Κυριακή, 19 Απριλίου 2009
Χριστός Ανέστη, Σταυρούλα! Λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά!
ημέρα εορτής,
Χριστός -; Χριστός Ανέστη,
Χριστός ο Λυτρωτής.
Σκιρτών θυσίαν φέρε,
λαέ προς τον Θεόν,
αγνή Παρθένε χαίρε,
και χόρευε Σιών!
Ο Άδης ενεκρώθη,
αγάλλεστε λαοί,
εις τους νεκρούς εδόθη
αθάνατος ζωή!..»
σφίξτε τα χέρια με μια καρδιά..
σμίξτε τα χείλη στο θείο ποτήρι.
Λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά!
Χριστός Ανέστη, το λέει τ’ αγέρι..
πέρα στους κάμπους και στα βουνά,
αύρες μηνάνε το νέο στη φτέρη..
Λάμπρη εάν’ η μέρα π’ αργοξυπνά!
Ανάσταση είναι και στις καρδιές μας,
Άγγελοι ψάλλουν το Ωσαννά,
τόπαν οι σπίνοι στις πασχαλιές μας..
Λάμπρη εάν’ η μέρα π’ αργοξυπνά!»
μέσα στην άνοιξη, νέα ζωή.
Χριστός Ανέστη, αναστηθείτε,
νεκρός μη μείνει πλέον κανείς!..»
Δρομολογείται η απομάκρυνση του αρχιεπισκόπου Αμερικής;
«ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧ. ΑΜΕΡΙΚΗΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ»
(Δημοσίευση : 4 Μαΐου 2008 (στο εξαφανισμένο μου ιστολόγιο, τα "χαιρετίσματα")
stavroula
5 Μαΐου 2008
Τα νέα του συγκεκριμένου άρθρου είναι δυστυχώς γνωστά από καιρό… Όταν ήρθα το ’87 εδώ στις ΗΠΑ, έπεσε στην αντίληψη μου κάποιο περιοδικό (Times ή Life) με αποκαλύψεις εκκλησιαστικών σκανδάλων… Επί Ιακώβου… Shock noumero uno, για μένα, στα χρόνια της νιότης. Μα γίνονται τέτοια πράγματα, απορούσα… Shock numero dos: Κατηγορίες για παιδοφιλία σε βάρος κληρικών, που στοίχισαν εκατομμύρια δολάρια στην Αρχιεπισκοπή, για αποζημιώσεις… Shock numero tres (αυτό για πολλούς πιστούς), η ενθρόνιση του Σπυρίδωνα και ο χρόνος ρεκόρ για την απομάκρυνση του…
Κατά καιρούς, σαν συνδρομήτρια της εφημερίδας «Πρωινή), είχε τύχει να διαβάσω άρθρα για την αυτονομία της Αρχιεπισκοπής και αποδέσμευση της από το Πατριαρχείο, και προβληματιζόμουν… Τον Δημήτριο τον έχω δει, τότε το 2002, όταν είχε επισκεφτεί την ενορία μας… Από ό,τι ξέρω, τον έχει στείλει το Πατριαρχείο… Ένα Πατριαρχείο που απομυζά «the living days out of our parishes»… Άντε να πει μετά κανείς ότι έχω άδικο στους προβληματισμούς μου…
Σήμερα όμως, Κυριακή του Θωμά, κάνω άλλες σκέψεις…
Διαβάζω για την εμφάνιση του Κυρίου και για την ομολογία του Αποστόλου «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου!» (Ιωάν. 20: 28).
Διαβάζω Ιωάννη Χρυσόστομο: «Thomas, being once weaker in faith than the other Apostles, toiled through the grace of God more bravely, more zealously and tirelessly than them all, so that he went preaching over nearly all the earth, not fearing to proclaim the word of God to savage nations».
Και έρχεται το τέλος της μέρας, που το φως φεύγει κι έρχονται οι σκιές… Και φεύγουν κι αυτές καθώς στο νου και στα χείλη έρχονται τα λόγια του ύμνου «Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος.»
How much "weaker in faith" can we be.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου