Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Τα μαϊμουδάκια, έμειναν να κλαίνε σαν τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια!..
Μας λέει ο κ. Καρδάσης:
«Ο Θεός φύσηξε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, δηλ. ενεφύσησε Πνεύμα Άγιο στην ψυχή του και αυτή η νεκρή (κατά Θεόν) ψυχή ζωντάνεψε και αυτός είναι ο πρώτος άνθρωπος σ’ όλη την Πλάση, ο πρωτόπλαστος».
ΧΑ- ΧΑ! Ο Θεός δηλαδή να τον κάνει πρωτόπλαστο, αν και δεν πλάστηκε όπως εκείνος ο πρώτος (το πρώτο ζευγάρι των ανθρωποειδών) αλλά… φυσήχτηκε.
Τι πρωτόπλαστος λοιπόν, τι φουσκωτός, το ίδιο κάνει! ΧΑ- ΧΑ!
Αυτός λοιπόν είναι πια ο εκλεκτός! Και μπαίνει με τα τσαρούχια (τόσο είχαν εξελιχτεί τότε τα παπούτσια) στον παράδεισο. Τσαρούχια, στα πόδια και γυμνός στο υπόλοιπο σώμα, διότι η Γη ήταν ακόμα ζεστή (υδρατμοί, ηφαίστεια, κακό, χαμός, κλπ).
Μπαίνει λοιπόν μέσα στον Παράδεισο αυτός ο φουσκωτός, που λέτε, και εκεί βρίσκει δροσιά και καλοπέραση (μάσες – ξάπλες) ...
αλλά αισθάνεται (μέσα από το ανύπαρκτο εσώρουχο του) έντονη την απουσία της κωκκινόκωλης κυρίας του, της γυναίκας του, της μαϊμούς, ντε, που είχε και τραβιόταν τόσο καιρό μαζί της, εκεί πάνω στο εξωτικό (εκτός παραδείσου) δέντρο, ...
και η οποία του είχε δώσει και τόσα μαϊμουδάκια, που έμειναν έξω τα καημένα κι αυτά (στο πυρ το εξωτερικό) να κλαίνε σαν τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια!..
Αλλά ο Θεός δεν τον θέλει γκέι, τον φουσκωτό του (να περιπατάει ξεβράκωτος στα αγγούρια)...
Γυναίκα θέλεις, του λέει, γυναίκα θα αποκτήσεις.
"Εδώ στον Παράδεισο φτιαγμένη, σπέσιαλ, γιατί που να σου δίνω άδεια (εσώκλειστος είσαι πια) να τρεχεις κάθε τόσο (για ψύλλου πήδημα που λέει ο λόγος) στις Μπαχάμες!"
Κι έτσι πρόεκυψε η Εύα (Ζωή Κουρούκλη), που μόλις ξύπνησε (κοιμήθηκε και ξέχασε την μαϊμού και τα μαϊμουδάκια του), και την είδε ο Αδάμ (αδάμαντος χαρακτήρας) τότε λεει, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, ...
και είπε κι εκείνο το λογύδριο, το πρώτο ερωτικό ποίημα – εξομολόγηση, που μας το διασώζει η Αγία Γραφή, το: «Είσαι η Ζωή μου, η αναπνοή μου, το εμφύσημα μου, το άσθμα μου, το τζιέρι μου, κλπ»!..
Γα@μώ την ατυχία μου, μέσα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
"Το πρόβλημα τώρα, είναι αν εξελίχθηκε ο άνθρωπος από τον πίθηκο ή εμφανίζεται ο άνθρωπος, ως άνθρωπος εξ αρχής. Σύμφωνα με την εμπειρική μέθοδο ερεύνης, δεν μπορεί κάποιος, εκ των προτέρων, να καθορίση, εάν οι διάφορες θεωρίες, που αναπτύσσονται για ένα θέμα, είναι λανθασμένες ή όχι. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξη αυθεντικά ή να αποφανθή δογματικά, πριν υπάρξη επιστημονική απόδειξις, πως έχει ένα θέμα, εξ επόψεως κάποιων μαρτυριών, που θα βρεθούν στις θετικές επιστήμες. Έτσι, στην περίπτωσή μας, είναι ανοησία μεγάλη και βλακεία το να ασχολήται κάποιος, κατά τρόπο απολογητικό, με ένα τέτοιο θέμα. Διότι, δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν: εάν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από πίθηκο, ε, τότε εξελίχθηκε από πίθηκο! Εάν ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε από πίθηκο, ε, τότε δεν εξελίχθηκε από πίθηκο! Δηλ. ή εξελίχθηκε από πίθηκο ή δεν εξελίχθηκε από πίθηκο. Αυτό όμως είναι θεολογικό πρόβλημα; Όχι. Στην ουσία του δεν είναι θεολογικό πρόβλημα. Είναι απλώς, επιστημονικό πρόβλημα. Αφού λοιπόν είναι επιστημονικό πρόβλημα, γιατί να χάνωμε την ηρεμία μας και να γινώμαστε νευρικοί και να νομίζωμε, ότι θα πέση κάτω η Ορθοδοξία, εάν αποδειχθή επιστημονικά ότι, π.χ. ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο; Διότι, ποια σημασία έχει αυτό, για την Ορθοδοξία; Η Ορθοδοξία δεν είναι Παλαιοντολογία. Στην Ορθοδοξία δεν κάνομε θεολογία περί του παρελθόντος, αλλά περί του παρόντος. Το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας είναι για τον άνθρωπο, όπως είναι τώρα, σήμερα. Και εφ’ όσον η Ορθοδοξία είναι μια πνευματική ψυχιατρική και εντάσσεται στην ιατρική επιστήμη, διότι η κύρια μέριμνά της είναι η θεραπεία της ψυχής του ανθρώπου, δηλ. εφ’ όσον η δουλειά της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει το νου του ανθρώπου (να ενεργοποιήση δηλ. την νοερά ενέργεια της ψυχής του, η οποία είναι στον πεπτωκότα άνθρωπο, ανενέργητη ή ενεργεί υποτυπωδώς ή ενεργεί δαιμονικά) και να περάση τον άνθρωπο από την κάθαρση της ψυχής, στον φωτισμό του νου του, ώστε να θεραπευθή ο άνθρωπος και να γίνη, από ψυχοπαθής που είναι τώρα, ψυχικά υγιής, τι μας ενδιαφέρει, από θεολογικής απόψεως, εάν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο ή όχι; Το θέμα αυτό, βέβαια, εξ επόψεως επιστημονικής, είναι πολύ ενδιαφέρον. Άλλο, όμως το ένα και άλλο το άλλο. Αν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο, τότε τίθεται το ερώτημα: Πότε, ποια στιγμή, ο άνθρωπος έγινε άνθρωπος; Πότε, ποια στιγμή και με ποιο κριτήριο, σταμάτησε ο πίθηκος να είναι πίθηκος και έγινε άνθρωπος; Έγινε κάποια αλλαγή στο μέγεθος του εγκεφάλου του ή συνέβη κάτι άλλο; Η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα δεν είναι τόσο στην λογική, διότι και ωρισμένα ζώα μετέχουν κάποιας λογικότητος. Άρα, δεν είναι η ύπαρξις της λογικής στον άνθρωπο εκείνο το κριτήριο που καθορίζει το αν ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Το κριτήριο είναι, ότι ο άνθρωπος είναι εκείνο το ζώο, που έχει νοερή ενέργεια (δηλ. νουν κατ’ ουσίαν, ο οποίος εκδηλώνεται δια της νοεράς ενεργείας του), που έχει, δηλ. μέσα του, ένα όργανο (τον νουν), στο οποίο μέσα μπορεί να έλθη το Πνεύμα το Άγιο να κατοικήση και να προσεύχεται (για λογαριασμό του ανθρώπου) και δια του οποίου το Πνεύμα το Άγιο να χαρίση στον άνθρωπο τον θείο φωτισμό και δια του φωτισμού ο άνθρωπος να φθάση στην θέωση, όταν και για όσο χρόνο ο Θεός θελήση. Αυτός είναι ο άνθρωπος! Οπότε, το από πού προήλθε ο άνθρωπος, δηλ. από χώμα ή από πίθηκο, δηλ. το θέμα της προελεύσεως του ανθρώπου, είναι δευτερευούσης σημασίας" (π. Ιω. Ρ¨ωμανίδης, καθ. Θεολογικής ΑΠΘ).
ΙΚ
Αν λοιπόν ο κ. Ιωάννης Καρδάσης, συμβούλευε - και φανερά - τον μητροπολίτη Ν. Σμύρνης κ. Συμεών, και μάλιστα μέσα από το μπλογκ αυτό, το «χαίρετε», θα του έλεγε σύμφωνα με το πιο πάνω του σχόλιο:
Σεβασμιότατε,
1. Μπορεί η αγία γραφή να λέει ότι ο θεός έπλασε με χώμα τον άνθρωπο, άλλα αυτό δεν μας το επιβαιώνει η επιστήμη, και έτσι μπορούμε άνετα να παραδεχτούμε τη θεωρία του Δαρβίνου που λέει ότι ο άνθρωπος είναι εξέλιξη του πιθήκου.
2. Μπορεί να λέει η αγία γραφή ότι όλα τα έκανε τέλεια ο θεός, και τον άνθρωπο ακόμα πιο τέλειο από όλα, άλλα και αυτό "παίζεται", διότι μπορεί να έγινε από μόνος του τέλειος ο άνθρωπος, έτσι τυχαία...
Πώς; Π.χ. με το που ήταν ζώο, και ξαφνικά μεγάλωσε ο εγκέφαλος του...
3. Δεν μιλάμε δηλαδή για ψυχή, για αθάνατη ψυχή για την οποία λέτε Σεβασμιότατε ότι ο Χριστός θυσιάστηκε στον Σταυρό για να τη σώσει...
Άλλα μιλάμε για μια ενεργοποίηση του νου αυτού του ζωο-ανθρώπου... Του νου, μέσα στον οποίο μπορεί να έλθει το Πνεύμα το Άγιο να κατοικήσει και να προσεύχεται αυτό - το Πνεύμα το Άγιο - για λογαριασμό του ανθρώπου.
4. Μιλάμε δηλαδή για έναν «Ρόμποκοπ», ένα μπατσο-ρομπότ του θεού (ένα ζευγάρι μπάτσων: αρσενικό και θηλυκό), ένα εξελιγμένο ζώο – "πνευματικό" - ενισχυμένο δηλαδή με ένα τέτοιο πρόγραμμα (που του το φύσηξε ο θεός στα ρουθούνια), και το οποίο πρόγραμμα σβήνει και χάνεται όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, όταν ψοφάει κι αυτός σαν τα άλλα τα ζώα...
Καταλάβατε Σεβασμιότατε;
Θέλω να πιστεύω ότι θα καταλάβατε, διότι μοιάζετε για άνθρωπος, άρα πρέπει έχετε και κάποια αυξημένη δόση λογικής.
Άλλα και τελείως ζώο αν είστε Σεβασμιότατε, πάλι εύχομαι να με καταλάβετε αφού όπως είπα «ακόμα και ορισμένα ζώα μετέχουν κάποιας λογικότητας», ...οπότε ελπίζω να είστε τουλάχιστον κάποιο από αυτά, Σεβασμιότατε!...
Δεν γνωρίζω ποια επιστήμη κατέχει ο συνομιλητής σας (ΙΚ) και ποια ο «σεβασμιότατος», αλλά όλα αυτά περί του αγίου πνεύματος και περί του νου του ανθρώπου που πιθανόν να εξελίχθηκε από πίθηκο είναι πια παραμύθια για μικρά παιδιά, ή φιλοσοφήματα για ανθρώπους με άγνοια γνώσης της σύγχρονης επιστήμης...
Να λοιπόν ποια είναι τα νέα, τα σοβαρά, δεδομένα: Είναι, ...η επιστημονική επιβεβαίωση της αλλαγής του DNA!!!
Οι αλλαγές αφορούν ακριβώς την εποχή που διανύουμε, και η προετοιμασία μας γίνεται με βάση την πνευματική, ψυχική και συνειδησιακή μας εργασία.
Ουσιαστικά λοιπόν έχουμε συμπαντικές και ηλιακές ηλεκτρομαγνητικές ποιότητες ενέργειας, οι οποίες εδώ και αρκετές δεκαετίες, και με κορύφωση στις μέρες μας έως το 2012, επιδρούν με τέτοιο τρόπο στη Γη και τους κατοίκους της, ώστε να μεταμορφώνεται η δομή του ίδιου μας του DNA, το οποίο με τις αλλαγές και προσαρμογές που υφίσταται, ανοίγει-ξεκλειδώνει νέες ικανότητες του ανθρώπου.
Αυτό το σκέλος αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Όμως για να γίνει ομαλή αλλαγή και πλήρης χρήση των ευεργετικών ενεργειών που καταφθάνουν και μετουσιώνουν τον πλανήτη μας, και εμάς τους ίδιους, οφείλουμε να κάνουμε τη συνειδητή μας προσπάθεια και εργασία...
(συνεχίζεται)
Τώρα λοιπόν, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας επιστημονικές εργασίες, η οποίες επιβεβαιώνουν τις αλλαγές στο DNA των ανθρώπων!
Οι αλλαγές ήδη συντελούνται και είναι επιστημονικά ανιχνεύσιμες! Ίσως τώρα, λίγο πριν την κορύφωση, αποφασίσουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι να πάρουν πιο συνειδητά το δρόμο προς τη μεγάλη αλλαγή...
Και αυτή η αλλαγή του DNA, δεν γίνεται βέβαια με κανένα εμφύσημα, ...αγίου «Πνεύματος», «Πατρός», ή «Υιού»! Αλλά γίνεται μέσω ενός... ιού.
Συνεπώς οι ιοί δεν είναι πάντα κακοί.
Οι ιοί ζουν πάνω σε ένα ζωντανό ιστό, οι ονομαζόμενοι ιοί DNA όπως είναι ο ιός του Epstain Barr και ο ιός Herpes 6.
Σχεδόν όλα τα άτομα που ζουν ένα τέτοιο φαινόμενο μετάλλαξης και που είναι ζωντανά ή έχουν μια καινούργια δουλειά ή έχουν ένα καινούργιο τρόπο που σκέφτονται ή αρχίζουν μια καινούργια ζωή...
Βρισκόμαστε στην εποχή της αποκάλυψης όχι του Ιωάννη, αλλά του... Ιού του DNA!
ΥΓ
Αυτή είναι η δική μου συμβολή στη συζήτηση σας, και η δική μου συμβουλή στον σεβασμιότατο σας, κύριοι!
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Σύγχρονοι ψευδοπροφήτες
http://xairete.blogspot.com/2011/03/blog-post_3704.html
Όταν κανείς δεν μελετά και δεν προσέχει τι γράφει η Παλαιά Διαθήκη αυτά παθαίνει:
1/ Η Π. Διαθήκη γράφει, ότι ο άνθρωπος έγινε από χώμα (δηλ. από υλικά στοιχεία), δεν γράφει, ότι έγινε από τον πίθηκο (όπως δεν το λέει και ο Δαρβίνος). Τώρα, τι είναι καλύτερο, να έγινε από τον πίθηκο ή από σκέτο χώμα (που είναι κάτι χειρότερο από τον πίθηκο);
2/ Δεν λέγει η Γραφή, ότι ο Θεός τα έκανε όλα τέλεια, αλλά "καλά λίαν". Θα γινόντουσαν τέλεια, αν ο Αδάμ παρέμενε στο στάδιο της θέωσης και δεν εξέπιπτε. Πάντως, ο όγκος του εγκεφάλου σίγουρα βοηθάει στη νόηση, αλλά όχι απαραίτητα και στη θέωση.
3/ Όταν λέμε, ότι το άγιο Πνεύμα κατοικεί στο νου δεν εννοούμε στον εγκέφαλο, αλλά στο κέντρο της ψυχής (σύμφωνα με τους Πατέρες). Και βεβαίως μιλάμε για (κατά χάρη) αθάνατη ψυχή, για την οποίαν ο Χριστός σταυρώθηκε.
4/ Δεν μιλάμε για Ρομπότ, αλλά για έναν άνθρωπο, που έφθασε στη θέωση και ενώθηκε με το Θεό (κατόπιν δικής του θέλησης, γι' αυτό φύσηξε ο Θεός στα ρουθούνια του το άγιο Πνεύμα, κατά τους Πατέρες). Όταν θέλησε να αυτονομηθεί και να καταστεί και ο ίδιος θεός, χωρίς τη θ. Χάρη, έπεσε και γκρεμοτσακίστηκε. Εξ άλλου ο Θεός δεν κάνει αγίους με το ζόρι (ούτε τον Αδάμ τον έκανε άγιο με το ζόρι, αλλά ο Αδάμ το θέλησε). Αυτά τα περί αγιοποιήσεως με το ζόρι είναι εφευρήματα των Λατίνων (απόλυτος προορισμός).
5/ Όσον αφορά τον σεβασμιώτατο, αυτός θα παραμείνει όντως ζώο (κατά τους ιερούς νηπτικούς πατέρες), αν δεν έχει προσλάβει το άγιο Πνεύμα στην ψυχή του, όπως και κάθε ένας από εμάς.
6/ Όσον αφορά τα περί της Επιστήμης και της μεταβολής του DNA, αυτά δεν αφορούν τη Θεολογία και δεν την ενδιαφέρουν. Η Θεολογία είναι Πίστη και όχι Επιστήμη. Η Θεολογία πιστεύει εξ αποκαλύψεως και δεν πειραματίζεται, ούτε τη ενδιαφέρουν τα πειράματα ή η εξέλιξη του DNA. Την ενδιαφέρει η πρόοδος της ψυχής και η ένωσή της με το Θεό, δηλ. η έξοδός της από το κτιστό χωροχρόνο και η ένωσή της με το Άκτιστο.
ΙΚ
Μας λέει ο κ. Καρδάσης:
«Κατά την έβδομη περίοδο…». «Δεν μπήκε στο DNA του ανθρώπου η αφθαρσία και συνέχισε να υπάρχει η φθορά…».
http://xairete.blogspot.com/2011/03/blog-post_23.html
Μας λέει ο κ. Καρδάσης:
Τώρα, τι είναι καλύτερο, να έγινε από τον πίθηκο ή από σκέτο χώμα (που είναι κάτι χειρότερο από τον πίθηκο);
Η Ερώτηση μας:
Τι είναι καλύτερο; Να έχει πλαστεί από τον Δημιουργό Θεό, ή να έχει εξελίχθη από έναν (αρσενικό – ειδικά) πυθικό;
Και η Εύα, που δεν πλάστηκε κι αυτή (αν μιλάμε για ισότητα) πώς πρόεκυψε;
A/
Εάν θεωρούν οι Δημιουργιστές ότι ο Θεός έπλασε «κατ' ευθείαν» το κάθε πλάσμα χωριστά, και όχι δια της εξελίξεως, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΥΠΟΒΙΒΑΖΟΥΝ! Γιατί είναι σαν να λένε, ότι ο Θεός δεν έθεσε σε κίνηση το σύμπαν έχοντας γι' αυτή τη δημιουργική πορεία μια ΕΠΑΡΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ και σαν συνέπεια πρέπει κάθε τόσο να επεμβαίνει και να «συμπληρώνει» τη δημιουργία Του ξεχωριστά για κάθε τι!
Όμως ο Θεός είναι Παντογνώστης! Γνωρίζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ κυριολεκτικά. Γνωρίζει τις συνέπειες και το απώτατο (άπειρο) μέλλον και του απειροελάχιστου σωματιδίου στο σύμπαν. Και γνωρίζει παράλληλα, και ΠΩΣ έπρεπε να ξεκινήσει το σύμπαν, με ποιες προϋποθέσεις και με ποιους νόμους, για να φθάσει στο αίσιο τέλος που Εκείνος βούλεται. Όπως ένας προγραμματιστής από πριν προβλέπει τις δυνατότητες και τις ενέργειες του προγράμματός του, έτσι και ο Θεός, (και πολύ περισσότερο Αυτός), γνωρίζει εξ αρχής πώς πρέπει να ενεργήσει, και πώς πρέπει να τεθούν «τα θεμέλια» του σύμπαντος, (οι φυσικοί νόμοι), ώστε το σύμπαν ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ κατά τη βούλησή Του και ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟΥ. Γιατί ο Θεός δεν έχει ελλείψεις.
Υποστηρίζοντας λοιπόν οι Δημιουργιστές, ότι ο Θεός έπρεπε κάθε είδος να το πλάσει ξεχωριστά, στην ουσία υπονοούν ότι ο Θεός είναι ανίκανος να προβλέψει μια δημιουργία πλήρη εξ αρχής. Αλλά ότι πρέπει να βάζει «πινελιές» εκ των υστέρων στο έργο Του, για να διορθώσει τα λάθη του!
Με την Εξελικτική θεώρηση του σύμπαντος όμως, ο Θεός δεσπόζει ως ο απόλυτος Κυρίαρχος του χωροχρόνου. Γνωρίζει το τέλος εξ αρχής και κάθε τι που έχει βάλει σε κίνηση στο σύμπαν, έχει ένα αίσιο τέλος. Και Εκείνος μπορεί να «αναπαύεται» στα έργα Του, χωρίς να ανησυχεί μήπως κάτι πάει στραβά ή μήπως πρέπει κάτι να συμπληρώνει κάθε τόσο...
Και για να προλάβουμε εδώ κάθε πονηρό επιχείρημα Δημιουργιστών, θα ξεκαθαρίσουμε το εξής:
Ναι, ο Θεός εμφύσησε στον άνθρωπο με μια άμεση και σαφώς ξεχωρισμένη ενέργεια, από τους πάγιους φυσικούς νόμους. Ομοίως, ο Θεός θαυματοποιεί, ναι μεν μέσω των φυσικών νόμων, αλλά μεταβάλλοντας τον συνήθη τρόπο Του. Αυτό όμως, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με το θέμα που κουβεντιάζουμε. Και οι λόγοι είναι οι εξής:
Το εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος στον Αδάμ (και στον κάθε βαπτιζόμενο Χριστιανό), όπως και κάθε θαυματουργική ενέργεια του Θεού, που γίνεται ΕΚΤΑΚΤΑ και διακεκριμένα από την εξέλιξη της υλικής Δημιουργίας Του, σχετίζεται με ΝΟΗΜΟΝΑ πρόσωπα, πλασμένα κατ' εικόνα Θεού!
IK
B/
Ο Θεός πέρα από την πάγια τακτική του, να ενεργεί μέσω του νόμου των πιθανοτήτων, ενεργεί διαφορετικά αναφορικά με τα νοήμονα πλάσματά Του. Εμείς δεν είμαστε ούτε παντογνώστες, ούτε παντοδύναμοι. Και το κυριότερο, έχουμε την ελευθερία βούλησης. Το να πει κάποιος, ότι τα πλάσματα με ελευθερία βούλησης, εντάσσονται σε ένα σχέδιο μηχανιστικό σαν της εξέλιξης, είναι σαν να λέει ότι ο Θεός έφτιαξε καλοκουρδισμένες μαριονέτες, που λειτουργούν μηχανιστικά και εντάσσονται σε μια αυτοματοποιημένη διαδικασία.
