Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Γιορτάζει ο Φανούρης!


- Ε λοιπόν, νόου σερ!
Ο Φανούρης Και Το Σόϊ Του [1957]


Είδος Ταινίας: Κωμωδία

Πρωταγωνιστούν: Μίμης Φωτόπουλος, Γκέλυ Μαυροπούλου, Θόδωρος Δημητρίου
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , , ,

10 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Υπόθεση:

Ο Φανούρης Σκαρβούτσος, έχει ένα επιπλοποιείο, δύσκολα όμως τα βγάζει πέρα, καθώς έχει να φροντίσει και τρεις αδελφές. Προσπαθεί να συγκεντρώσει ένα ποσό να το δώσει προίκα στη αδελφή του Κατίνα, για να την παντρευτεί ο έμπορος Σόλων. Παρ' όλες τις οικονομίες και τις προσπάθειες όλων, απέχει πολύ από το συμφωνηθέν ποσό. Όταν ο αδελφός του Γιάννης από την Αμερική, τους τηλεγραφεί ότι έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα, οι ελπίδες όλων αναπτερώνονται..

26 Αυγούστου 2010 στις 9:29 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ατάκες:

ΝΙΚΟΛΑΣ: Άντε μωρέ γέρασες και δεν ξέρεις τι σου γίνεται!
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ (ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ): Εγώ γέρασα;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Τότε, τι θα γίνει; Θες να 'ρθεις να πάμε να πιούμε κανά κατοσταράκι;
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Να γυρίσει ο Φανούρης. Μόνο του δε θα τ' αφήσω το μαγαζί.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Πολύ καλα!
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Εϊ Νικόλα! Πότε πας στρατιώτης;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Πήρα εβδομήντα χρόνια αναβολή!

26 Αυγούστου 2010 στις 9:35 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ατάκες:

ΦΑΝΟΥΡΗΣ (ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ): Λοιπόν τι νέα κύριε Μπουγιορούκο;
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Κι ευχάριστα και δυσάρεστα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Πατσίζουν τουλάχιστον μεταξύ τους;
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Θα ακούσετε και θα κρίνετε μόνος σας.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ακούω.
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Ας αρχίσουμε από τα ευχάριστα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Όχι, καλύτερα να αρχίσουμε από τα δυσάρεστα, να 'χουμε να λαβαίνουμε.
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Εν ολίγοις το ζήτημα της πωλήσεως του πατρικού σας κτήματος, εβρίσκεται εν τω τελειούσι.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Αυτά είναι τα δυσάρεστα.
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Όχι αυτά είναι τα ευχάριστα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Και τα δυσάρεστα;
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Τα δυσάρεστα είναι, ότι ο αγοραστής, δεν δίδει τας διακοσίας πεντήκοντα λίρας.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Δεν δίδει;
ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥΚΟΣ: Δεν δίδει.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Άμα δεν δίδει, τι σόϊ αγοραστής είναι; Κι εγώ χωρίς να δίδω, σου αγοράζω ολόκληρο το μετοχικό ταμείο..

26 Αυγούστου 2010 στις 9:38 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ατάκες:

ΦΑΝΟΥΡΗΣ (ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ): Άκουσα ότι κάτι γίνεται με το διπλανό μαγαζί. Θα το πάρεις;
ΣΟΛΩΝ: Αν προλάβω.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Αν προλάβεις ε; (και κουνάει το κεφάλι του)
ΔΗΜΗΤΡΑ (ΓΑΡΜΠΗ): Τι να σας προσφέρουμε κύριε Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Τίποτα, τίποτα. Ευχαριστώ.
ΔΗΜΗΤΡΑ: Όχι και τίποτα. Ώρα που είναι, ένα ουζάκι θα το πάρετε.
ΣΟΛΩΝ: Ε, ένα ουζάκι θα το πάρω.
(η Δήμητρα φέυγει και ο Σόλων συνεχίζει)
ΣΟΛΩΝ: Άκουσε Φανούρη. Εμένα μ' αρέσουν οι καθαρές κουβέντες. Τα σύκα-σύκα και η σκάφη σκάφη, έτσι;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Έτσι...
ΣΟΛΩΝ: Ε, το λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ναι Σόλων, να ξεκαθαρίσουμε.
ΣΟΛΩΝ: Όχι, το λέω, και συγγνώμη κιόλας δηλαδή, αλλά δε θα 'θελα αύριο που λέει ο λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ναι βρε Σόλων, γιατί να τις χαλάσουμε;
ΣΟΛΩΝ: Είπαμε για τους γάμους, στο τέλος του αλλουνού, έτσι;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Έτσι...
ΣΟΛΩΝ: Εγώ στις δεκατρείς του μηνός, θα μπορέσω να έχω τις τριακόσιες λίρες;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Δεκατρείς;
ΣΟΛΩΝ: Στις δεκατρείς.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ναι, μάλλον...
ΣΟΛΩΝ: Όχι μάλλον. Να αυτό είναι που σου 'λεγα. Γιατί εγώ θα δώσω λόγο. Εγώ είμαι έμπορος. Έχω μαγαζί. Κι όταν εγώ βάλω μια υπογραφή πρέπει να τη σεβαστώ.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Δηλαδή στις δεκατρείς που λες, θες και τις τριακόσιες;
ΣΟΛΩΝ: Ε, τρακόσες δεν είπαμε;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Καλά, τριακόσιες είπαμε και ό,τι λέμε δε ξελέμε. Άλλο λέω εγώ.
ΣΟΛΩΝ: Άλλο;

26 Αυγούστου 2010 στις 9:39 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ατάκες:

(λίγο μετα)
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: ...Θέλω να πω δηλαδή και θα καταλαβαίνεις και συ με τι κομπίνες προσπαθώ τέλος πάντων να τα φέρω βόλτα. Λέω όμως, αν ήταν δυνατόν, μήπως στις δεκατρείς να σου 'δινα εκατόπενήντα ίσως και διακόσιες και τα άλλα με χαρτί, με εγγύηση. Έμπορος είμαι και γω, σε κανά δύο μήνες το πολύ.
ΣΟΛΩΝ: Για στάσου βρε Φανούρη. Εδώ είναι γάμος. Δεν είναι ψυγεία με δόσεις.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Τι θες να πεις δηλαδη;
ΣΟΛΩΝ: Εγω θα βάλω στεφάνι στο κεφάλι μου...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ε, γάμος θα γίνει, στεφάνι θα βάλεις. Τι θέλεις να βάλεις, περικεφαλαία;
ΣΟΛΩΝ: Δεν με κατάλαβες. Ο γάμος Φανούρη δεν είναι μικρή υπόθεση. Ο γάμος έχει υποχρεώσεις. Ο γάμος έχει ευθύνες. Εγώ τώρα, τι είμαι; Ένας εργένης είμαι. Δηλαδή, ένα στόμα. Όταν παντρευτώ όμως, αμέσως αμέσως γίνονται δυο τα στόματα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ε, βέβαια. Ο καθένας με το στόμα του.
ΣΟΛΩΝ: Κι αν κάνουμε κανένα παιδάκι; Τρία τα στόματα! Και αν κάνουμε δεύτερο παιδάκι; Τέσσερα τα στόματα.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ε, παιδάκια είναι, στόματα θα 'χουν. Τι ήθελες να 'χουν, προβοσκίδες σαν τους ελέφαντες ή ράμφη σαν τους παπαγάλους;
ΣΟΛΩΝ: Γι' αυτό σου λέω, ο γάμος έχει ευθύνες και ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει την κουτουράδα αν δεν είναι απολύτως εξασφαλισμένος.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Γιατί το λες αυτό; Αμφιβάλλεις δηλαδή, ότι θα είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου;
ΣΟΛΩΝ: Όχι! Αλλά τέλος πάντων ανθρώποι είμαστε. Άυριο, ω μη γέννητο σε κόβει ένα αυτοκίνητο...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Τι με κάνει, τι με κάνει;
ΣΟΛΩΝ: Σε κόβει ένα αυτοκίνητο βρε Φανούρη!
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Γιατί ρε Σόλων να με κόψει το αυτοκίνητο;
ΣΟΛΩΝ: Όχι πως το θέλω δηλαδή...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Αυτό έλειπε, να το θέλεις κιόλας!
ΣΟΛΩΝ: Αλλά όπως είπαμε, ανθρώποι είμαστε...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Καλά έννοια σου, ώσπου να σε ξοφλήσω θα πηγαίνω, πεζοδρόμιο πεζοδρόμιο.
ΣΟΛΩΝ: Κι αν συμβεί το άλλο;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Να ανέβει κανένα αυτοκίνητο, πάνω στο πεζοδρόμιο και να με κόψει; Αν συμβει κι αυτό, χάσε και συ κάτι για να χεις να το λες...
ΣΟΛΩΝ: Άστο το αυτοκίνητο. Το άλλο...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Λες να 'ναι αεροπλάνο; Λες έτσι για την κακή σου μοίρα, να ανέβουν πέντε πιλότοι σε ένα αεροπλάνο, να πάρουν και πενήντα επιβάτες και όλοι μαζί να φωνάζουν "Απάνω στον Φανούρη τον Σκαρβούτσο, ρε παιδιά. Απάνω του, για να μη πάρει την προίκα ο Σόοολων!"
ΣΟΛΩΝ: Ποιός σου πε ρε Φανούρη για αεροπλάνο...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Εσύ;
ΣΟΛΩΝ: Δεν είπα τέτοιο πράγμα εγώ. Άλλο λέω...
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Τι λες ρε Σόλων τέλος πάντων;
ΣΟΛΩΝ: Πες, ήρθαν ανάποδα τα πράγματα. Εμπόριο είναι αυτό. Και ήρθε η ώρα να μου δώσεις τα υπόλοιπα και δεν τα 'χεις. Τι νάνω εγώ τότε; Να στη στείλω πίσω;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Τι είπες;
ΣΟΛΩΝ: Οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους.

