Η Ανάσταση των σωμάτων και οι μεταμοσχεύσεις
[...] Για ένα, όμως, χριστιανό, η μεταμόσχευση της καρδιάς δεν επιτρέπεται, αφού σ’ αυτήν, όπως εξ άλλου και σε κάθε κύτταρο είναι καταγεγραμμένη η λειτουργία και η συμπεριφορά της ψυχής του ανθρώπου... [...]
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Μάϊος 2011
Αριθμ. Τεύχους 107
.jpg)
9 σχόλια:
Η μεταμόσχευση της καρδιάς δεν επιτρέπεται για έναν άλλο λόγο.
Διότι ο δότης δολοφονείται και εν ζωή αφαιρείται η καρδιά του από το σώμα του, με συνέπεια η ψυχή με τις ενέργειές της να αποσύρεται από το σώμα και τούτο να καθίσταται βιολογικά νεκρό.
ΙΚ
Και ένα μέλος «βιολογικά νεκρού» δότη, δίνει… βιολογική ζωή σε αυτόν που δέχεται το μόσχευμα;
Ένα μέλος βιολογικά νεκρού δότη δεν μπορεί να δώσει ζωή σ' αυτόν που δέχεται το μόσχευμα, εκτός της περίπτωσης του αμφιβληστροειδούς του οφθαλμού και για το πολύ 12ώρες μετά τον βιολογικό θάνατο.
Το ότι οι μεταμοσχεύσεις διενεργούνται σε βιολογικά ζωντανό δότη αποδεικνύεται και από την ολική αναισθησία, που διενεργείται σ' αυτόν, για την αφαίρεση του οργάνου.
Αποτέλεσμα είναι η δολοφονία του ζωντανού δότη, για την αφαίρεση ζώντος οργάνου, επειδή κάποιος ιατρός αποφαίνεται (ως άλλος θεός), ότι ο δότης δεν έχει ζωή.
ΙΚ
Τι σύμπτωση! Και ο Χριστός έδωσε ζωή, όντας ζωντανός - εν μέρει - σωματικά!
Αφού παρέδωσε το πνεύμα, μετά τον εξεκέντησαν, και εξήλθε αίμα και ύδωρ!
Ως δικαιολογία, για την απόφαση της Εκκλησίας, υπέρ των μεταμοσχεύσεων, είναι ακριβώς η προσφορά του Χριστού. Έτσι, παρουσιάζεται χωρίο από τον Ιωάννη, το οποίον αναφέρεται αποκλειστικά και μόνον στο Χριστό και σε κανέναν άλλον: «δια τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν»
(10. 17). Δηλ. «Γι’ αυτό ο Πατέρας με αγαπάει, γιατί εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, ώστε να την ξαναπάρω». Τι θέλει να ειπεί ο Χριστός εδώ; Ότι ο Πατέρας του τον αγαπάει, γιατί προσφέρει τη ζωή του για τη σωτηρίου του λαού, αν και ξέρει ότι θα την ξαναπάρει πίσω με την Ανάστασή του. Αυτός ο ίδιος προσφέρει τη ζωή του, έχοντας πλήρη εξουσία να κάνει αυτό που επιλέγει, η δε επιλογή του δεν είναι ασυμβίβαστη με το ότι η θυσία του αποτελεί εντολή του Πατέρα του. Ποια σύγκριση μπορεί να υπάρξει μεταξύ της σταυρικής θυσίας του Χριστού και της Ανάστασής του με την «προσφορά» οργάνων ενός δότη, σ’ έναν λήπτη; Ο δότης ασφαλώς -αν βέβαια είναι γνώστης- δεν θυσιάζει τη ζωή του, αν υποτίθεται ότι αυτή θα του είναι άχρηστη σ’ ένα λήπτη, ώστε να αναστηθεί και να κερδίσει έτσι τη Βασιλεία των Ουρανών! Ο κάθε νεκρός, δεν μπορεί να κυριαρχήσει στα πράγματα, ενώ ο Χριστός κυριαρχεί στα πράγματα. Είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του νεκρού. Μπορεί ένας οιοσδήποτε νεκρός να δώσει τη ζωή του και μ’ αυτή του την ενέργεια να πάει στον Άδη και να ανασύρει όλες τις ψυχές των ήδη νεκρών; Ασφαλώς όχι, γιατί μόνον ο Χριστός έχει αυτή τη μοναδικότητα. Γι’ αυτό και ο Χρυσόστομος καταγράφει, ότι μόνον ο Χριστός μπορεί «να άρη την ψυχήν αυτού». Έτσι αποδεικνύεται, ότι με τη χρησιμοποίηση αυτού του χωρίου, διαστρέφεται η θεολογία των μεταμοσχεύσεων.
