές και χειραψίες, και τα παιδιά εκεί μπροστά στη βεράντα, άρχισαν να μου λένε (χαρωπά – γελαστά, με κρυστάλλινη φωνή και αξιοθαύμαστη ορθοφωνία) τα κάλαντα των Θεοφανείων…
Αυτά, που τους είχαν μάθει στο σχολείο (αυτό που είναι πίσω από την εκκλησία μας, την αγια Βαρβάρα), ...
...κάλαντα, που για πρώτη φορά τα άκουσα έτσι, και που γι αυτό τα αγάπησα (και, αυτά τα κάλαντα δηλαδή), που τα απόλαυσα πρώτη φορά, που πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο όμορφα, αυτή τη μέρα, στη ζωή μου…
Όχι, δεν τους ζήτησα δήλωση ελληνικής εθνικοφροσύνης… Όχι, δεν τους πήρα αποτυπώματα… Όχι δεν τους ζήτησα πιστοποιητικό από τον παπά της ενορίας που να λέει σε τι θεό πιστεύουν…
Xristos Vattis:
Δεν χρειαζοταν κε Παναγιωτη τοσο μεγαλο κειμενο να γραψετε, με δυο λογια: πρεπει να φερουμε και να πραξουμε τα εθιμα μας, πως αλλιως να το πουμε..??!!! χαλασαμε δυστυχως...!!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου