Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης:

Θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό που γνώρισε κάποιους πριν από λίγα χρόνια κοιμηθέντες ρασοφόρους. Πρόκειται για τους πατέρες Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, Παΐσιο Αγιορείτη, Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, Εφραίμ Κατουνακιώτη, Νικόλαο Μπεκατώρο και Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη, που μου έδωσε το μέγα σχήμα των μοναχών. Με βοήθησαν πολύ στη ζωή μου, ιδιαίτερα ο τελευταίος.

Μ' έμαθαν να ξέρω γιατί ζω, την ωραιότητα του Θεού, το μυστήριο της ελευθερίας του ανθρώπου και τον σεβασμό του κάθε προσώπου, να μη λέω ψέματα στον εαυτό μου, να προασπίζομαι την αλήθεια με αγάπη. Με απομάκρυναν με τρόπο και διάκριση από έναν τρόπο ζωής δίχως βαθύ νόημα και ιερό σκοπό. Έναν τρόπο που ζουν πολλοί σαν υπνωτισμένοι μπροστά στην τηλεόραση ή με το πώς βλέπουν και βιώνουν τη ζωή, την ίδια τη ζωή τους. Έχουν κλείσει τα μάτια της ψυχής τους, για να δουν και να χαρούν το αληθινό φως.

Μερικές φορές δημιουργείται ένας μύθος και μία υπερβολή από κάποιους για ορισμένους γέροντες. Αυτό είναι λάθος σοβαρό σε βάρος των τιμίων αυτών προσώπων. Θεωρούν ότι μεγεθύνοντας τους γεροντάδες τους ανεβαίνουν και των δικών τους πνευματικών μετοχών τα ποσοστά. Ούτε φυσικά πάλι επιτρέπεται οι ίδιοι οι γέροντες να παρασύρονται κάποτε σε προσωποπαγείς, συναισθηματικές και νοσηρές σχέσεις και καταστάσεις. Οι γέροντες να συνδέουν τους ανθρώπους τους πάντοτε με τον Χριστό και όχι με τα πρόσωπά τους. Στην πνευματική ζωή χρειάζεται υπέρβαση, γενναιότητα και θυσιαστικότητα.

Ένας γέροντας και κατ' επέκταση ένας πνευματικός-εξομολόγος δεν θα πρέπει να δεσμεύει ασφυκτικά τα πρόσωπα, αλλά να τα εμπνέει με το βιωμένο του παράδειγμα, με τη διακριτική νουθεσία του, τη σεμνότητα, την ταπείνωση και την προσευχή του, όπως οι παραπάνω αναφερθέντες. Αναγνωρίζονται για τη διάκριση, τη χαρισματιούχα ζωή τους, την προσευχή τους και την αγάπη τους. Αγαπούσαν πολύ τον Χριστό και τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Όλοι οι γέροντες δεν είναι όσιοι. Δεν είναι ορθό επίμονα και βιαστικά να θέλουμε να τους θέσουμε τα φωτοστέφανο της αγιότητας. Για να δοξαστούμε κι εμείς.

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος από τη Μεσσηνία σπούδασε θεολογία αριστεύοντας. Υπήρξε πνευματικός πατέρας σπουδαίος πολλών πιστών που τον εκτιμούσαν βαθύτατα. Ο λόγος του είχε ακρίβεια, εγκυρότητα, τεκμηρίωση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, καθαρότητα και πιστότητα. Ο γνωστότατος γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε στα Φάρσαλα της Μ. Ασίας, μεγάλωσε στην Κόνιτσα της Ηπείρου και μόνασε για πολλά έτη στο Άγιον Όρος. Η μακρά του άσκηση του έδωσε εμπειρία και χαρίσματα, με τα οποία βοηθούσε πολλούς πολύ. Το ίδιο και ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος, που μικρός ήλθε από την Εύβοια στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων, απ' όπου και το προσωνύμιό του, και λόγω σοβαρού κλονισμού της υγείας του πήγε στην Αθήνα, όπου επί σαράντα χρόνια παρέμεινε ασκητής, μοιράζοντας θεϊκά δώρα σε πολλούς θλιμμένους και πονεμένους.