ΙΚ
Αυτή η δεισιδαιμονία που εκφράζεται από τον πάτερ Βολουδάκη, ότι τα όργανα έχουν συνείδηση και κάτι από την ψυχή του ανθρώπου (γιατί όχι και το αίμα της αιμοδοσίας, ε;) είναι παρόμοια με εκείνη την δεισιδαιμονία των αγρίων κανίβαλων της Αφρικής, ...
εκείνων που πίστευαν ότι η βρώση ορισμένων ζωτικών ανθρωπίνων οργάνων, τους έδινε την δυνατότητα να αποκτήσουν και τις πνευματικές δυνάμεις εκείνων στους οποίους ανήκαν.
Ένας μάλιστα ηγέτης αφρικάνικης χώρας, διατηρούσε λένε στο ψυγείο του, τέτοια όργανα προερχόμενα από αντίπαλους του που είχε δολοφονήσει, ...
και τα έτρωγε με δόσεις, πιστεύονταν ότι έτσι γίνεται εφτάψυχος, ότι παίρνει τη δύναμη τους και προσθέτει χρόνια στη ζωή του ...
από τα χρόνια αυτά που αφαίρεσε μαζί με τη ζωή των θυμάτων του!
Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι κανίβαλοι;
Όχι!
Τους έφαγαν όλους οι δικοί μας, οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι…
Τους ξεπέρασαν!
Ζουν, δικαιολογούν την παρουσία τους, με έναν άλλον κανιβαλισμό,...
αυτόν στον όποιον επιδίδονται με τις αμπελοφιλοσοφίες τους κατά των μεταμοσχεύσεων…
Ζουν σαν πνευματικά ζόμπι, ζουν με τις ζωές αυτών που θα μπορούσαν να σωθούν από μια μεταμόσχευση…
Όχι. Αποκομμένα όργανα δεν έχουν συνείδηση ή κάτι από την ψυχή του ανθρώπου.
Βιολογική ζωή χωρίς ύπαρξη της ψυχής μέσα στο σώμα δεν νοείται. Στην περίπτωση αποκοπής, καταστροφής ή νέκρωσης ενός ζωτικού οργάνου, οπότε ο άνθρωπος επιβιώνει με υποστηρικτικές ενέργειες, η ψυχή εξακολουθεί να παραμένει σ’ όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος, εκτός του ελλείποντος ή νεκρωθέντος. Ο Μ. Βασίλειος περιγράφει γλαφυρά τη συστολή της ενέργειας της ψυχής από νεκρωθέν όργανο. Όταν αρχίσουν να νεκρώνονται τα μέλη και τα όργανα του σώματος, η ψυχή «συστέλλεται» στα ζωντανά όργανα, για να εκφράσει από αυτά τις ενέργειές της, μέχρι να μη μπορεί η καρδιά να συντηρήσει τον παρακμάζοντα οργανισμό και σταματήσει. Η ζωή συντηρείται με συνδυασμό λειτουργίας πολλών οργάνων και η ψυχή «τα πλείστον διεστώτα μέλη (του σώματος) προς μιαν σύμπνοιαν και κοινωνίαν άγειν» ((Β.Ε.Π. τ. 54, σελ. 36).
Σύμφωνα λοιπόν με τον Μ. Βασίλειο ένα αποκοπέν μέλος, δηλ. μια καρδιά προς μεταμόσχευση δεν έχει ενέργεια της ψυχής, από το σώμα από το οποίον ελήφθη και όταν τοποθετηθεί στο νέο σώμα, στο οποίον υπάρχει η αντίστοιχη ψυχή σ' όλα τα όργανα (πλην της καρδιάς, που λείπει), τότε αποκτά την ενέργεια της ψυχής του νέου σώματος, στο οποίον τοποθετείται, χωρίς να μεταφέρει ενέργειες της ψυχής εκ του σώματος εκ του οποίου ελήφθη.
Με αυτή την έννοια, το φαγοπότι οργάνων από αφρικανούς δεν σημαίνει ότι τα όργανα αυτά έχουν ψυχή αλλά είναι άνευ ψυχής και επομένως η αντίστοιχη θεωρία, πάντοτε από την Ορθόδοξη σκοπιά, είναι λανθασμένη.
ΙΚ
[...] Για ένα, όμως, χριστιανό, η μεταμόσχευση της καρδιάς δεν επιτρέπεται, αφού σ’ αυτήν, όπως εξ άλλου και σε κάθε κύτταρο είναι καταγεγραμμένη η λειτουργία και η συμπεριφορά της ψυχής του ανθρώπου... [...]
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Η πρόταση αυτή είναι λανθασμένη.
ΙΚ
Δημοσίευση σχολίου