Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Ο πατήρ Στυλιανὸς Μακρῆς, γράφει για την κλίση των γονάτων στη λειτουργία…

Γράφει, ο π.
Στυλιανὸς Μακρῆς
(Πρωτοπρεσβύτερος Οἰκουμενικοῦ Θρόνου-Δρ Θεολογίας) 

Στυλιανὸς Μακρῆς
Κάποτε πρέπει νὰ διακρίνουμε πὼς ἄλλο εἶναι ἡ κλίση γονάτων τὴ στιγμὴ τῆς μεταβολῆς, ἐπιβεβλημένη ἀσχέτως περιόδου, κι ἄλλο ἡ κλίση γονάτων στὴ διάρκεια τῆς λειτουργίας, γιὰ τὴν ὀποία ἡ οἰκουμενικὴ σύνοδος θέσπισε κανόνα.
(12 ώρες πριν)

Giorgos Don Kornoutos
Τι ψαχνεις να βρεις τωρα Πατερ μου??? Ποσοι τα ξερουν και ακομη χειροτερο ποσοι καταταλαβαινουν την σημασια....
(12 ώρες πριν) 

Panagiotis Michalopoulos 
ΕΓΩ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!
(12 ώρες πριν)


Στυλιανὸς Μακρῆς

Μετὰ τὸ σημεῖο "Τὰ Σὰ ἐκ τῶν Σῶν" ὀ ἱερέας, συνεζίχοντας τὴν εὐχὴ τῆς ἀναφορᾶς, ἀπευθύνεται στὸν Θεὸ Πατέρα, παρακαλῶντας Τον νὰ μεταβάλῃ διὰ τοῦ Πνεύματός Του τὸν ἄρτο καὶ οἶνο σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Στὰ σημεῖα "...ποίησον τὸν ἄρτον τοῦ...τον" καὶ "τὸ δὲ ἐν τῷ ποτηρίῳ τούτῳ" ἔχουμε μεταβολή τῶν στοιχείων σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, δηλαδὴ ἐνώπιόν μας τὸν Κύριο. Ὁ λαός μας γονατίζει ἐδῶ ἀπὸ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ζωῆς, ἀλλὰ καὶ διότι προηγεῖται κατά τι ἠ κάθοδος τοῦ Παρακλήτου="κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά Σου τὸ Ἅγιον ἐφ' ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα...". 

Πολλοὶ λόγῳ τοῦ ἀναστασίμου χαρακτῆρος τῆς περιόδου δὲν γονατίζουν, ἐπικαλούμενοι σχετικὸ κανόνα οἰκουμενικῆς συνόδου, ποὺ ἀπαγορεύει τὴν κλίση γονάτων στὴν ἀναστάσιμη αὐτὴ περίοδο...
(Πριν από 38 λεπτά)


Panagiotis Michalopoulos 

Προηγείται, και επίκειται. Και το γονάτισμα διαρκεί όσο και η προσευχή του ιερέα για την μεταβολη των Δώρων... 
Η οποία προσευχή, πρέπει να ακούγεται για να μπορεί να συμμετέχει και ο λαός με το τριπλό Αμήν, που και από αυτόν θα λέγεται εκφώνως, ταυτόχρονα με τον ιερέα.

Αφού λοιπόν γονατίζει ο ιερέας (εδώ γονατίζει ο Θεός, με το Πνεύμα που κατέρχεται), και δεν θα γονατίσει ο λαός;

Αλλά αυτό το κουσούρι (να μη γονατίζουμε), το είχε και ο Χριστόδουλος. 
Και η «απαγόρευση» αυτή, μου είναι γνωστή από τα νιάτα μου. Και δεν αφορούσε μόνο στην αναστάσιμη περίοδο που λέτε, αλλά και σε κάθε Κυριακή γενικά, αφού και η Κυριακή θεωρείται αναστάσιμη!..
Στυλιανὸς Μακρῆς
Συμφωνώτατος σὲ ὅλα τὰ παραπάνω σχόλιά σας!


