Ποιοι και γιατί, αποφάσισαν να γίνει πολιτική κηδεία στον Γιάννη Δαλιανίδη;

 

 Ποιοι και γιατί, αποφάσισαν να γίνει πολιτική κηδεία στον Γιάννη Δαλιανίδη;

Ο ίδιος, δεν είχε συγγενείς! Στο ρεπορτάζ της Εσπρέσο (19/10/2010) η κ. Χρύσα Δοτσιου γράφει:

«Μία πομπή από σιωπηλούς και θλιμμένους ανθρώπους συνόδευσαν τον Γιάννη Δαλιανίδη στην τελευταία του κατοικία. Συγγενείς εξ αίματος δεν υπήρχαν.». 

Ήταν όμως εκεί, λέει το ρεπορτάζ, ένας κ. Δημήτρης, τον οποίο ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε βαφτίσει και τον είχε σαν γιο του. Αυτός λοιπόν, o κ. Δημήτρης, αποφάσισε την πολιτική κηδεία για τον νουνό του, τον άνθρωπο που τον βάφτισε σε εκκλησία; Αυτός αποφάσισε να τον κηδέψει πολιτικά, χωρίς δηλαδή να μπει ο νεκρός σε εκκλησία, χωρίς να τον διαβάσουν και να τον συνοδευόσουν στον τάφο ιερείς; 

Πού να στηρίχτηκε άραγε η απόφαση αυτή; Διαβάζω ακόμα στο ρεπορτάζ: 

«Η κηδεία πολιτική, ο σκηνοθέτης "δεν έδινε σημασία σε τελετές". "Εάν φύγω μη μου ανάψετε κεράκι, βοηθήστε καλύτερα έναν φτωχό ή έναν ζητιάνο", είχε παραγγείλει στον ηθοποιό Σπύρο Θεοδόση.» 

Μήπως λοιπόν αυτός ο ηθοποιός, ο Σπύρος Θεοδόσης ερμήνευσε στα λόγια αυτά ότι ο μακαρίτης ήθελε πολιτική κηδεία; 

Διότι ο ίδιος ο Δαλιανίδης, δεν φαίνεται πουθενά, ούτε στα τελευταία του να έχει εκφράσει δημόσια μια τέτοια επιθυμία… Και ο θάνατος του άλλωστε, ήταν αιφνίδιος! Λοιπόν;