26 Αυγούστου 2010 στις 9:41 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ατάκες:

(και λιγο μετά)
ΣΟΛΩΝ: Στην υγειά μας.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Γεια μας και ο Θεός να μας φυλάει από αυτοκίνητα, αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, αμήν!

ΜΗΤΣΟΣ (ΦΕΡΜΑΣ): ...εγώ τώρα πάω, γιατί έχω αφήσει μια σεβρολέτα με το στόμα ανοιχτό!

ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Καλώς τον Μπάρμπα Αλέξη.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Ήρθε πάλι αυτή.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ποιά;
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Αυτή με τη ντουλάπα που τρίζει.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Ωωωχ άσε τα τριξίματα και δεν έχω πιει καφέ ακόμα.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Τι να της πώ;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Άλλη μέρα πες της.
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Πότε;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Σε δυο τρία χρόνια...
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Λέγε μωρέ Φανούρη και με 'χει πρήξει.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Καλά καλά, αύριο...
ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΛΕΞΗΣ: Καλά. Στ' αλήθεια, πως τα περάσατε χθες;
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Αύριο θα σου πω κι εσένα. Κι άντε τώρα στο μαγαζί και έχε το νου σου γιατί εγώ σήμερα, σήμερα είμαι... όλα αύριο εγώ! Αύριο!


ΓΙΑΝΝΗΣ (ΔΟΥΚΑΣ): Ε λοιπόν, νόου σερ! Στην Αμερική λέμε: Ο Πολιτισμός τρέχει, Σιβιλιζέϊσον ρανς. Πρέπει λοιπόν να τρέξεις και συ ιφ γιου γούοντ του μπι σίβιλάϊσντ!
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Λένε τέτοια μεγάλη κουβέντα;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Οφ κόρς! Κάποτε λοιπόν, ένας ήθελε να πάει από Νιου Γιορκ Σαν Φρανζίσκο του γκετ μάριντ... Να παντρευτεί
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Αααα!
ΓΙΑΝΝΗΣ: Επειδή λοιπόν την τελευταία στιγμή φοβήθηκε να μπει στο αεροπλάνο, προτίμησε να πάει με το κάρο
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Με κάρο;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Νοου, νόου, αυτοκίνητο. Ε λοιπόν ώσπου να φτάσει χις μπράϊντ γκοτ μάριντ του σάμποντι ελς. Και είχε και του μπέϊμπις. Χα, χα, χα!
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Σ' άρεσε έ;

ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Από δω είναι ο αδελφός μου ο Γιάννης.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙΛ (ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ): Που ήρθε από την Αμερική; Χάου ντου γιου ντου Τζόνυ μπόϊ;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Χάϊ Μπιλ.
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙΛ: Χάου ντου γιου λάϊκ Γκρις;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Είναι οκέϊ αν και ακόμα δεν είδα νάθινγκ! Εσύ έχεις καιρό εδώ;
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙΛ: Ε, μπάουτ θρι μάνθς. Δηλαδή τρείς μήνες είναι που άφησα τη Μινεσότα.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Στη Μινεσότα μένεις;
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙΛ: Γιες, εσύ;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Νιού Υόρκ!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΙΛ: Μμμμμ... δι έμπαϊρ στέητ!
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Τούτοι γίναν πρώτοι φίλοι.

ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Θες ένα τσιγάρο;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Νόου, νοου, νοτ μπιφόρ λαντς. Έχω υποσχεθεί στη Μάργκαρετ να κάνω μόνο πέντε μετά από το μεσημεριανό , κι αν με δει θα φωνάζει. Γιου νόου, Μάργκαρετ ις βέρυ στρικτ.
ΦΑΝΟΥΡΗΣ: Στρίγγλ;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Νοου. Στρικτ. Αυστηρή. Κάποτε το παράκανα και με πείραξε.

http://homepage.mac.com

26 Αυγούστου 2010 στις 9:44 π.μ.
stavroula είπε...

:D
A8anates Ellhnikes Tainies!

Loipon. Shmera tou Ag. Fanouriou.
Giati merikes kuries ths enorias mas ftiaxnoun fanouropites kai pane ekklhsia?
Gia na tous "fanerw8oun" pragmata pou exoun xasei?

26 Αυγούστου 2010 στις 4:38 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Η Σταυρούλα, θέτει θέμα Φανουρόπιτας

http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_9790.html

26 Αυγούστου 2010 στις 8:02 μ.μ.
stavroula είπε...

PS
Dieukrinhsh.
Egw DEN ftiaxnw "fanouropites".

26 Αυγούστου 2010 στις 8:22 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Στην ιστοσελίδα «Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ»,
του φίλου μας του Αντώνη (agiooros.org), ...
...διαβάζουμε και φρίττουμε:

Η Φανουρόπιτα είναι στοιχείο τής σύγχρονης Ορθόδοξης Παράδοσης. Φτιάχνεται τού Αγίου Φανουρίου και προσφέρεται σαν πρόσφορο για να ευλογηθεί.

http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_9790.html

26 Αυγούστου 2010 στις 9:36 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)