ψάχνοντας νερό για να βρει, λίγο να ξεδιψασθεί…
…Έτσι κι η καρδιά μου πάντα, τρέχει και ποθεί να βρει,
τον Κύριο, τον Άγιο, έστω και για μια στιγμή.
Κι όταν ο εχθρός με λυσσά σκύβει μεσ’ τ’ αυτί κρυφά
και με πονηριά μου λέει, «πού είναι ο Θεός σου πια;»…
…Στρέφω το δειλό μου βλέμμα εις τον ουρανό ψηλά,
στον Κύριο, τον Άγιο, για να βρω παρηγοριά.
Τότε, κι η καρδιά μου λέει: «Ξέχασες πόσες φορές,
σ’ έσωσε από κίνδυνους κι από τόσες σύμφορες;
Έλπιζε εις τον Θεό σου, με αγκάλες ανοιχτές
ο Κύριος σε προσκαλεί, σε αθάνατες πήγες.
(Χριστιανικό τραγούδι)
Επί τας πηγάς των υδάτων…
(Αυτά, και για τα ατομικά οικογενειακά προβλήματα – και ποιος δεν έχει; - αλλά και γενικά, για τα όποιας φύσης προβλήματα, τόσο τα σχετικά με τον γύρω μας μακρό-«κόσμο», όσο και τα σχετικά με τον μέσα μας, με τον εσωτερικό δηλαδή κόσμο, τον ψυχικό μας μικρό-κόσμο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου