Χαίρετε! :D
ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:
Ιωάννης:
Παλαιά η φωτογραφία.
Παναγιώτης:
Έχετε υπόψη σας, καμιά πιο... νέα; Εγώ όχι.
Αν έχετε μηχανή, ελάτε να με τραβήξετε τώρα!
:D
Ιωάννης:
Καλά, ο κύριος που κάθεται δίπλα στην κυρία Ελένη στο τραπέζι, με τα άσπρα μαλλιά και τη φαλάκρα, ποιός είναι; Δεν είναι 65;
Παναγιώτης:
Αυτή η φωτογραφία που λέτε, είναι παρμένη το 1993 σε δεξίωση της εταιρίας που δούλευα τότε, και από φωτογράφο της εταιρίας.
Αυτήν θέλετε να χρησιμοποιώ; Ευχαρίστως, αν μου μάθετε πώς να την κόψω.
Αυτήν έχω λοιπόν (αυτήν εκεί στο τραπέζι) ...
...και τούτη που είμαι μόνος (σχετικά σύγχρονη με αυτήν που λέτε) και που χρησιμοποιήθηκε στο βιβλιάριο ασθενείας που έβγαλα τότε το ’93 όταν έπιασα δουλειά στην εταιρία αυτή.
Όσο για τα μαλλιά μου, είναι άσπρα από τότε που ήμουν 35 - 40 ετών!
Γκρίζα δε μαλλιά, είχα από την ηλικία των 20 – 25 ετών!..
...Και μου έδιναν κύρος ως κατηχητής και ως στέλεχος ξένων εταιριών που ήμουν από τότε!..
Διόρθωση:
1. Στην εταιρία αυτή, ήμουν το 2003 (όχι 1993). Άρα πέρασαν 8 χρόνια.
24 χρόνια πέρασαν από το γάμο μου (1987)
2. Πώς θα φροντίσετε; Θα κάνετε τον κόπο να έρθετε μέχρι το σπίτι για να με τραβήξετε;
Τόση έννοια με έχετε;
:D
9 σχόλια:
"Σ' όποιον αρέσουμε..."
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
...τα χρόνια πάνε
κι ας μείνουμ' εμείς
λόγω καρδιάς, λόγω τιμής.
Σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
Σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
Περάσανε περίπου 20 χρόνια από τότε.
Δεν υπάρχει καμιά σύγχρονη;
Να φροντίσω εγώ;
ΙΚ
1. Διόρθωση: Στην εταιρία αυτή, ήμουν το 2003 (όχι 1993). Άρα πέρασαν 8 χρόνια. 24 χρόνια πέρασαν από το γάμο μου (1987)
2. Πώς θα φροντίσετε; Θα κάνετε τον κόπο να έρθετε μέχρι το σπίτι για να με τραβήξετε;
Τόση έννοια με έχετε; :D
Το 1993, ήμουν καθηγητής στη Σιβιτανίδειο.
Ήταν 5 χρόνων ο Παύλος τότε, και η Ζωή μωρό...
Ακολούθησε η εργασία μου σε εταιρία μετασχηματιστών στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
Μετά (1998 – 2000) στο αεροδρόμιο στα Σπάτα.
Τέλος (το 2003, σε άλλη εταιρία μετασχηματιστών - στο Κρυονέρι Αττικής - από όπου και η φωτογραφία αυτή με την κυρία.
Είναι πράγματι η τελευταία που έχω.
Θέλετε να σας ορκιστώ;
Μα, τα 12... ευαγέλια! -:)
Παρόμοιο πρόβλημα είχα και με τον φίλο σας τον κ. Γιώργο Μουστάκη...
Τότε, πριν από ένα χρόνο που με ανακάλυψε (εσείς του είχατε μιλήσει για μένα), και με είχε από κοντά (μου τηλεφωνούσε καθημερινά για μακρό χρόνο) και ήθελε να διαφημίσω ένα βιβλίο του (που ήταν υπό έκδοση), με το να κάνω σχετική αναφορά εδώ στο μπλογκ μου (που ποτέ όμως δεν την έκανα)...
Τότε λοιπόν, μου είχε στείλει (με το ταχυδρομείο) ένα μεγάλο φάκελο με έγγραφα του (δεν ασχολείται με υπολογιστές ο ίδιος) , για τον σκοπό αυτό.
Μέσα στο φάκελο (μέγεθος Α4) είχε και μια μεγάλη φωτογραφία του, όχι πρόσφατη, αλλά πολλών δεκαετιών πριν!..
Μου άρεσε, και θα ήθελα να την δημοσιεύσω, αλλά όπως του εξήγησα, δεν ξέρω πώς να μετατρέπω μια φωτογραφία από το χαρτί, σε ηλεκτρονική μορφή.
Γι αυτό σας λέω. Αν ξέρετε, κόψτε αυτήν την φωτογραφία με την κυρία (την πιο πρόσφατη, του 2003), και στείλτε μου το υπόλοιπο με ένα μέηλ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ
http://xairete.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3%20%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3
Ναι, τόση έννοια!
Και θα κάνω τον κόπο, αφού τελειώσουν τα σκαψίματα.
Και χωρίς να επιδιώκω διαφήμιση των δικών μου βιβλίων.
ΙΚ
Όπα! Για σκαψίματα, είχαμε μιλήσει πριν από κάμποσο καιρό! Πώς και έχετε την πληροφόρηση ότι ακόμα ανασκάπτεται ο κήπος μου;
Και τι σχέση έχει αυτό;
Στον κήπο, τον νέο και αναμορφωμένο, έχετε σκοπό να με φωτογραφήσετε;
Την άνοιξη, δηλαδή, μέσα στα τριαντάφυλλα;
...Για να την στείλετε - αυτήν την πιο ρεαλιστική φωτογραφία - σε καμιά άλλη κυρία, ενδιαφερομένη, ίσως; Χα!
Πέρα τώρα από την πλάκα, έχω να σας πω ότι πριν να γίνει παρκινγκ (ο χώρος αυτός στην πρόσοψη του σπιτιού μου) ήταν ένας πανέμορφος κήπος. Τότε, το 1974 που το αγόρασα...
Είχα μάλιστα και μια μικρή κινηματογραφική μηχανή λήψεως (ταινιών 8mm) και είχα τραβήξει αρκετές σκηνές από τον κήπο αυτό...
Εγώ κινηματογραφούσα τη μητέρα μου να ποτίζει, εκείνη κινηματογραφούσε εμένα να καθαρίζω το ποδήλατο μου...
Σκηνές, που μετετράπησαν σε βίντεο, μετά.
Τα έχω στο αρχείο μου.
Η μόνη ανάμνηση μου, από τη δική μου οικογένεια.
Ιωάννης Καρδάσης: Έχει μεγάλη έννοια να με έχει (να με βλέπει) σε μια τωρινή φωτογραφία!
http://xairete.blogspot.com/2011/02/blog-post_8941.html
Δημοσίευση σχολίου