Στυλιανὸς Μακρῆς

Καὶ μάλιστα περισσότερο ἴσως ἀπ' ὅλα σὲ αὐτὸ τὸ "ἐκφώνως", τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ ἰσχύῃ γιὰ ὅλη τὴ θεία λειτουργία καὶ γιὰ τὶς ἀκολουθίες ὄρθρου καὶ ἑσπερινοῦ, ὅπως ἰσχύει γιὰ τὸ γάμο, τὴ βάπτιση, τὸν ἁγιασμό, τὸ εὐχέλαιο κτλ. 
Καὶ ὄχι μόνο ἐκφώνως οἱ εὐχές, ἀλλὰ καὶ στὴ θέση τους! 

Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε πὼς τὴ λειτουργία ΔΕΝ τὴν τελεῖ ὁ ἱερέας, ἀλλὰ Ο ΛΑΟΣ διὰ τοῦ ἱερέως. 
Εἴμαστε ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν Θεό κι ὄχι ἐκπρόσωποι, ὅπως συνήθως λέγεται, τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαό. 

Εἴμαστε μέλη τοῦ λαοῦ οἰ ἱερεῖς, ἀνήκουμε σὲ αὐτόν, δὲν εἴμαστε ξεχωριστὴ ὁμάδα,...αὐτόνομη, διαφορετικὴ καὶ δῆθεν ἀνώτερη ἀπὸ τὸν λαό· ἀπὸ αὐτὸν καὶ χάριν αὑτοῦ τεκμαίρεται ἡ ἱερωσύνη μας. 
Δυστυχῶς ἡ κληρικοκρατικὴ αἴσθηση τῆς ὑπεροχῆς ταλαιπωρεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα κι ἐμᾶς τοὺς κληρικούς, ποὺ "τὸ παίζουμε" ἠγήτορες. 
Βεβαίως καὶ ὑπάρχει διάκριση τῆς διακονίας μας. Ἀλλὰ ὁ λαὸς ὄχι ἁπλῶς δικαιοῦται νὰ ἀκούει αὐτὸ ποὺ τοῦ ἀνήκει, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀπαιτῇ τὸ ὀρθὸ λειτουργικὸ τυπικό, κάτι ποὺ δυστυχῶς δὲν γίνεται, εἴτε γιατὶ ὁ κλῆρος τὸ θεωρεῖ ἰδίαν ἁρμοδιότητα, εἴτε γιατὶ ὁ λαὸς δὲν ἐνδιαφέρεται...

7 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Η Γονυκλισία κατά τις Κυριακές

Του αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου (+)


http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/christodoulos.asp?id=178&what_main=1&what_sub=8&lang=gr&archbishop_heading=Εγκύκλιοι

Ανώνυμος είπε...

Την θ. λειτουργία δεν τελεί ο λαός δια του ιερέως, αλλά ο Χριστός με το Σώμα του (την Εκκλησία) και την προσφέρει στον Πατέρα Του, όπως φαίνεται σε πολλές ευχές του ιερέα (π.χ. η ευχή της προσκομιδής: "Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο δεχόμενος θυσίαν αινέσεως.....Δια των οικτιρμών του μονογενούς σου Υιού.....").

Επειδή ο Χριστός δεν είναι ορατός, η ορατή μορφή Του είναι ο ιερέας, ο οποίος είναι εις τύπον Χριστού.

Όσον αφορά το "στώμεν καλώς", όπου είναι η αρχή της αγίας Αναφοράς, αυτό διαρκεί μέχρι τέλους της, που είναι: "Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού.....". Σ' όλη αυτή τη διάρκεια, που περιλαμβάνει και την μεταβολή των τιμίων δώρων, δεν γονατίζουμε, διότι ισχύει το "στώμεν καλώς" (από Ι. Φουντούλη: Λειτουργικά θέματα).

ΙΚ

P. MICHALOPOULOS είπε...

"Στώμεν καλώς", όρθιοι, …και γονατισμένοι, …στώμεν καλυτέρα, πιο σταθερά!
Έχεις δει αθλητές στην εκκίνηση για αγώνα δρόμου, σε τι στάση είναι για την στιγμή της προώθησης τους, τη στιγμή που θα εκτιναχτεί το σώμα προς την πορεία που θα ακολουθήσουν;

Αλλά θα μου πεις, ότι η διαφορά μας με τους παπικούς είναι ότι αυτοί κάθονται στην λειτουργία (εξ ου και το «καθολικοί») ενώ εμείς είμαστε όρθιοι, εξ ου και το «ορθόδοξοι»!

