Δημόσια δαπάνη

Κύριε διευθυντά

Τελευταία πολλοί αξιόλογοι, αξιαγάπητοι και λαοφιλείς καλλιτέχνες, όπως τραγουδιστές, ηθοποιοί έφυγαν από τη ζωή. Ενα είναι το κοινό γνώρισμα των περισσοτέρων: η απόφαση της πολιτείας να γίνει η κηδεία τους δημοσία δαπάνη, με χρήματα των φορολογούμενων Ελλήνων.

Ειλικρινά, ως άνθρωπος θλίβομαι για τον θάνατο των συνανθρώπων μου και περισσότερο των καλλιτεχνών, οι οποίοι με την κατάρτιση, τα προσόντα, τις ικανότητες και γενικά την επαγγελματική τους καταξίωση, προσέφεραν διασκέδαση και θέαμα, πλην όμως για όσες εκδηλώσεις, όπως παραστάσεις και συναυλίες παρακολούθησα, κατέβαλα το αντίτιμο του εισιτηρίου και μάλιστα προσαυξημένου με τον αναλογούντα φόρο προστιθέμενης αξίας ΦΠΑ.

Με την απόφαση της πολιτείας για κηδεία δημοσία δαπάνη, μου δημιουργήθηκε μια εύλογη και ίσως αφελής απορία «ποια κριτήρια και ποιες προϋποθέσεις απαιτούνται για μια τέτοια απόφαση;»

Εφόσον οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί επαγγελματίες, γιατί γίνεται αυτή η διάκριση έναντι όλων των υπολοίπων εργαζόμενων Ελλήνων; Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπάρχουν Ελληνες πολίτες που διακρίθηκαν στις επιστήμες, στις τέχνες, στα γράμματα και στην προσφορά τους προς την πατρίδα, στην ειρήνη και στον πόλεμο και που οδηγήθηκαν στην τελευταία τους κατοικία με δαπάνες συγγενών τους ή των ασφαλιστικών τους Ταμείων χωρίς καμιά συμμετοχή της πολιτείας.

Ο συνταγματικός νομοθέτης καθόρισε ότι «οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και τίτλοι ευγένειας ή διακρίσεις ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε αυτούς» (παράγραφοι 1 και 7 άρθρου 4 του Συντάγματος).


Νικολαος Ζαρκαδας - Υποστράτηγος ε.α. / Θεσσαλονίκη

http://news.kathimerini.gr/