26 Μάιος στις 9:48 μ.μ.
Απαντητικό μήνυμα
Και εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε με τα μηνύματα σας αυτά τα ενημερωτικά.
Τώρα που σας γνωρίζω καταλαβαίνω πιο πολύ τι είναι εκείνο που με έκανε να ζητήσω τη φιλία σας στο Facebook. Ήταν μια διαίσθηση…
Χωρίς να έχω γνώση του λόγου της ανάρμοστης συμπεριφοράς του κ. Δ. σε βάρος σας, αρκούσαν αυτά τα δυο – τρία σχόλια που ανταλλάξατε (και που έπεσαν τυχαία στην αντίληψη μου) για να καταλάβω τη διαφορά χαρακτήρα και ήθους…
Εγώ σε παρόμοιες περιπτώσεις, και έχω πολλές με κάτι «φίλους», δεν κάθομαι να σκάσω, αλλά τους διαγράφω και τους μπλοκάρω στη στιγμή, και… καθάρισα! Αν μη τι άλλο, δεν τους επιτρέπω να με δηλητηριάζουν, να μου χαλάνε την καλή μου διάθεση… Την ευχάριστη διάθεση, αυτήν που πρέπει πάντα να έχω αφού διαχειρίζομαι ένα ιστολόγιο που λέγεται «χαίρετε»!
Το ίδιο έκανα και πριν από λίγες μέρες με έναν νεαρό που μου ζήτησε να γίνει φίλος μου στο Facebook, και ταυτόχρονα μου έστειλε και ένα μήνυμα στο οποίο με πληροφορούσε ότι εκπροσωπεί τον μητροπολίτη που είναι στην Αρκαδία, τον κ. Ιερεμία, και μου ζητούσε (χωρίς να είναι ακόμα εμφανής μια απειλή) να διαγράψω όσα σχετικά με αυτόν (τον κ. Ιερεμία) αναφέρω στο μπλογκ μου. Μιλάμε για αναφορές (σχόλια – αναρτήσεις) ετών, για τις οποίες μου έχει τηλεφωνήσει (παραπονούμενος) επανηλλειμένα στο παρελθόν ο μητροπολίτης αυτός. [Σαν παρένθεση σας αναφέρω ότι το μπλογκ μου το «χαίρετε», ασχολείται κυρίως με εκκλησιαστικά θέματα (και, με χιουμοριστική διάθεση, πολλές φόρες), και δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε βέβαια και στον κ. Ιερεμία αν και τον γνωρίζω από τα νιάτα μου (τώρα είμαι 66 ετών).
Έκανα λοιπόν αποδεκτό το αίτημα της φιλίας με τον νεαρό που σας έλεγα, και στο μήνυμα του, του απάντησα ότι δημοσιοποίησα στο μπλογκ μου το αίτημα του αυτό, το να λογοκρίνω δηλαδή εγώ ο ίδιος το ιστολόγιο μου, για την περίπτωση αυτή!
Ο George Peris
Δημοσίευσα δε μαζί - στην σχετική, τη νέα ανάρτηση - και την φωτογραφία του προφίλ του νεαρού, στην οποία είναι πάνω σε ένα μηχανάκι…
Μετά από αυτό, μου τηλεφώνησε ο νεαρός, και μου ζήτησε επιτακτικά τη φορά αυτή να διαγράψω αμέσως τις αναφορές μου στον προϊστάμενο του Ιερεμία (δηλώνει ότι έχει αναλάβει τη διαχείριση της ιστοσελίδας της μητρόπολης) διαφορετικά λέει «θα έχω πρόβλημα»!…
Μετά από το τηλεφώνημα αυτό, συνεχίζοντας απτόητος τον χιουμοριστικό μου έλεγχο, απάντησα με νέα ανάρτηση, τόσο στον νεαρό όσο και στον μητροπολίτη… Τον οποίον μητροπολίτη, βλέπω - αν λέει αλήθεια ο νεαρός – να χρησιμοποιεί τώρα και μπράβους που τηλεφωνούν με εντολή του και απειλούν…
Στην νέα μου αυτή ανάρτηση, λοιπόν, δημοσίευσα μια φωτογραφία από το άλμπουμ του «φίλου» νεαρού, στην οποία ποζάρει με καμάρι μπροστά στον υπολογιστή του, ενώ στο γραφείο του επάνω υπάρχει πακέτο με τσιγάρα και τασάκι με αποτσίγαρα…
Έβαλα και μια χιουμοριστική λεζάντα με ερώτημα αν, και, ο μητροπολίτης καπνίζει…
Και τούτο - ρητορικό το ερώτημα – χωρίς καμιά αμφιβολία για το ακέραιο του χαρακτήρα του δεσπότη ο οποίος είναι πνευματικό ανάστημα του κοινού μας πνευματικού πατέρα, του αείμνηστου επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη…
Για τον οποίον Καντιώτη, το τσιγάρο είναι… «το λιβάνι του διαβόλου»! Το οποίο λιβάνι, όμως, καίει και στο γραφείο του νεαρού που το παίζει τραμπούκος του «Αγίου» μητροπολίτη της Αρκαδίας, κ. Ιερεμία Φούντα!
Και εδώ ήταν και η σάτιρα, βέβαια!..
Ακολούθησε νέο τηλεφώνημα - αμέσως μετά - από τον νεαρό… Τηλεφώνημα – τελεσίγραφο! Να διαγράψω, λέει, σε 5 λεπτά τις αναρτήσεις μου για τον προϊστάμενο του, και να σβήσω και την φωτογραφία που του «έκλεψα», λέει, από το άλμπουμ του! Του απάντησα ότι δεν τους φοβάμαι, και του έκλεισα το τηλέφωνο…
Πέρασε μια εβδομάδα, και σήμερα το μεσημέρι είχα νέο τηλεφώνημα από τον νεαρό, που μου ζητούσε πάλι να σβήσω τη φωτογραφία του, διότι αυτό που έκανα λέει, …ήταν «ηλεκτρονικό έγκλημα»! Τον λυπήθηκα, και του είπα να μην ανησυχεί και ότι θα τη σβήσω διότι δεν θέλω να στενοχωριέται. Τότε, πήρε θάρρος – θράσος, και μου ζήτησε να σβήσω μαζί και τα σχόλια μου για τον Δεσπότη, …διότι διαφορετικά θα φάω μήνυση.
Πήρα τότε κι εγώ ανάποδες στροφές, και του είπα ότι δεν σβήνω τίποτε, ότι μένει και η φωτογραφία του, ότι δεν τρομοκρατούμαι, και να πάνε και οι δυο και να κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός… Και του έκλεισα ξανά το τηλέφωνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου