ΑΡΧΕΙΟ: Αντιθρησκευτικό (Αντιχριστιανικό) μένος, στο Φόρουμ!

Forums/Θρησκεία & Πεποιθήσεις/Χριστιανισμός.

ΘΕΜΑ: Ενάντια στην ανθρωπότητα.
Θεματοθέτης: Tasoskaz
24/12/2007. 11:21 πμ

«Tasoskaz», έγραψε: «Καταλάβετε το όσο είναι καιρός. Οι θρησκείες είναι η πιο απάνθρωπη εφεύρεση στη διάρκεια της καταγεγραμμένης ιστορίας. Είναι ο παράγοντας που μας κρατάει σε ένα μεσαίωνα διαρκείας.».



Παναγιώτης (FORUMEPISKEPTHS) απάντησε:
ΘΕΜΑ: Η έννοια του Θεού, είναι το καντήλι της ψυχής.
24/12/2007 9:50 μμ

Είναι, γενικά, μια ευχάριστη εναλλαγή, κάθε φορά που γιορτάζουμε κάτι:
Δεκαπενταύγουστος, Χριστούγεννα, Πάσχα, Ονομαστικές εορτές.. Ένας ευχάριστος ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ χρωματισμός.

Θρησκευτικός!
Λέξη που ακούγεται πια απόμακρη, μια και οι γιορτές, κατέληξαν να είναι πια, ένα σκέτο κοινωνικό γεγονός.

Θρησκευτικός! Σσσσς..
Λέξη, ακόμα και επικίνδυνα παρεξηγήσιμη.. Αν αναλογισθεί κανείς ότι στο όνομα της θρησκείας, έχουμε και τόσες εχθρικές αντιπαλότητες! Από τρομοκρατικές επιθέσεις, μέχρι και κατακτητικούς πολέμους!.. Άλλοτε από φονταμενταλιστές, και άλλοτε από παρανοϊκούς κοσμοκράτορες. Αντιπαλότητες, που γεμίζουν τις καρδιές των ανθρώπων με εχθρότητα για τον άλλον λόγω της διαφορετικής του θρησκείας!!!..

Το ενδιάμεσο, τόσο στην αχρίστιανη άνοια (στον θρησκευτικό αποχρωματισμό των εορτών μας), όσο και στην παράνοια (της αντιθρησκευτικής αντιπαλότητας), υπάρχει:
Είναι η επικράτηση της Αγάπης. Αυτής (με άλφα κεφαλαίο), που τη διδάσκει και την προσφέρει μόνον ο Χριστιανισμός, η Θρησκεία της Αγάπης.

Και γενικά, το θρησκευτικό συναίσθημα ( παράλληλα με το ΛΟΓΙΚΟ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ), αποτελεί την έμφυτη πνοή του Θεού.

Η έννοια του Θεού, είναι το καντήλι της ψυχής που ανάβει, παρ' όλες τις καταιγίδες, και δεν σβήνει ποτέ!..

Γι' αυτό: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - χριστιανικά!

Φιλικά, και εγκάρδια,

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ


Υ.Γ. «Όπου και αν πάει ο άνθρωπος, μπορεί να συναντήσει πόλεις που στερούνται πολλών πραγμάτων και θεσμών, αλλά δεν θα συναντήσει πουθενά τόπους και πόλεις χωρίς θρησκεία και θρησκευτικές εκδηλώσεις», λέει ο Πλούταρχος. Και παλαιότερα, ο Αριστοτέλης έλεγε: «Όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι, όπου οι άνθρωποι ψάχνουν για τον Θεό. Αναζητούν επίμονα και με δίψα τον Θεό». Γι' αυτό, «το να ζητάμε έναν πολιτισμό να ανθεί μόνος του, χωρισμένος από τη θρησκεία, είναι σαν να ζητάμε καρπούς χωρίς να υπάρχει το δέντρο», θα έλεγε και ο Τ. Έλιοτ. Ο δε Γουόλντ Χόφμαν (βραβείο Νόμπελ Χημείας), το είπε «ξεκάθαρα», ότι: «Είναι ξεκάθαρο πια, ότι όσο και να προχωρήσει η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, η θρησκεία θα παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Είναι κάτι, που κάθε στοιχειωδώς έξυπνος άνθρωπος είναι σε θέση να το καταλάβει».