Δευτέρα, 03 Νοεμβρίου 2008
Η stavroula : Euxomai na peraseis euxarista opou vriskesai :)
Έτυχε μάλιστα, λίγο μετά που έκατσα και παρήγγειλα, έτυχε να έρθουν ακριβώς δίπλα μου (εκεί ήταν ένα μικρό πάλκο) δυο νέοι καλλιτέχνες (έρχονται κάθε Κυριακή μεσημέρι, έμαθα) ο Μπίλης και ο Νίκος με τα μπουζουκάκια τους και με τις ωραίες φωνές τους!
Άρχισαν το πρόγραμμα τους, και τραγούδησαν και εκείνο που λέει: «Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είναι η ζωή: να γελάς και να κλαίς βράδυ και πρωί!».
Βαθειά φιλοσοφημένο! Μόλις τέλειωσαν το τραγούδι αυτό, τους ρώτησα αν όλο αυτό (το κλάμα και το γέλιο – «βράδυ και πρωί») γίνεται εναλλάξ («λίγο γέλιο, λίγο δάκρυ», να πούμε) ή αν είναι ανάμικτο, κάτι σαν… κλαυσίγελος, δηλαδή!
Φυσικά, τα παιδιά (οι καλλιτέχνες), γέλασαν… μόνο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου