ΔΙΑΒΑΖΩ:
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΣΙΡΑΚΙ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΚΦΕΛΕΡ, Ο "ΣΩΤΗΡΑΣ" ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΑΛΛΑ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΣ" ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ!
Ο αγαπημένος λοιπόν της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής ολιγαρχίας, είναι ο "πρωθυπουργός" αυτού του μορφώματος που κατασκεύασαν και επέβαλλαν με πραξικοπηματικό τρόπο οι ντόπιοι και οι ξένοι υπηρέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ο κ. Παπαδήμος εκτός απο μεγαλο-στέλεχος του τραπεζοπιστωτικού συστήματος, είναι οπαδός της προτεσταντικής αίρεσης των "Ευαγγελικών", και μέλος της πιό "σκληρής" οργάνωσης που ελέγχει το "ίδρυμα Ροκφέλερ", της περίφημης "Trilateral Commission".
Δηλαδή, εκτός όλων των άλλων "προσόντων" του (τσιράκι νεοταξικών λέσχεων, κολαούζος του καταστροφέα Σημίτη κλπ) ο άνθρωπος που λιβανίζουν τα ελεεινά Μμε της διαπλοκής ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ!
Όλα τα είχαμε, ο Προτεστάντης Πρωθυπουργός μας έλειπε!!!
Είναι ν'απορείς με τη στήριξη που παρέχουν στον συγκεκριμένο και κάποιοι "υπερορθόδοξοι"...ή μήπως όχι;
Ο ελληνικός λαός δεν θέλει ούτε υπαλλήλους των τοκογλύφων, ούτε άλλους υποτακτικούς να αναλάβουν τα ηνία της χώρας: ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΜΕΣΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, όσο κι αν αυτές δεν αρέσουν στα σκοτεινά διευθυντήρια και τα παπαγαλάκια τους!
http://www.katohika.gr/2011/11/blog-post_8148.html
.jpg)
1 σχόλιο:
Σχόλιο από το antinews)
Γιαγκούλας είπε:
10/11/2011 στις 9:27 pm
Δυστυχώς, πέραν όλων των άλλων, ο Σαμαράς έδωσε “οξυγόνο” στον ΓΑΠ, δεν τον τελείωσε, όπως νομίζουν κάποιοι συν-σχολιαστές. Τήρησε το “κράτα με να σε κρατώ”.
Και ας μην έχουν καμμιά αμφιβολία ή ελπίδα αντίστοιχα οι φίλοι ότι υπάρχει το οποιοδήποτε πολιτικό περιθώριο σε όποιον συνεργεί στη νέα κυβέρνηση υπό τον τροϊκανό πρωθυπουργό, να διαπραγματευθεί μετά την κύρωση από την (μη νομιμοποιημένη πολιτικά) παρούσα Βουλή των αποφάσεων της 26ης/27ης Οκτωβρίου, οτιδήποτε.
Οι τοκογλύφοι θα του “κουνούν” τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση της πλήρους και τελειωτικής παράδοσης της χώρας και ημών στους τροϊκανούς.
Και αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι η προσωπολατρεία κάνει κακό σε κάθε κοινωνία. Και η προσωπολατρεία λιγοστεύει τη δημοκρατία. Δεν έχουμε ανάγκη από “σωτήρες” κάθε μορφής. Μόνοι μας πρέπει να σωθούμε. Αλλο πράγμα συνιστά ο πρωταγωνιστής και κατέχων σε κάθε φάση ηγετική θέση (που θα πρέπει να αιτιολογεί εν τοις πράγμασι και συνεχώς τον ηγετικό -αλλά και ελευθέρως ανακλητό- ρόλο του) και άλλο ο “σωτήρας”, ο “από μηχανής θεός”.
Και σε κάθε περίπτωση: “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”.
Ολη την εξουσία, την ανώτατη, την υπέρτατη θα πρέπει να την έχει, τω όντι και όχι εικονικώς, η “Απέλλα”, η “Εκκλησία του Δήμου”.
Δεν θέλουμε αυτοκράτορες, ούτε βασιλιάδες.
Και, τέλος, τα κόμματα αποτελούν μέσα, εργαλεία για την κοινωνική ευημερία, τη δημοκρατική λειτουργία, την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή, την υπεράσπιση της πατρίδας (το σημαντικότερο) και όχι αυτοσκοπό.
Δημοσίευση σχολίου