Ο γέροντας Εφραίμ αγωνίστηκε επί δεκαετίες στα απαράκλητα Κατουνάκια, υπακούοντας, γηροκομώντας τους γεροντάδες του, εργαζόμενος σκληρά και προσευχόμενος ακατάπαυστα. Ο λόγος ήταν βιωματικός, πειστικός, κατανυκτικός και εγκάρδιος. Ο π. Νικόλαος Μπεκατώρος γεννήθηκε από έλληνες γονείς στη Ρωσία και πολλά υπέστη ως νέος ιερεύς από τους άθεους κυβερνώντες και τα όργανά τους. Πήγε στην Αθήνα και κατόπιν στην Αμερική, όπου έγινε στοργικός πνευματικός πατέρας Ελλήνων, Ρώσων, Αμερικανών και άλλων, τους οποίους σαγήνευε με τη γνήσια ειλικρίνεια, πραότητα και ταπείνωσή του. Ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, που ζει άρρωστος βαριά στο μοναστήρι της Ορμύλιας, που ίδρυσε ο ίδιος και έχει σήμερα 120 μοναχές, διακρίθηκε για τη σοφία, την εμπειρία, τη γνώση των ιερών θεσμών, την εμβάθυνση στ' άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, την ανάλυση θεμάτων υψηλών και σπουδαίων. Πρόκειται για μια σπάνια και εξαιρετική μορφή αληθινού ανθρώπου του Θεού.

Οι γέροντες απομυθοποιημένοι, αφτιασίδωτοι και γνήσιοι έχουν να καταθέσουν βαρυσήμαντο λόγο στις μεγάλες δυσκολίες των καιρών και των ανθρώπων.

http://www.makthes.gr/news/opinions/69221/

By Monk Moses the Athonite

I consider myself especially fortunate that I met not too many years ago men of the rason who have reposed. These fathers were Epiphanios Theodoropoulos, Paisios the Athonite, Porphyrios the Kafsokalivite, Ephraim the Katounakioti, Nicholas Bekatoros, and Aimilianos the Simonopetritis who gave me the Great Schema of monks. They helped me much in my life, especially the last one.

They helped me understand why I am alive, the beauty of God, the mystery of human freedom and respect for every individual, to not lie to myself, to defend the truth with love. With their way of life and discernment they separated me from a lifestyle without deep meaning and sacred purpose. This is a way of life lived by many, such as those hypnotized in front of the television how they see and live life similarly to their lives. They have closed the eyes of their soul to see and enjoy the true light.

Sometimes there are created myths and exaggerations by some for certain elders. This is a serious mistake against these precious people. They believe that by enlarging their elders they raise also their own spiritual value rates. Nor is it permissible for these elders to sometimes mislead in personal, emotional and unhealthy relationships and situations. Elders are to link their people always with Christ and not their person. In the spiritual life there is needed excess, bravery and sacrifice.

An elder and thus a spiritual-confessor should not bind tightly to people, but to inspire them by the example of their life, with discerning admonition, with modesty, humility and prayer, as those mentioned above. They are recognized for their discernment, their charismatic lives, their prayer and love. They loved Christ very much and suffered with their fellow man. All elders are not saints. It is not wise to rush with persistence to want to put the halo of sanctity on them. To thus glorify ourselves.

Father Epiphanios Theodoropoulos from Messinia excelled in his studies of theology. He was an important spiritual father of many believers who deeply appreciated him. His teachings were accurate, reliable, serious, responsible, clear and faithful.

The well-known elder Paisios the Athonite was born in Farsala of Asia Minor, raised in Konitsa of Epirus, and lived for many years as a monk on Mount Athos. His long asceticism gave him experiences and gifts with which he helped many people a lot.

The same with the blessed Elder Porphyrios, who came from Evia as a youngster to the Skete of Kafsokalivia, from where he received his nickname, and due to the severity of his health he went to Athens, where he lived for forty years as a hermit, distributing divine gifts to many who were afflicted and in pain.

Elder Ephraim struggled for decades in unwelcoming Katounakia, obeying his elderly elders, working hard and praying incessantly. His word was his life - persuasive, devout and heart-filled.

Father Nicholas Bekatoros was born of Greek parents in Russia and suffered much as a young priest from the godless rulers and their institutions. He went to Athens and then in America, where he became a loving spiritual father of the Greeks, Russians, Americans and others, and charmed with his genuine sincerity, meekness and humility.

Elder Aimilianos Simonopetritis, who lives with severe illness in Ormylia Monastery, which he founded by himself and now has 120 nuns, was distinguished for his wisdom, his experience, his knowledge of sacred institutions and the depth of the human soul, and his thematic analysis of high and important matters. This is a rare form of a truly great man of God.

Debunked, unmasked and genuine elders have to give a heavy account for the major difficulties of the times and the people.

(Translated by John Sanidopoulos)