Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Πέθανε ο Μητροπολίτης Χίου (και Ψαρών και Οινουσσών), Υπέρτιμος και Εξάρχος πάσης Ιωνίας, Διονυσίος. (Τον θυμάσαι Σταυρούλα; )

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

14 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΩ:

Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών, ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα νοσηλευόταν σε νοσοκομείο των Αθηνών.

Ο κατά κόσμον Διονύσιος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε στους Καλημεριανούς Ευβοίας και έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας το 1956. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1952 και υπηρέτησε επί οκταετία ως αρχιδιάκονος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1960.

Υπηρέτησε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού (1960-1978), όπου και δίδαξε σε παραγωγικές Σχολές Υπαξιωματικών Πόρου και Ναυστάθμου Σαλαμίνας, και στη συνέχεια κατέλαβε τη θέση του γενικού διευθυντή Θρησκευτικού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Μητροπολίτης Χίου εξελέγη την 6η Νοεμβρίου, χειροτονήθηκε σε Επίσκοπο την 11η Νοεμβρίου και ενθρονίστηκε τη 16η Δεκεμβρίου του 1979.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί αύριο στις 12.00 το μεσημέρι στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.

18/7/2011
www.espressonews.gr

19 Ιουλίου 2011 στις 1:48 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Τον θυμάσαι Σταυρούλα; Πρέπει να ήταν αυτός που λειτουργούσε στο ναό του κέντρου εκπαιδεύσεως Παλάσκας, στον Σκαραμαγκά. Με είχε δει να εκκλησιάζομαι - όταν έκανα εκεί (1967) την προπαίδευση μου - και με μάλωσε που… κοινωνούσα! «Τι την πέρασες ρε, την θεία κοινωνία; Σούπα;», μου είπε!

19 Ιουλίου 2011 στις 1:55 π.μ.
stavroula είπε...

:D :D
Oxi den ton exw akousta an k mename tote (73-79) mesa ston nausta8mo Salaminas.
K gt na se malwsei pou koinwnouses?

19 Ιουλίου 2011 στις 4:25 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Εγώ του απάντησα ότι αυτός είναι ο κύριος σκοπός της θ. λειτουργίας, και ότι εμείς οι πιστοί χριστιανοί - νέοι, οι στρατευμένοι, έχουμε μεγάλη ανάγκη της δύναμης αυτής. Τι άλλο να του έλεγα εκεί, την ώρα που μας κοινωνούσε; Άλλα τόσο πνευματικός άνθρωπος ήταν, τόσο καταλάβαινε, και γι αυτό μιλούσε κι έτσι!..

19 Ιουλίου 2011 στις 4:36 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Σε μια άλλη δε Κυριακή, την ώρα της λειτουργίας, κάτι τον πείραξε, με κάποιους παρεξηγήθηκε, και τα παράτησε όλα και βγήκε από τον ναό. Διακόπηκε η θ. λειτουργία και συνεχίστηκε μετά, …όταν μας έκανε τη χάρη και επέστρεψε!

19 Ιουλίου 2011 στις 4:40 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Εκκλησιάστηκα κάποιες φορές εκεί στον «Παλάσκα» (εμείς οι τεχνικοί είμαστε στον «Κανελλόπουλο»), διότι είχε παραταθεί η παραμονή μας στο κέντρο εκπαίδευσης, αρκετό καιρό μετά την ορκωμοσία μας… Είχαμε τα γεγονότα με τον Κωνσταντίνο, είχαμε και κάποια κρίση με την Κύπρο… Έτσι καθυστέρησε η μετάθεση μας…

19 Ιουλίου 2011 στις 4:46 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Υπήρχε δηλαδή μια αποστολή από το κέντρο μας, μια ομάδα από εμάς τους νεοσύλλεκτους κάθε Κυριακή που πηγαίναμε αναγκαστικά («αγγαρεία»;) για εκκλησιασμό. Με τη συνοδεία κάποιου υπαξιωματικού βέβαια, που οριζόταν και ήταν διαφορετικός κάθε φορά… Ο κατάλογος δε της ομάδας συντασσόταν από τον οπλονόμο που διάλεγε κάποιους στην τύχη (15 – 20) διαφορετικά άτομα κάθε φορά. Έτσι, δεν γινόταν αντιληπτό ότι εγώ ήμουν κάθε Κυριακή ανάμεσα τους, εκεί, φορώντας τα καλά μου… Και μπαίνοντας στην γραμμή, πήγαινα μαζί τους στον εκκλησιασμό. Απλά, εγώ δεν φώναζα «παρών» όπως οι άλλοι, στο προσκλητήριο, άλλα αυτό δεν το καταλάβαινε κανένας!..

19 Ιουλίου 2011 στις 4:58 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Μια μέρα δε, άκουσα μια συζήτηση από κάποιους συναδέλφους… Έλεγε ο ένας στον άλλο: «Άκου φιλε μου να παρακαλεί τον οπλονόμο να τον βάζει στην ομάδα του εκκλησιασμού!». Κατάλαβα τότε ότι έπιασα λαβράκι, ότι υπήρχε κι άλλος χριστιανός ανάμεσα μας… Και ήθελα να τον βρω. Ρωτάω αυτούς που συζητούσαν το θέμα αυτό, ρωτάω ποιος είναι αυτός και μου τον υπέδειξαν. Ήταν ναύτης, νεοσύλλεκτος κι αυτός, και τον έλεγαν Μιχάλη Παπιδά!...

19 Ιουλίου 2011 στις 5:05 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Με τον Μιχάλη γίναμε φίλοι στο κέντρο, και του έμαθα το κόλπο να πηγαίνει στην εκκλησία χωρίς να χρειάζεται να παρακαλάει κανέναν…

19 Ιουλίου 2011 στις 5:10 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ο Μιχάλης ήταν ηλεκτρολόγος, και όταν μας μετάθεσαν αυτός πήγε κατευθείαν «στην Υπόγειο», στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Στον Ναύσταθμο είχα μετατεθεί κι εγώ, στην Ναυκρατούσα αρχικά, και στην Δ.Τ. μετά. Η κουκέτα μου όμως, όταν ήμουν στην Δ.Τ. ήταν «στην Υπόγειο», εκεί έκανα τη βάρδια μου σαν μηχανικός… Έτσι ξαναβρήκα εκεί τον Μιχάλη!

19 Ιουλίου 2011 στις 5:13 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ο Μιχάλης, είχε τότε παρασυρθεί στην κίνηση της Ζολώτα, που έβγαιναν πορεία με λάβαρα να… υποδεχτούν τον Κύριο που «ερχόταν» σύμφωνα με τα «οράματα» της ταλαίπωρης αυτής κυρίας!.. Από εκεί τον απαγκίστρωσα τον Μιχάλη. Τον έφερα στο ορθόδοξο κήρυγμα, και σώθηκε το παιδί…

19 Ιουλίου 2011 στις 5:18 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Όταν μάλιστα απολυθήκαμε από το Ναυτικό, ο Μιχάλης έμεινε «στην Υπόγειο» σαν πολιτικό προσωπικό, πια, ...και από εκεί πήρε σύνταξη!
Όλο αυτό το διάστημα δε, διατηρούσαμε τη φιλία μας!..
Έκανε κι εκείνος οικογένεια – πολύ νωρίτερα από ό,τι εγώ – και ένα από τα παιδιά του, μια κόρη του, έγινε θεολόγος!..

19 Ιουλίου 2011 στις 5:23 π.μ.
stavroula είπε...

Endeiaferon...o papas e! :D

19 Ιουλίου 2011 στις 11:33 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ναι Σταυρούλα, με την προϋπόθεση ότι είναι αυτός. Διότι το επίθετο Μπαϊρακτάρης είναι αυτό που μου προκάλεσε όλον αυτόν τον συνειρμό. Και όλα αυτά ισχύουν γι αυτόν αν είναι το πρόσωπο που γνώρισα στον εκκλησιασμό στο κέντρο εκπαίδευσης… Διότι αν είναι άλλος, γι αυτό σε ρώτησα αν τον θυμάσαι, αν είναι ο ιερωμένος που έμενε στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας τον οποίον επισκεπτόμουν τακτικά εκεί στην εκκλησία σαν ναύτης, τότε τα πράγματα αλλάζουν ...
...διότι εκείνο το πρόσωπο ήταν τελείως διαφορετικό!
Ας μην τον παίρνω λοιπόν στο λαιμό μου τον μητροπολίτη Χίου. Εύχομαι να ήταν ο καλός, αυτός της Σαλαμίνας, και όχι ο περίεργος τύπος του Σκαραμαγκά!..

20 Ιουλίου 2011 στις 12:12 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)