Όμως, επειδή το ζητούμενο εδώ είναι η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ με τον Θεό, ειδικά στην περίπτωση των νοημόνων πλασμάτων όπως εμείς, ο Θεός ενεργεί ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. Πρόκειται για προσωπική σχέση, και όχι για μηχανιστική διαδικασία. Και σε μια προσωπική σχέση, τα πρόσωπα που την ορίζουν, λαμβάνουν υπ' όψη τους, ο ένας τον άλλον, και ανάλογα ενεργούν. Γι' αυτό και ο Θεός, όσον αφορά τα νοήμονα όντα Του, αλλάζει τον τρόπο του, ανάλογα με τους δικούς τους ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Συνυπολογίζει στις ενέργειές Του την ελευθερία τους, και τη συνεργασία τους. Και φυσικά όταν έχουμε ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ενός παντοδύναμου και παντογνώστη με ένα περιορισμένο χωροχρονικό ον, κατ' ανάγκην και ο Παντογνώστης και ο Παντοδύναμος, ενεργεί λαμβάνοντας υπ' όψη του τους περιορισμούς του συνεργάτη Του!
Έτσι, στο εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος στον Αδάμ, είχαμε μεν μια έκτακτη δημιουργική ενέργεια του Θεού (καθώς έπλαθε τον κατ' εικόνα Αδάμ σε καθ' ομοίωσιν), αλλά αυτή η ενέργεια προϋπέθετε και το «ναι» του Αδάμ. Προϋπέθετε (έστω βάσει πρόγνωσης και όχι προορισμού), την αποδοχή από μέρους του Αδάμ αυτής της ενέργειας του Θεού.
Ομοίως, σε κάθε βάπτισμα, εάν ο βαπτισμένος δεν αποδεχθεί το Άγιο Πνεύμα που του προσφέρεται, Αυτό ποτέ δεν θα αρχίσει να λειτουργεί στην καρδιά του. Αν όμως το αποδεχθεί, Αυτό το Πνεύμα θα λειτουργήσει με τρόπους που υποτάσσονται στη βούληση και στους περιορισμούς του ελεύθερου αποδέκτη και συνεργάτη Του. Το ίδιο ισχύει και με τα θαύματα. Γίνονται λαμβάνοντας υπ' όψη τον ίδιο τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, οι δικοί μας περιορισμοί, είναι ο λόγος των εκτάκτων ενεργειών του Θεού στον κόσμο. Πριν τον άνθρωπο όμως, αυτά δεν είχαν κανέναν λόγο ύπαρξης στην εξέλιξη της υλικής δημιουργίας.
IK
Γ/
Ένα ακόμα θεολογικό ζήτημα που αντιτίθεται στον Δημιουργισμό, που θέλει τα ζώα να έχουν πλαστεί ξεχωριστά, είναι το ζήτημα της ίδιας της σωτηρίας της κτίσεως! Επειδή σε αυτό έχουν γραφεί πολλά, εδώ θα πούμε μόνον ότι αν ο άνθρωπος και τα ζώα δεν είναι μεταξύ τους συγγενείς, τότε όλο το σχέδιο του Θεού για σωτηρία του ανθρώπου και της κτίσεως, ακόμα και η ίδια η λογική τη ενανθρώπισης του Θεού, καταρρέει!
Εάν τα ζώα δεν συγγενεύουν μεταξύ τους, αλλά τα είδη τους είναι σαφώς διαχωρισμένα από τη δημιουργία τους, και εάν ομοίως και ο άνθρωπος δεν συγγενεύει με τα ζώα, τότε ούτε ως ιερέας τους μπορεί να λειτουργήσει, ούτε να αφθαρτοποιηθεί η κτίση μέσω της αφθαρτοποίησης του βασιλιά και ιερέα της του ανθρώπου, ούτε έχει κανένα μέλλον η ζωική δημιουργία, στον καιρό της Δευτέρας Παρουσίας, όπου τα πάντα θα προσληφθούν στο Σώμα του Χριστού, λόγω της συγγένειάς τους με Αυτόν! Άρα ματαίως ενανθρώπισε και ματαίως ο άνθρωπος πλάστηκε σε μια κτίση την οποία δεν μπορεί να αφθαρτοποιήσει, μια και είναι ξένος προς αυτήν!
