Ανώνυμος - Αιρετικός, είπε...
lykourgos nanis είπε...
Αγαπητέ κε Μιχαλόπουλε χαίρομαι ιδιαιτέρως γιατί χρησιμοποιείτε σαν βιβλιογραφική πηγή γραπτά κείμενα του εκλεκτού κληρικού, πραγματικού κοσμήματος από πλευράς ορθοδόξου ήθους και μορφώσεως, του πατρός Ηλία Μαστρογιαννόπουλου!
Ο πατήρ Ηλίας αν υπήρχε αξιοκρατία στο χώρο της Εκκλησίας θα κατείχε το ύψιστο των εκκλησιαστικών αξιωμάτων! Έχει τόσα προσόντα αλλά συνάμα και τέτοια ταπείνωση! Δυστυχώς τους μητροπολιτικούς θώκους καταλαμβάνουν οι μετριότητες και οι σκανδαλοποιοί!
Και πάλι σας συγχαίρω κε Μιχαλόπουλε!
3 Δεκέμβριος 2009 8:36 μμ
http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_6569.html
.jpg)
5 σχόλια:
Ορθόδοξες Αδελφότητες: Η «Ζωή»
Η "Ζωή" ιδρύθηκε το 1907, από τον ιερομόναχο Ευσέβιο Ματθόπουλο και ομάδα ορθοδόξων θεολόγων, που είχε συνδεθεί μαζί του πνευματικά. Ιδρυτικά της μέλη ήταν οι Παναγιώτης Τρεμπέλας, Δημήτριος Παναγιωτόπουλος, Ιωάννης Κολιόπουλος και Διονύσιος Φαραζουλής.
Το 1911, εξέδωσε το περιοδικό "Ζωή", το οποίο συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα.
Μεγάλη προσπάθεια κατέβαλε η "Ζωή" στην κατεύθυνση "μιας επαρκούς και πιο τονισμένης διδασκαλίας γύρω από την Ευχαριστία και την Εκκλησία, σε συνέχεια των αγώνων των Κολλυβάδων των περασμένων αιώνων, και λόγω της μαζικότητας που αργότερα έλαβε το κίνημά της, η ευχαριστιακή θεολογία και πράξη επανήλθε στο προσκήνιο.
Η δημιουργία της από την αρχή δέχτηκε ποικίλες επικρίσεις και από εκκλησιαστικούς άνδρες. Σε δύο μάλιστα περιπτώσεις, η αδελφότητα οδηγήθηκε στην Ιερά Σύνοδο, κατηγορούμενη για κακόδοξες θέσεις: το 1914 και το 1923. Αθωώθηκε και στις δύο. Ιδιαίτερα στη δεύτερη, η απόφαση λήφθηκε παμψηφεί και αντί ψόγου αποδόθηκε έπαινος στην αδελφότητα για το έργο της.
Η αδελφότητα το 1926 οργανώνει κατηχητικά σχολεία τα οποία σύντομα εξαπλώνονται και ξεπερνούν σε αριθμό τις 40.000. Παράλληλα, οργανώνονται κατηχητικές συνάξεις για όλες τις ηλικίες, με κυριότερες τους κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής.
Δεύτερος προϊστάμενος της «Ζωής», μετά το θάνατο του Ματθοπούλου, υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Παπακώστας.
Τα μέλη της αδελφότητας αύξαναν σταδιακά για να φτάσουν στο αποκορύφωμά τους, το 1960, οπότε κάποια μέλη της «Ζωής» αποχώρησαν από αυτή και συνέπηξαν την Αδελφότητα Θεολόγων «Ο Σωτήρ».
Τα επόμενα χρόνια, κι άλλα μέλη της αποχώρησαν, είτε για να μονάσουν, είτε για να ακολουθήσουν τον προσωπικό τους ποιμαντικό δρόμο.
Επιφανή μέλη της αδελφότητας υπήρξαν μεταξύ άλλων οι: Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος Τρακαττέλης, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιμ. Χριστόφορος Παπουτσόπουλος, Αρχιμ. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, Παναγιώτης Τρεμπέλας, Αθανάσιος Φραγκόπουλος κ.α.
(Από τη Βικιπαίδεια)
Σκεφτόμουν μια μέρα πως έγιvαν μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που τραγουδούσαμε στις νεανικές συντροφιές μας.
Σε μια κατασκήνωση των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων σε μια πλαγιά του Παρνασσού ο ομαδάρχης Δημήτριος Τρακατέλλης, τελειόφοιτος τότε της Θεολογίας και σήμερα Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, θυμήθηκε ένα μουσικό κομμάτι από μια συμφωνία του Τσέχου συνθέτη Ντβόρτσακ. Με ένα - δυο φίλους του έφτιαξαν μερικούς στίχους κι έτσι έγιvε το θαυμάσια τραγούδι:
Στη σιγή της βραδυάς…..
Στη σιγή της βραδυάς
Θεέ μου, Σε υμνώ
Με παλμούς της καρδιάς
Σε δοξολογώ.
Μη μ’ αφήσεις ποτέ
μόνο στο βοριά
Μείνε-μείνε Χριστέ,
πάντα στην καρδιά.
Με τα δυο μου φτερά
θάρθω να Σε βρω.
Στην δική σου καρδιά
βρίσκω θησαυρό.
π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
Η θεολογία μας πρέπει να μην είναι ξηρά, νοησιαρχική και σχολαστική, αλλά ζωντανή και ουσιαστική, γραμμένη “εν πλαξί καρδίαις σαρκίναις” (Β΄ Κορ., γ’ 3).
Να είναι απαύγασμα ζωής, προϊόν της ψυχής, έκφραση του πιστεύοντος ανθρώπου. Να ακούει τον σύγχρονον άνθρωπο και να έχει κάτι να του πει. Να τον κατανοεί και να τον βοηθεί.
Η αληθής θεολογία είναι ανθρωπιστική και καθοδηγητική, είναι θεανθρωπολογία. Το ότι είναι παραδοσιακή δεν σημαίνει ότι είναι στατική και επαναληπτική. Η πορεία της δεν σταματά. O λόγος της “ου δέδεται”, διότι είναι έκφρασις του ζωοποιού Πνεύματος.
Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
“Εκεί που ήταν ο παράδεισος της Εδέμ, είναι τώρα η κόλαση του Ιράκ.
Εκεί που περπατούσε ο Θεός το “δειλινό”, περπατάει τώρα ο όφις κάθε πρωινό.
Δημιουργέ του παντός, ελέησέ μας.
Πλαστουργέ της ζωής συγχώρεσέ μας.
Αιώνιο θεϊκό φως, φώτισέ μας.
Πηγή της ζωής, ζωντάνεψέ μας”!
Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
Κε Μιχαλοπουλε,θερμα συγχαρητηρια για τα σχολια σας!Ολοι οι απροκαταληπτοι χριστιανοι αναγνωριζουμε τη θετικη πνευματικη επιδραση που ασκησε πανω μας η σχεση μας με την κινηση της Ζωης!Το εργο της υπηρξε τεραστιο!Κι ο,τι και να γραψουν και να πουν οι διαφοροι Γιανναραδες και Μεταλληνοι και λοιποι Ρωμανιδοπληκτοι δεν μπορουν να μειωσουν την ακτινοβολο λαμψη των αδελφοτητων!Απλως βγαζουν τα κομπλεξ τους!
Δημοσίευση σχολίου