Για «βιομηχανία» κατασκευής αγίων μιλούν τον τελευταίο καιρό πολλοί αρχιερείς που βλέπουν να πολλαπλασιάζονται τα αιτήματα για «αγιοκατάταξη», όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα η ένταξη ενός προσώπου στην κατηγορία των αγίων.
Ορισμένοι κληρικοί και θεολόγοι υποστηρίζουν ότι η αγιοποίηση επιφέρει μεγάλο οικονομικό όφελος. Αναδεικνύεται εμπορικά και τουριστικά ο τόπος που διαθέτει αγίους ή λείψανα αγίων. Δεκάδες πιστοί μόλις πληροφορηθούν το γεγονός συρρέουν στον τόπο όπου έζησε και ανακηρύχθηκε ο άγιος, αφήνοντας τον οβολό τους.
Είναι τέτοια η επιτυχία ανάλογων περιστατικών, ώστε πολλές φορές και μόνο με τη φήμη που δημιουργείται από στόμα σε στόμα, οι πιστοί προσέρχονται να προσκυνήσουν, χωρίς να περιμένουν την επίσημη απόφαση της Εκκλησίας. Παράδειγμα, το μοναστήρι του οσίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη, που θεωρείται από τα πλουσιότερα της Ελλάδας.
«Σημείο των εσχάτων χρόνων» θεωρεί ο θεολόγος Αρης Πανώτης τη βροχή των προτάσεων για κατατάξεις προσώπων στη χορεία των αγίων.
«Το φαινόμενο», λέει στην «Κ.Ε.» ο θεολόγος, «ξεκινάει από την ευλάβεια που έχουν κληρικοί, ή ακόμη και λαϊκοί, σε κάποιο πρόσωπο. Μάλιστα συντάσσονται ακολουθίες και τροπάρια στη μνήμη τους, χωρίς καν να υπάρξει απόφαση της Εκκλησίας. Για παράδειγμα, υπάρχουν ακολουθίες για τους μοναχούς Παΐσιο και Πορφύριο. Πολλοί κληρικοί θεωρούν αυτόν τον τρόπο το προσφορότερο μέσο διάδοσης της ευλάβειας, αλλά μπορεί να είναι και εκβιασμός για τον καθορισμό του εορτασμού της μνήμης των προσώπων αυτών. Ετσι αναδεικνύουν τον τόπο τους, όπου συρρέει πλήθος πιστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους».
(Από άρθρο της κ. Μαρίας Παπουτσάκη, σήμερα στην Ελευθεροτυπία)
Βησσαρίωνας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου