Γράμματα Αναγνωστών

«Μιμηθείτε έναν Θεοδωρακόπουλο»

Κύριε διευθυντά

Βλέποντας, τις προάλλες, στην τηλεόραση τον αρχιεπίσκοπο να συμμετέχει σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, με πρόσχημα το ενδιαφέρον της Εκκλησίας για τους μετανάστες και για το κοινωνικό έργο της, θυμήθηκα έναν άλλο πανεπιστημιακό δάσκαλο, τον Ι. Θεοδωρακόπουλο, καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και τον συσχέτισα με τον Γ. Κουμάντο. Όπως ο Κουμάντος ξεκαθάρισε το θέμα της προέλευσης της λεγόμενης εκκλησιαστικής περιουσίας, έτσι και ο Θεοδωρακόπουλος ξεκαθάρισε το θέμα του ρόλου της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο, με τούτες τις αξιοπρόσεχτες απόψεις που διατύπωνε από την πανεπιστημιακή έδρα και τις αποτύπωσε –κατά τρόπο επιγραμματικό– στο περιοδικό «Ευθύνη» (28-4-1974):

«Υπάρχει –γράφει– μια χτυπητή διαφορά μεταξύ της σημερινής και της παλιάς, αρχαίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η παλιά Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν μαχόμενη και δυναμική, ενώ η σύγχρονη είναι απόλεμη και στατική. Η παλιά Ορθόδοξη Εκκλησία έδινε απάντηση στη μεταφυσική, θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπου και είχε βαθύτερη σχέση με την ελληνική φιλοσοφία και τα ελληνικά γράμματα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία για να αποχτήσει κινητικότητα πρέπει να γίνει κοινωνική, δηλαδή να ανταποκριθεί με τη βοήθειά της στις κοινωνικές ανάγκες του ανθρώπου. Ομως, το έργο τούτο καλύπτεται, πρέπει να καλύπτεται, σήμερα και μάλιστα προγραμματισμένα από την πολιτεία. Η κοινωνική δραστηριότητα της Εκκλησίας, όσο και αν αναπτυχθεί, δεν θα δικαιώσει ποτέ την Εκκλησία, η αποστολή της οποίας είναι καθαρά πνευματική, μυστηριακή. Οσο μάλιστα πιο κοινωνική γίνεται η Εκκλησία, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από την πνευματική της αποστολή. Οταν η Εκκλησία δεν έχει πνεύμα, τότε προσπαθεί να γίνει κοινωνική, όχι τόσο για να σώσει, όσο για να σωθεί η ίδια. Καμιά αναγέννηση της Εκκλησίας δεν είναι δυνατό να γίνει χωρίς πνεύμα. Πρέπει, λοιπόν, οι τεταγμένοι με τη διοίκηση της Εκκλησίας να παρατήσουν τα τυπικά προνόμια και να σκύψουν βαθιά μέσα στο πνεύμα της Εκκλησίας. Το πνεύμα τούτο υπάρχει, αλλά για να έρθει σε φως, χρειάζεται πνοή και πίστη. Δεν σώζεται η Εκκλησία με εξωτερικά επιχρίσματα ούτε με νόμους της πολιτείας, γιατί έχει δικούς της αιώνιους νόμους, τους οποίους όμως πρέπει να σέβονται οι τεταγμένοι να διοικούν την Εκκλησία».

Καλό είναι, λοιπόν, κάποιοι –ιδιαίτερα αυτοί που χειρίζονται εθνικά θέματα– να μιμηθούν, μαζί με τον Κουμάντο και τον Θεοδωρακόπουλο.

Σπυρος Εργολαβος
Φιλόλογος - συγγραφέας

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_21/01/2010_387593


ΣΧΕΤΙΚΟ:

Πέμπτη, 24 Δεκεμβρίου 2009

Ξέρετε τι επετεύχθη με την προχθεσινή παρουσία του κ. Ιερώνυμου στο Υπουργικό Συμβούλιο;