P. MICHALOPOULOS είπε...
Γεια σου, αγαπητέ Γιάννη! :-)
Θα ήθελα να παρατηρήσω σχετικά με τον αγιασμό που λες, ότι ο ιερέας δεν επικαλείται να κατέλθει εξ' ουρανού κάποιο ειδικό ύδωρ, αγιασμένο, αλλά αγιάζει αυτό που έχει μπροστά του. Έτσι δεν είναι; «Αγίασε, το ύδωρ τούτο», λέει στην σχετική ευχή. Αν κάνω λάθος, σε παρακαλώ να με διορθώσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή του πατριάρχη στον τάφο του Χριστού: Δεν γίνεται καμιά επίκληση για να κατεβεί κάποιο φως από τον ουρανό.
Σωστά;
Και στην περίπτωση του φωτός, δεν έχουμε κανένα θαύμα επομένως, αφού ο πατριάρχης ανάβει τα κεριά από το καντήλι που είναι στον τάφο του Χριστού, αλλά ούτε και με τον αγιασμό έχουμε κανένα θαύμα, διότι νερό ήταν και νερό παρέμεινε!
Αμφιβάλεις;
http://xairete.blogspot.com/2008/09/blog-post_2865.html
(Από το εξαφανισμένο ιστολόγιο μου, τα "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ")
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
6 σχόλια:
ΔΕΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, η αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός. Ο φως οικών απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ο ειπών γενηθήτω φως και εγένετο φως, Κύριε, ο του φωτός χορηγός, ο εξαγαγών ημάς από του σκότους της πλάνης και εισαγαγών εις το θαυμαστόν φως της σης επιγνώσεως, ο την γην μεν πάσαν δια της εν αυτή ενσάρκου παρουσίας σου, τα καταχθόνια δε δια της εις Άδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας και χαράς, μετά δε ταύτα δια των αγίων σου αποστόλων φως καταγγείλας πάσι τοις έθνεσιν. Ευχαριστούμεν σοι, ότι δια της ευσεβούς πίστεως μετήγαγες ημάς από σκότους εις φως και γεγόναμεν υιοί δια του αγίου βαπτίσματος, θεασάμενοι την δόξαν σου πλήρη ούσαν χάριτος και αληθείας. αλλ’ ω φωτοπάροχε Κύριε. ο το μέγα φως ων, ο ειπών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει. Δέσποτα Κύριε, το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. το μόνον φως του κόσμου και φως της ζωής των ανθρώπων, ου από της δόξης επληρώθη τα σύμπαντα, ότι φως εις τον κόσμον ελήλυθας δια της ενσάρκου σου οικονομίας, ει και οι άνθρωποι ηγάπησαν μάλλον το σκότος ή το φως. συ Κύριε φωτοδότα, επάκουσον ημών των αμαρτωλών και αναξίων δούλων σου των τη ώρα ταύτη παρισταμένων τω παναγίω σου και φωτοφόρω τούτω τάφω και πρόσδεξαι ημάς τιμώντας τα άχραντα πάθη σου, την παναγίαν σου σταύρωσιν, τον εκούσιον θάνατον και την εν τω πανσεβάστω τούτω μνήματι του τεθεωμένου σου σώματος κατάθεσιν και ταφήν και τριήμερον εξανάστασιν, ην χαρμονικώς ήδη αρξάμενοι εορτάζειν, μνείαν ποιούμεθα και της εν Άδου καθόδου σου, δι’ ης τας εκείσε των δικαίων κατεχομένας ψυχάς δεσποτικώς ηλευθέρωσας τη αστραπή της σης θεότητος φωτός πληρώσας τα καταχθόνια. Όθεν δη αγαλλομένη καρδία και χαρά πνευματική κατά τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον τα εν γη και υπό γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζοντες. Επειδή γαρ τη σωτηρίω και φωταυγεί νυκτί πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια δια το υπερφυές μυστήριον της εν Άδου καθόδου σου και της εκ Τάφου σου τριημέρου αναστάσεως. Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως και παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Πανάγιε Δέσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένον, δια της χάριτος του Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου. και τους απτομένους ευλαβώς αυτού ευλογήσης και αγιάσης, του σκότους των παθών ελευθερών και των φωτεινοτάτων σου σκηνών καταξιώσης, όπου φως το ανέσπερον της σης θεότητος λάμπει. χάρισαι αυτοίς, Κύριε, υγιείαν και ευζωίαν και τους οίκους αυτών παντός αγαθού πλήρωσον.
