η stavroula έγραψε
Παρασκευή, 9 Μαΐου 2008 6:28 πμ:
Το ότι ζούμε σε έναν κόσμο που «εν τω πονηρώ κείται» (συνεχώς διεφθαρμένο), είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ...
Γι αυτό, είναι απαράδεκτο (και άδικο) να προσπαθείς να ζεις με ψευδαισθήσεις (in denial). Να προσπαθείς δηλαδή να πείσεις (να κοροϊδέψεις) τον εαυτό σου για κάτι που δεν υφίσταται. Ότι τάχα σε έναν χώρο που τον ζεις από μικρό παιδί (που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία) σε ένα χώρο όπου βρίσκεται ό,τι ιερό και όσιο από πλευράς ορθής πίστης (που είναι η ίδια σου η ύπαρξη σχετικά με το τι ειλικρινά είναι αυτό για το οποίο αξίζει να ζεις), ..ο χώρος της Πίστης σου, λοιπόν, της ελπίδας και της καταφυγής σου, ..ότι τάχα δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα ως προς το ανθρώπινο στοιχείο του!
Απαράδεκτο, το να προσπαθείς να κρύψεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Αμαρτία μεγάλη, το να γίνεσαι συμμέτοχος στην διαφθορά, σιωπώντας! Ανοησία μεγάλη, το να προσπαθείς να κουκουλώσεις τη βρωμιά όταν η δυσοσμία φτάνει μίλια μακριά...
Κάτι τέτοιο (όλο αυτό το ψέμα και η υποκρισία) είναι αντίθετο με τη συνείδηση μας, και μας καθιστά ενόχους ενώπιον Εκείνου που είναι η Αλήθεια, ενώπιον Εκείνου που τόσο μας αγάπησε, και πρόσφερε θυσία τον εαυτό του για να μας σώσει από αυτόν ακριβώς τον φθαρτό και διεφθαρμένο κόσμο...
ΝΑΙ, θα ήταν ακόμα σκληρό, πολύ σκληρό εάν δυο, τρεις, κλπ «συνηγμένοι» αδυνατούσαν να έχουν τον Χριστό μαζί τους, να έχουν καθαρή και ανόθευτη Ορθόδοξη Πίστη...
Γι αυτό κ. Παναγιώτη, εγώ χαίρομαι που είμαι εδώ, και που «τα λέμε»!..
:)
(Από το εξαφανισμένο ιστολόγιο μου "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ")
stavroula είπε...
Είναι αργά πλέον… αλλά πέρασα από τη γειτονιά!
Βλέπω ότι ανάρτησες κάποιο παλιό μου σχόλιο από τα παλιά
XAIRETISMATA, αν θυμάμαι καλά, τότε που διάβαζα τα άρθρα και η πίστη μου είχε κλονιστεί, ή μάλλον η πίστη μου σε ορισμένους που την εκπροσωπούν…
Όμως, το χιούμορ, οι όμορφες εικόνες, τα τραγούδια που αγαπήσαμε, και ιδιαίτερα η αγάπη για την αναζήτηση της αληθείας και η εμπιστοσύνη στον Κύριο, μας έκανε να καταλάβουμε ότι υπάρχει ελπίδα, ότι τίποτε δεν χάνεται…
Ακόμα κι αν αλλάξαμε ιστολόγια…
Χάρηκα λοιπόν που είμαι, και, εδώ και που τα λεμε, και, πάλι!
:)
7 Αύγουστος 2008 8:34 πμ
P. MICHALOPOULOS είπε...
:-)
7 Αύγουστος 2008 9:12 πμ
11 Αύγουστος 2008 11:17 πμ
Παρασκευή, 9 Μαΐου 2008 6:28 πμ:
Το ότι ζούμε σε έναν κόσμο που «εν τω πονηρώ κείται» (συνεχώς διεφθαρμένο), είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ...
Γι αυτό, είναι απαράδεκτο (και άδικο) να προσπαθείς να ζεις με ψευδαισθήσεις (in denial). Να προσπαθείς δηλαδή να πείσεις (να κοροϊδέψεις) τον εαυτό σου για κάτι που δεν υφίσταται. Ότι τάχα σε έναν χώρο που τον ζεις από μικρό παιδί (που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία) σε ένα χώρο όπου βρίσκεται ό,τι ιερό και όσιο από πλευράς ορθής πίστης (που είναι η ίδια σου η ύπαρξη σχετικά με το τι ειλικρινά είναι αυτό για το οποίο αξίζει να ζεις), ..ο χώρος της Πίστης σου, λοιπόν, της ελπίδας και της καταφυγής σου, ..ότι τάχα δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα ως προς το ανθρώπινο στοιχείο του!
Απαράδεκτο, το να προσπαθείς να κρύψεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Αμαρτία μεγάλη, το να γίνεσαι συμμέτοχος στην διαφθορά, σιωπώντας! Ανοησία μεγάλη, το να προσπαθείς να κουκουλώσεις τη βρωμιά όταν η δυσοσμία φτάνει μίλια μακριά...
Κάτι τέτοιο (όλο αυτό το ψέμα και η υποκρισία) είναι αντίθετο με τη συνείδηση μας, και μας καθιστά ενόχους ενώπιον Εκείνου που είναι η Αλήθεια, ενώπιον Εκείνου που τόσο μας αγάπησε, και πρόσφερε θυσία τον εαυτό του για να μας σώσει από αυτόν ακριβώς τον φθαρτό και διεφθαρμένο κόσμο...
ΝΑΙ, θα ήταν ακόμα σκληρό, πολύ σκληρό εάν δυο, τρεις, κλπ «συνηγμένοι» αδυνατούσαν να έχουν τον Χριστό μαζί τους, να έχουν καθαρή και ανόθευτη Ορθόδοξη Πίστη...
Γι αυτό κ. Παναγιώτη, εγώ χαίρομαι που είμαι εδώ, και που «τα λέμε»!..
:)
(Από το εξαφανισμένο ιστολόγιο μου "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ")
stavroula είπε...
Είναι αργά πλέον… αλλά πέρασα από τη γειτονιά!
Βλέπω ότι ανάρτησες κάποιο παλιό μου σχόλιο από τα παλιά
XAIRETISMATA, αν θυμάμαι καλά, τότε που διάβαζα τα άρθρα και η πίστη μου είχε κλονιστεί, ή μάλλον η πίστη μου σε ορισμένους που την εκπροσωπούν…
Όμως, το χιούμορ, οι όμορφες εικόνες, τα τραγούδια που αγαπήσαμε, και ιδιαίτερα η αγάπη για την αναζήτηση της αληθείας και η εμπιστοσύνη στον Κύριο, μας έκανε να καταλάβουμε ότι υπάρχει ελπίδα, ότι τίποτε δεν χάνεται…
Ακόμα κι αν αλλάξαμε ιστολόγια…
Χάρηκα λοιπόν που είμαι, και, εδώ και που τα λεμε, και, πάλι!
:)
7 Αύγουστος 2008 8:34 πμ
P. MICHALOPOULOS είπε...
:-)
7 Αύγουστος 2008 9:12 πμ
Ανώνυμος είπε...
Kύριε Μιχαλόπουλε σας είχαν εξαφανίσει από το Διαδίκτυο. Βλέπω πως επιστρέψατε. Καλώς ήλθατε.
4 Αύγουστος 2008 12:57 πμ
posted by press.gr@hotmail.com @ 12:39:00 πμ
.jpg)
1 σχόλιο:
ΣΧΟΛΙΟ
11 Αύγουστου 2008
Στο παθφαιντερ, της Φαιστός, του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, κ.λπ.), είχαμε έναν επισκέπτη το λεπτό, αλλά είχαμε και μια ιστορία 10 μηνών, με 3,700 αναρτήσεις θεμάτων και με 7.000 σχόλια!
Η επιτυχία όμως αυτή, είχε και τα αρνητικά της:
α) Ένα ολόκληρο πατριαρχείο (της Αφρικής) θύμωσε πολύ, και ένας αρχιεπίσκοπός του (ο Γιοχάνεσμπουργκ) με μέηλ απειλούσε εμμέσως πλην σαφώς, το σπίτι μου την οικογένεια μου και την ίδια μου τη ζωή!..
β) Ένας δεσπότης (ο Νέας Ιωνίας) με απείλησε με αγωγή, εδώ και μερικούς μήνες, διότι άπλα και μόνο περιέγραψα μια εκπομπή (του Καρατζαφέρη) που αναφερόταν στο πρόσωπο του!
γ) Μου απέκλεισαν πριν από δυο εβδομάδες, το πρώτο μου μπλογκ (τα «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ», που είχε 60.000 επισκέπτες κάθε μήνα) χωρίς εξήγηση και χωρίς προειδοποίηση (ο κ. Λαμπράκης, για να προστατεύει τον Ιερώνυμο;) μου απέκλεισαν αμέσως , και, το δεύτερό μου μπλογκ (τα «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑΣΤΟΠ») που έστησα μετά μέσα σε 10 μέρες με επίλεκτα θέματα (ο κ. Λαμπράκης πάλι, για να προστατευτούν οι μασόνοι και οι ομοφυλόφιλοι;) και μάλιστα πριν από τον δεύτερο αυτόν αποκλεισμό ελάμβανα και περίεργα εσωτερικά μηνύματα (της διαχείρισης του παθ;), χωρίς ίχνη, μηνύματα με το στερεότυπο: «θα πεθάνεις»!..
Δημοσίευση σχολίου