Σε καλό σου ρε φίλε!
Και αυτό αν παρέλειψες, με έκανες ωστόσο και γέλασα πάλι σήμερα… με τα αποκόμματα, τα κείμενα συραμμένα κατά το δοκούν…
Με έκανες και γέλασα πάλι και με την γνωστή αμπελοφιλοσοφία!

Να είσαι καλά φίλε!

Ανώνυμος είπε...

Αν είναι να γελάμε με αναλύσεις της θ. λατρείας θεωρόντας τις αμπελοφιλοσοφίες..... κατά το δοκούν, τότε τι να πούμε;

"Στώμεν" είναι από το "ίσταμαι", στέκομαι όρθιος και όχι γονατιστός, ούτε έχει καμιά σχέση με το στόμα, όπως νομίζουν ορισμένοι, ότι σημαίνει να κλείνουμε το στόμα, να μη μιλάμε.

Όσον αφορά τους καθολικούς, δεν σημαίνει κάτω ολικά, το δε Ορθόδοξοι, όρθιοι να δοξάζουμε. Εξ άλλου η λέξη "Καθολική" βρίσκεται στο Σύμβολο Πίστης, η δε λέξη "Ορθοδοξία" στη Σύνοδο της Λαοδίκειας, χωρίς αυτά να αποτελούν αμπελοφιλοσοφίες, αλλά στοιχειώδεις γνώσεις λατρείας, μιας Πίστης, την οποίαν όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε (άγνοια της Πίστης δεν συγχωρείται).

ΙΚ

P. MICHALOPOULOS είπε...

Γνωστό το σχετικό περιστατικό από τον μύθο, με εκείνη την αλεπού που της έπιασε το δόκανο την ουρά και που την έκοψε για να ελευθερωθεί, ...
και που μετά συμβούλευε η πονηρή και τις άλλες αλεπούδες να κόψουν την ουρά τους, για να μη φαίνεται μόνο αυτή κολοβή, και προσπαθούσε να τις πείσει με το «σοφό» επιχείρημα ότι ...
έτσι – κολοβές - θα είναι πιο όμορφες από το να έχουν αυτήν την φουντωτή τους την ουρά…

Το θυμήθηκα τώρα αυτό, με αφορμή τη συζήτηση μας αυτή, και γέλασα πάλι μεγάλε!..
Γέλασα, υποψιασμένος ότι κάποιο πρόβλημα (αιμορροΐδες ίσως) πρέπει να έχουν κάποιοι…
Πρόβλημα στο να μπορούν να κάθονται ...
και βγάζουν κανόνες ότι πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι…

Ή κάποια άλλα προβλήματα (λουμπάγκο, δισκοπάθεια, τενοντίτιδα, κλπ) με τη μέση και τα γόνατα...

Και πάνε λοιπόν μετά από όλα αυτά τα κουσούρια τους, πάνε να βγάλουν και εμάς να φαινόμαστε ανάπηροι… Να μη μπορούμε (με τις αμπελοφιλοσοφίες που διακηρύττουν) ούτε να καθόμαστε, ούτε και να γονατίζουμε!

(Χαααα! – για να μην πω: πριτς!)

Στυλιανὸς Μακρῆς είπε...