Συνεχίζεται..........
Αιρετικός
ΔΕΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Συνέχεια από το προηγούμενο........
Ναι, Δέσποτα φωτοπάροχε, επάκουσόν μου του αμαρτωλού εν τη ώρα ταύτη και δος ημίν τε και αυτοίς περιπατείν εν τω φωτί σου και εν αυτώ μένειν, έως το φως της προσκαίρου ζωής έχομεν. Δος ημίν, Κύριε, ίνα το φως της προσκαίρου ζωής ταύτης έχωμεν. Δος ημίν Κύριε, ίνα το φως των καλών έργων ημών λάμπη έμπροσθεν των ανθρώπων και δοξάζωσί σε συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω Πνεύματι. Εις φως γαρ εθνών ημάς τέθεικας, ίνα αυτοίς τη σκοτία περιπατούσι φαίνωμεν. Αλλ’ ημείς ηγαπήσαμεν το σκότος μάλλον ή το φως, φαύλα πράσσοντες. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως κατά τον αψευδή λόγον σου. δια τούτο οσημέραι προσκόπτομεν αμαρτάνοντες, επειδή περιπατούμεν εν τη σκοτία. Αλλ’ αξίωσον ημάς το υπόλοιπον της ζωής ημών βιωτεύσαι πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της διανοίας ημών. Δος ημίν, ίνα ως τέκνα φωτός περιπατήσωμεν εν τω φωτί των εντολών σου. το του αγίου βαπτίσματος φωτεινόν ένδυμα, όπερ δια των έργων ημαυρώσαμεν, λεύκανον ως το φως, ο αναβαλλόμενος το φως ώσπερ ιμάτιον. Δος ημίν ενδύσασθαι τα όπλα του φωτός, ίνα δι’ αυτών τον άρχοντα του σκότους τροπούμεθα, ος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ναι, Κύριε, και ως εν ταύτη τη ημέρα τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις φως έλαμψας, ούτω σήμερον λάμψον εν ταις καρδίαις ημών το σον ακήρατον φως, ίνα δια τούτου φωτιζόμενοι και θερμαινόμενοι εν τη πίστει δοξάζομέν σε το μόνον εκ μόνου του αρχιφώτου φωτός ιλαρόν φως εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αμήν.
(Περιοδικό "Νέα Σιών". Επίσημο δημοσιογραφικό όργανο Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τόμ. ΞΒ΄, 1967, σελ. 235).
Αιρετικός
"Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως και παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Πανάγιε Δέσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένον..."
Πράγματι.
Η προσεκτική μελέτη της ειδικής αυτής δεητικής ευχής καταδεικνύει τα εξής:
1.- Πραγματοποιείται φωτοφάνεια σε ανάμνηση του Χριστού, που σαν Φως έλαμψε από τον Τάφο, από τον ίδιο τον Πατριάρχη (και επομένως δεν πραγματοποιείται ουρανόθεν η φωτοφάνεια): «... σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεικώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν εικονίζοντες. ...»
2.- Το Άγιο Φως λαμβάνεται από την ακοίμητη κανδήλα, η οποία συνεχώς και με επιμέλεια παραμένει αναμμένη πάνω από τον πανάγιο Τάφο και δεν σβύνει ποτέ και από την οποία λαμβάνει ο Πατριάρχης το φως, το οποίο με τη δεητική ευχή μετατρέπεται σε Φως Άγιο και το οποίο κατόπιν μοιράζεται στους πιστούς: «... Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως ...».
3.- Ο Πατριάρχης παρακαλεί τον Κύριο να αναδείξει το Φως, που έχει προηγουμένως λάβει από την ακοίμητη κανδήλα, αγιασμού δώρο και πεπληρωμένο πάσης θεϊκής χάριτος: «... παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Πανάγιε Δέσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένον, δια της χάριτος του παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου. ...».
4.- Τέλος παρακαλεί, όπως ο Θεός στείλει τη λάμψη του φωτισμού Του στον εσωτερικό μας κόσμο: «... ούτω σήμερον λάμψον εν ταις καρδίαις ημών το σον ακήρατον φως, ...».
5.- Η ευχή είναι σαφώς δεητική και όχι ευχαριστιακή, καθότι παρακαλούμε να αγιασθεί το Φως, που ανάβουμε από την κανδήλα. Εάν το Φως ήτανε ουρανόπεμπτο, τότε θα ήτανε ήδη αγιασμένο και επομένως δεν θα χρειαζότανε ειδική δεητική ευχή για να καθαγιασθεί, ενώ σ’ αυτή την περίπτωση θα υπήρχε άλλου τύπου ευχή (ευχαριστιακή). Η ευχή αυτή καθαγιασμού είναι του ιδίου τύπου με τις ευχές, που αναπέμπονται στην περίπτωση του αγιασμού των υδάτων και της μεταβολής των Τιμίων Δώρων.
Εκ των ανωτέρω αναφερομένων στοιχείων σαφώς καταφαίνεται, ότι το Άγιον Φως, που λαμβάνεται το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου από τον Πανάγιο Τάφο, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δεν είναι θεόσταλτο και δεν ανάπτεται κατά θαυματουργικό τρόπο, αλλά ανάπτεται από το φυσικό φως της ακοίμητης κανδήλας, μετατρεπόμενο σε Φως Άγιο με την ειδική δεητική ευχή, που αναπέμπεται από τον Πατριάρχη και τότε παρέχεται στους πιστούς.
Θεωρούμε πλέον, ότι κάθε άλλη συζήτηση ή μαρτυρία είναι άνευ περιεχομένου, αφού η ίδια η ευχή είναι καταλυτική πάνω στο θέμα αυτό και δεν αναφέρει πουθενά, περί άνωθεν κατερχομένου αϋλου φωτός, αλλά περί φυσικού φωτός στην ανάμνηση του Αναστάντος Χριστού, του αληθινού φωτός του κόσμου.
Αιρετικός
Τότε, πού είναι η απάτη, η αγυρτεία, η θεομπαιξία και το θρησκεμπόριο;
1. Μήπως στην άποψη ότι το φως έρχεται από τον ουρανό αφού νωρίτερα λέει ο πατριάρχης έχει σβήσει το καντήλι που υπάρχει εκεί; Στο ότι λέει, τον γδύνουν τον πατριάρχη και τον ψάχνουν μήπως έχει κάπου επάνω του κριμένο κανέναν αναπτήρα;
2. Στο ότι για να «κατέβει» το φως, και να ανάψει τα μάτσα με τα 33 σπαρματσέτα που κρατάει, πρέπει λέει να είναι Έλληνας ορθόδοξος ο πατριάρχης που θα προσευχηθεί για να γίνει το «θαύμα»;
Και η μαγεία, ή το γελοίο, πού είναι;
Στο ότι ανάβουν λέει ταυτόχρονα καντήλια και κεριά έξω από τον τάφο, από κάποια αστραπή, από κάτι που μοιάζει με τον Γκάσπερ το φαντασματάκι, με μια φλόγα που την βάζουν στα γενιά τους και δεν καίγονται;
Εσείς σαν «αιρετικός», πώς τα βλέπετε όλα αυτά τα «ελληνορθόδοξα»;
Εγώ σαν Ορθόδοξος, τα βλέπω όλα αυτά μια θαυμάσια ευκαιρία για πλουτισμό, που δεν υπολογίζει τον εμπαιγμό, που γίνεται προς τους πιστούς και τον ίδιο το Θεό. Αλλά, ως γνωστόν "Θεός ου μυκτηρίζεται" (Γαλ. 6. 7).
Αιρετικός
Δημοσίευση σχολίου