Η Mary Roumeliotis κοινοποίησε σύνδεσμο.

Η Mary Roumeliotis κοινοποίησε σύνδεσμο.

(6 ώρες πριν)

ΝΑΤΑΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ -ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

www.youtube.com

Τώρα ξεκινάω μόνη περπατάω πίσω δεν κοιτάω,προχωρώ μια ζωή αφήνω όλα τα φώτα σβήνω και τις πόρτες κλείνω, αδιαφορώ Τις δύσκολες στιγμές δεν θα σαι εδώ να μου...

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Mary Roumeliotis, προς Panagiotis Michalopoulos

Παναγιώτη,

Μανταμάδος Μυτιλήνης… το καμάρι… και ο δικός μου Άγιος. Εγώ πολλές φορές προσευχήθηκα γι αυτόν να μεσιτεύσει για προσωπικά μου προβλήματα και λυθήκαν.

Παναγιώτη,

Θα σου πω μια προσωπική εμπειρία… Βρέθηκα στο μοναστήρι του στη Μυτιλήνη σε κάποια άσχημη φάση της ζωής μου που μισούσα κάποιο πρόσωπο πάρα πολύ για το μεγάλο κακό που μου έκανα…

Πλησίασα την εικόνα, σκύβω αμέριμνη, κάνω τον σταυρό μου, και την ώρα που πήγα να τον σπασθώ, πάγωσα! Ο αρχάγγελος με κοιτούσε τόσο άγρια που από το φόβο μου σηκώθηκα απότομα και έβαλα φωνή… Ο ιερέας που ήταν εκεί, μου είπε «τι συμβαίνει παιδί μου;», και του είπα…

Με πήρε αγκαλιά ο ιερέας και μου είπε: «πρέπει να πας να εξομολογηθείς παιδί μου, κάτι δεν αρέσει στην ψυχή σου στον αρχάγγελο.»…

Γύρισα στην Αυστραλία…

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος… Κάτι φρικιαστικό έγινε σε μένα στο σπίτι μου… Καθώς κοιτούσα τηλεόραση, είδα τον Σατανά μπροστά μου, να μου λέει -δείχνοντας με, με το δάχτυλο του: «Είσαι δικιά μου, μου ανήκεις!»…

Εκείνη την ώρα προσευχήθηκα στα γόνατα και παρακάλεσα τον Θεό να μου δώσει μια ευκαιρία ακόμα… Τότε το όραμα εξαφανίστηκε…

[Πρέπει να σου πω ότι είμαι παπά εγγόνι, και η εκκλησία είναι το δεύτερο σπίτι μου… Αλλά μετά από αυτό που έγινε με την γυναίκα αυτή που με κατέστρεψε (και παρακαλούσα να πεθάνει) είχα σταματήσει για 2 χρόνια να πηγαίνω στην εκκλησία… Αυτό, λύγισε πολύ όλη την οικογένεια μου…]

Τότε (μετά το όραμα) σηκώνομαι και πάω στον γέροντα μου και εξομολογήθηκα κλαίγοντας… Ο γέροντας μου, μου είπε τι να κάνω και πήγα και κοινώνησα…

Τον επόμενο χρόνο, ξαναβρέθηκα στη Μυτιλήνη (είναι ο άνδρας μου από εκεί) και το πρώτο μοναστήρι που ήθελα να προσκυνήσω ήταν ο Μανταμάδος… Ήμουν πολύ ταραγμένη και φοβισμένη για το τι θα αντικρύσω…

Παναγιώτη,

Ξέρω ότι θα ακουστεί απίστευτο, αλλά την ώρα που έσκυψα να τον ασπασθώ, το πρόσωπο του έλαμπε και χαμογελούσε. 

Ντράπηκα να το πω για να μην με περάσουν για τρελή, αλλά το είπα στον άντρα μου και εκείνος το είπε στον παπά, έξω στην αυλή που τον είδε… 

Και ο ιερέας με θυμήθηκε αμέσως, και μου είπε: «όταν ο χριστιανός είναι καθαρός, ο αρχάγγελος χαμογελάει!»…

Παναγιώτη,

Εύχομαι να μη σε κούρασα, αλλά δεν μπορώ να μη σου πω πόσο θαυματουργός είναι!

(1 Δεκ. στις 4:32 π.μ.)

Ιερεμίας είπε... Γιατί ρε παιδιά δεν πιστεύετε στα θαύματα;