Πρὸς τὸν ἀγαπητὸ ἀνώνυμο σχολιαστὴ: α) Πράγματι ὀ Χριστὸς εἶναι ὀ προσφέρων καὶ προσφερόμενος, ὀ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὀ μόνος Ἀρχιθύτης καὶ τὸ μόνο θύμα ταυτόχρονα, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς ὀ λαὸς δὲν τελεῖ διὰ τοῦ ἱερέως τὴν λειτουργία, διότι πρῶτον ἡ ἴδια ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξης (λεῖτος=λαὸς + ἔργον) αὐτὸ ὑποδηλώνει καὶ δεύτερον διότι, σὲ περίπτωση ποὺ ἴσχυε ἀποκλειστικὰ τὸ παραπάνω, θὰ ἦταν δυνατὸν ὀ ἰερέας νὰ τελέσῃ λειτουργία μόνος του, ὅπερ ἀδύνατον στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. (Οἱ παπικοὶ ἱερεῖς τελοῦν καὶ μόνοι τους, ἄνευ λαοῦ, τὴν "λειτουργία" τους). β) Ποιός σᾶς εἶπε ὅτι ὀ Χριστὸς δὲν εἶναι ὁρατός; Καὶτοι "ὧδε ἀοράτως συνών", ἐντούτοις εἶναι...ὀρατότατος! γ) Τὸ "Στῶμεν καλῶς καὶ μετὰ φόβου", δὲν εἶναι ἠ ἀρχὴ τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς. Ἡ ἀρχὴ αὑτῆς εἶναι αμέσως μετὰ τὴν κέλευση "Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ" καὶ τὴν ἀπόκριση τοῦ λαοῦ "Ἄξιον καὶ δίκαιον", μὲ τὴν εὐχὴ δηλαδὴ "Ἄξιον καὶ δίκαιον Σὲ ὑμνεῖν...". δ) Τὸ ῥῆμα ἴσταμαι δὲν σημαίνει ἀποκλειστικῶς στέκομαι ὄρθιος. Σημαίνει καὶ αὐτό, ἀλλὰ ὄχι μόνον αὐτό. "...ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα"...δηλαδὴ τὸ ῥῆμα...θὰ σταθῇ ὄρθιο! Ὁ Στέφανος εἶδε τὸν Κύριο "ἐστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ " Πατρός. Τὸ σύμβολο πίστεως λέει καθήμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Τελικὰ ὄρθιος στέκεται ἢ καθήμενος ὁ Χριστός μας ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός; "Οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια"...Ὄρθια τὰ βάλανε τὰ νομίσματα; Λοιπόν, ἄλλο τὸ στῶμεν καλῶς κι ἄλλο τὸ "ὀρθοί". Τὸ δεύτερο εἶναι συγκεκριμένο κέλευσμα ἐντὸς λειτουργίας, σαφὲς καὶ ξεκάθαρο, τὸ πρῶτο ὅμως ἔχει βαθύτερη πνευματικὴ ἔννοια καὶ δὲν συνεπάγεται ἀποκλειστικῶς τὴν ὄρθια στάση. Συμφωνῶ μαζί σας καὶ μὲ τὸν μέγιστο διδάσκαλο, μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο λειτουργιολόγο μακαριστὸ Φουντούλη, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀναφορᾶς εἴμαστε ὄρθιοι, ἀλλὰ ἡ κλίση τὴν ὥρα τῆς μεταβολῆς δείχνει σεβασμὸ στὸν Κύριο. Ὁμολογῶ πὼς κι ἐγὼ γιὰ ἕνα διάστημα δὲν γονάτιζα ὡς νέος κληρικός, ἐπιθυμῶντας νὰ εἶμαι συνεπέστερος λειτουργικὰ καὶ Κανονικά, ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ κάτι τέτοιες ἀπόψεις, ἀλλὰ νομίζω πὼς ἔσφαλα, γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν ἐκείνη τὴ στιγμὴ καὶ δὲν εἶναι ὀ...γείτονας τῆς διπλανῆς οἰκοδομῆς, τὸ καρντάσι μας, ὁ προϊστάμενός μας, ὀ ὑπουργός ἢ ὅποιος ἄλλος. Ἀλλὰ κι αὐτὸ ποὺ ἄλλοι κάνουν δὲν τὸ κρίνω. Εἶναι θέμα πῶς αἰσθάνεται κανείς. Προσωπικῶς δὲν μπορῶ νὰ μὴν γονατίζω στὸν παρόντα Βασιλέα. Ἐσεῖς κάνετε ὅ,τι θέλετε. Καὶ πρὸς Θεοῦ! Δὲν λέω ὅτι εἶμαι εὐσεβέστερος ἀπὸ ἐσᾶς.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ο πατήρ Στυλιανός Μακρής, σε διάλογο με τον γνωστό ανώνυμο - κ. Ιωάννη Καρδάση, στο ιστολόγιο xairete!..

http://xairete.blogspot.com/2011/05/xairete.html