Μήπως σώζει την κτίση το ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος από χώμα όπως και αυτή; Μα αν πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε γιατί οι Δημιουργιστές θίγονται όταν λέμε ότι είναι ο άνθρωπος ένας από τα ζώα της γης, και δεν θίγονται από το ότι είναι ΧΩΜΑ της γης;
Έτσι, αποδεικνύεται, ότι είναι πιο υποτιμητικό να προέρχεται κάποιος από το σκέτο ΧΩΜΑ, παρά από τον πίθηκο!
Όσον αφορά την Εύα, αυτή προέκυψε από την πλευρά του, που δηλώνει, συμβολικά, την ισοτιμία της με τον άνδρα, ενώ στην πραγματικότητα προέκυψε, όπως προέκυψε και η γυναίκα του Κάιν. Ο Κάιν μετά τη δολοφονία του αδελφού του Άβελ εκδιώχθηκε από τη χώρα που ζούσαν οι γονείς του και πήγε να ζήσει στη χώρα Νωδ, ανατολικά της Εδέμ (γέν. 4. 16). ΕΚΕΙ συνευρέθηκε με τη γυναίκα του και έμεινε έγκυος και γέννησε τον Ενώχ. Έπειτα έκτισε μια πόλη και την ονόμασε με το όνομα του γυιού του Ενώχ (Γέν. 4. 17). Δηλ. ο Κάιν (γυιός του Αδάμ) πήγε στη Νωδ και εκεί γκάστρωσε τη γυναίκα του (που δεν ήταν κόρη του Αδάμ) και οι δυο μαζί κτίσανε μια πόλη! Δυο άνθρωποι δεν κτίζουν πόλη. Άρα στη χώρα Νωδ υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι, ΜΗ απόγονοι του Αδάμ.
ΙΚ
Καταλήξατε κ. Καρδάση λέγοντας: «Άρα στη χώρα Νωδ υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι, ΜΗ απόγονοι του Αδάμ»…
Τώρα, εξηγηθήκατε πλήρως, τώρα μας δώσατε να καταλάβουμε ότι…
Ο Αδάμ, είναι ο μόνος που έκανε συμφωνία με τον Θεό ώστε να λάβει το άγιο πνεύμα από τα ρουθούνια του…
Ο Αδάμ, που δεν πλάστηκε από κανέναν Πλάστη, ο Αδάμ που δεν δημιουργήθηκε από κανέναν Δημιουργό…
Ο Αδάμ λοιπόν, ζήτησε μετά και μια γυναίκα από τον Θεό, και παντρεύτηκε μια, σαν αυτήν που βρήκε και ο Κάιν: μια από το σωρό των ανθρώπων με ψυχή σαν αυτήν των κανονικών ζώων…
Ο άντρας αυτός λοιπόν, ο Αδάμ, δικαίως έριξε το φταίξιμο στον Θεό, μετά, όταν αυτή η μαϊμού – η Εύα, έγινε αιτία της παρακοής και της έκπτωσης τους από τον Παράδεισο…
Και φυσικά, αποκτηνωμένοι περισσότερο και οι δυο μετά από αυτό, γέννησαν δυο παρόμοια παιδιά, τον Κάιν και τον Άβελ, με ψυχή ζώου κι αυτά, και έτσι φυσικό ήταν που προέκυψε και το φονικό…
"Εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες", αν αυτό βγαίνει σαν συμπέρασμα.
ΙΚ
Ήταν πολλοί αυτοί οι οικοδομούντες που εκοπίασαν;
Δημοσίευση σχολίου