Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η άποψή μας (και ό,τι μας κάνει εντύπωση), να λέγεται και να καταγράφεται
Χαίρετε!
Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα!
Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης…
Ώστε, να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το: «μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»
Κινητό: 698. 098.04.06
Σταθερό: 210. 96.46.971
ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ
Και η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ όλων αυτών που εκμεταλλεύονται τον γέροντα Παΐσιο είναι ότι σε υποχρεώνουν να τον πιστέψεις σαν αλάθητο σε όσα είπε ή είπαν ότι είπε, διαφορετικά σε κατατάσσουν στους αιρετικούς, αφού λένε δεν παραδέχεσαι ΟΛΕΣ τις απόψεις ενός ΑΓΙΟΥ (;;;!!!) της Εκκλησίας μας..
Και ποιοι τα λένε αυτά (ότι «πας μη Παΐσιακός, είναι αιρετικός»);
Τα λένε κάποιες «ομάδες», λαϊκών κυρίως, ύποπτης προέλευσης, που εμφανίστηκαν πρόσφατα και δρουν με τις ευλογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, ομάδες - σφουγγοκωλάριοι της Δεσποτοκρατίας αλλά και υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας στον εκκλησιαστικό χώρο!!!..
http://kalogeropaisios.blogspot.com/2008/07/blog-post_3715.html
...Στα Ιστολόγια του Παναγιώτη θα βρείτε την αντίσταση στις... «λεγεώνες» του κακού (εκκλησιαστικού και όχι μόνο) κατεστημένου.
Ο Παναγιώτης (του Νέου) προς τον κ. Άγγελο (Παλαιού):
Υπάρχει ένα κοσμικό ρητό επ' αυτού, το: «δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα!»..
Το χαβά σας εσείς! Είμαστε αιρετικοί εμείς, και ορθόδοξοι εσείς οι παλαιοημερολογίτες διότι δεν τρώτε και εσείς από την κρατική κουτάλα!
Αυτή είναι η «δογματική» σας σε τελική ανάλυση, αυτό και το πρόβλημα σας για το οποίο κατά βάθος κόπτεστε!
ΧΑΙΡΕΤΕ!
Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα!
Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης…
Έτσι, ώστε να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το:
«μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»Τελείως απνευμάτιστη η τοπική μας εκκλησία, και πλήρως εκκοσμικευμένη, διατείνεται ότι επιτελεί… «μυστήρια» στις διάφορες τελετές «γάμου» και «βάφτισης» στις οποίες εντελώς θεατρικά παίρνει μέρος…
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΧΑΙΡΕΤΕ»:
http://xairete.blogspot.com/2008/07/blog-post_3790.html
http://xairete.blogspot.com/2010/09/1-2010_25.html
Εκατοντάδες χρόνια, στις χιλιάδες ορθόδοξες εκκλησίες όλου του κόσμου, οι ιερείς έπαιρναν το Φως από την «ακοίμητη κανδήλα», η οποία βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα του κάθε ιερού. Αυτό ήταν το θαύμα: η φλόγα στο αναμμένο καντήλι γινόταν αναστάσιμο Φως. Τώρα, η «ακοίμητη κανδήλα» δεν αρκεί. Για να είναι άγιο το Φως πρέπει να μεσολαβήσουν υπουργοί, αστυνομία, στρατός, η Ολυμπιακή και το κόκκινο χαλί.
http://xairete.blogspot.com/2010/04/blog-post_9259.html
Με όλα αυτά που βλέπουν τα μάτια μας, αναρωτιόμαστε αν τα 2.000 χρόνια αυτά, άλλαξε πράγματι η θρησκεία στην Ελλάδα, ή αν απλά άλλαξαν ρούχα εκείνοι οι ιερείς των ειδώλων και εμφανίζονται πλέον σαν ιερείς του Χριστού, χωρίς ωστόσο να έχουν απαρνηθεί τους θεούς εκείνους όπως τον Ερμή και την Αφροδίτη.
http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_2891.html
1 σχόλιο:
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδιά του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη.
Θα τα κατάφερναν.
Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.
Ο ξυλουργός είπε ναι, ...
...όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά.
Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά.
Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.
Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε: "Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα."
Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος!
Τι κρίμα!
Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.
Το ίδιο συμβαίνει και με μας.
Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερό μας σε αυτό που κτίζουμε.
Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.
Αν μπορούσαμε να το κάνουμε ξανά, θα το χτίζαμε εντελώς διαφορετικά. Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε...
Δημοσίευση σχολίου