Δεν πρόλαβα δε μετά να δώσω τα χαιρετίσματα για τον σύζυγο της, τον κ. Νικήτα, και αμέσως εμφανίστηκε κι αυτός εκεί με το καροτσάκι, αφού ακολουθούσε την κ. Γεωργία στα ψώνια, για το μαγαζί τους.
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Που λέτε κ. Καρδάση...
Την κ. Γεωργία, συνάντησα σήμερα στο μανάβικο της γειτονιάς μου. Την κ. Γεωργία, ξέρετε, του Νικήτα, της ομώνυμης ταβέρνας, στη γειτονιά επίσης. Της ταβέρνας, που σας είναι γνωστή και για την οποία ταβέρνα είχαμε κάνει παλιότερα (το φθινόπωρο) και μια πρόβλεψη να συναντηθούμε (σε «εύθετο χρόνο» σας) μια μέρα εκεί.
Ψώνιζα μάλιστα ένα κουνουπίδι εκείνη τη στιγμή, σήμερα το μεσημέρι στο μανάβικο του Μαρινόπουλου, και αφού ανταλλάξαμε ευχές με την κ. Γεωργία, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και της ζήτησα να μου δώσει τα φώτα της (σαν πρώτη σεφ) για το κουνουπίδι που θα μαγείρευα για πρώτη φορά...
Εκείνη, πρόθημα με κατατόπισε, σχετικά.
Δεν πρόλαβα δε μετά να δώσω τα χαιρετίσματα για τον σύζυγο της, τον κ. Νικήτα, και αμέσως εμφανίστηκε κι αυτός εκεί με το καροτσάκι, αφού ακολουθούσε την κ. Γεωργία στα ψώνια, για το μαγαζί τους.
Δεν πρόλαβα δε μετά να δώσω τα χαιρετίσματα για τον σύζυγο της, τον κ. Νικήτα, και αμέσως εμφανίστηκε κι αυτός εκεί με το καροτσάκι, αφού ακολουθούσε την κ. Γεωργία στα ψώνια, για το μαγαζί τους.
Τους εξήγησα – στα γρήγορα - τους λόγους για τους οποίους έχω χαθεί - γι αυτούς - εδώ και δυο μήνες (ήξεραν άλλωστε χοντρικά την περίπτωση) και αποχαιρετιστήκαμε.
Κουνουπίδι κοκκινιστό λοιπόν, θα έχω αύριο, και...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου