ΑΡΧΕΙΟ: ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Τρίτη, 2 Σεπτεμβρίου 2003

Κύριε Διευθυντά,

Έχει μεγάλο δίκιο ο επιστολογράφος σας με τα αρχικά Ι.Γ.Σ. να διαμαρτύρεται για μια από τις πολλές ασέβειες που παρατηρούνται στους ναούς που πανηγυρίζουν.

Αλλά τα πανηγύρια, δεν είναι η μόνη απόδειξη ότι… «είμαστε για τα πανηγύρια»!

Δυστυχώς, η εμπορευματοποίηση της θρησκείας έχει γενικευθεί στους ναούς μας, και μόνο με «φραγγέλιο» μπορεί να καταργηθεί. Να ξεσηκωθούμε οι χριστιανοί, και ΕΠΩΝΥΜΑ να ζητήσουμε κάθαρση. ΚΑΘΑΡΣΗ από τους χριστέμπορους, από τους επαγγελματίες του ναού (κληρικούς και λαϊκούς) με τους μισθούς τα «τυχερά» και την ποικιλόμορφη χλιδή (χρυσοστόλιστοι αρχιερείς).

Να βροντοφωνάξουμε (όσοι παραμένουμε παρά ταύτα στην Εκκλησία αλλά προκαλούμεθα και πειραζόμαστε από αυτούς), να βροντοφωνάξουμε ότι δεν είμαστε «ο λαός τους - το μαγαζί το δικό τους»… Και μάλιστα «γωνιακό» (όπως λένε κάποιοι υπεροχικοί κληρικοί)!.. Δεν είμαστε «ο λαός τους που τάχατες γι΄ αυτόν πονάνε, και όλα τα ιδανικά τους είναι πώς να κονομάνε!».

Είμαστε λογικό ποίμνιο, και όχι κοπάδι για άρμεγμα!..

Μετά τιμής,

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ




4 Σεπτεμβρίου 2003

Κύριε Διευθυντά,

«Το χρήμα είναι θεός!», λέει ένα τραγούδι. Και αν δεν ήταν πλούσια η Θεσσαλονίκη, θα την διεκδικούσε ο Πατριάρχης; Θα ήθελαν κάποιοι άλλοι να μετατεθούν εκεί;

«Ακόμη και στα ιερά τρύπωσες παρά!» λέει ο ποιητής. Έτσι μαθαίνουμε από τις ειδήσεις ότι ένας Μητροπολίτης, έβγαλε άδεια για ναΐσκο, αλλά έφτιαξε μαζί, και βίλα με πισίνα! Τελικά ήταν λέει της αδελφής του... Κατηγορήθηκε ακόμη ότι έχει και ένα δισεκατομμύριο στην τράπεζα! Ήταν, ξαναείπε, και αυτό της αδελφής του… Του ανάθεσαν μάλιστα και τις οικονομικές υποθέσεις της Εκκλησίας… Δεν θυμάμαι δε και πόσα εκατομμύρια στοίχισε πρόσφατα και η ανακαίνιση της περιβόητης βίλας που προορίζεται για τον Αρχιεπίσκοπο…

«Ο χρυσός, μας φέρνει πιο κοντά» έλεγε μια διαφήμιση. Και μόλις τώρα διάβασα στις εφημερίδες, ότι το κράτος θα φοροαπαλλάξει τα παγκάρια των εκκλησιών... Και ότι η Επίσημη Εκκλησία, εκδήλωσε μεγάλη χαρά «επί τω ακούσματι αυτώ»!..

«Σε τι θεό πιστεύουμε τελικά;» θα ρωτήσει ίσως κάποιος! Μα, εμείς στο Χριστό, και όχι στο χρυσό! Και μια ακόμα (και έμπρακτη μάλιστα), απάντηση: Ούτε λεπτό του ευρώ στα παγκάρια ή στους δίσκους ή στις διάφορες ιεροτελεστίες.

«Δεν πληρώνουμε – Δεν πληρώνουμε!». Για να μην κακομαθαίνουμε και να μην «κολάζουμε» περισσότερο κάποιους… «εκκλησιαστικούς» ή άλλους παρατρεχάμενους.

Αμήν!

Μετά τιμής,

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα, 24 Μαρτίου 2003

Κύριε Διευθυντά,

Φοβούμαι ότι ο επώνυμος δεινός επιστολογράφος σας, δεν θα πάρει απάντηση από την «επίσημη εκκλησία» στο ερώτημα του για το θέμα των ασχημιών που παρατηρούνται με τα καρναβάλια, στην αρχή του Τριωδίου.

Φοβούμαι ότι θα τεθεί από τους επικριτές μας, και πάλι θέμα εκκλησίας – μαγαζιού». Πότε; Όταν κατά το τέλος του Τριωδίου, το Πάσχα, κάποιοι από μας, θα δώσουμε πάλι την εικόνα χριστιανών – μασκαράδων! Τη φορά αυτή, με τις κροτίδες τα βαρελότα τα βεγγαλικά το κάψιμο του Ιούδα, και γενικά με ό,τι είναι αντίθετο με τις Ορθόδοξες ιερές ακολουθίες και σύμφωνο με μια νέα καρναβαλική εμποροπανήγυρη...

Φοβούμαι ότι οι ντυμένοι τη φορά αυτή με το ένδυμα του «ορθόδοξου», για την περίσταση, θα ξαναγυρίσουμε την πλάτη στον Χριστό το βράδυ της Ανάστασης, υπακούοντας (μέσα σε πανδαιμόνιο θορύβου), στον ύμνο εκείνης της στιγμής που λέει… «Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήσονται οι εχθροί αυτού!».

Στο ερώτημα «πόλεμος ή ειρήνη;», όλοι τις μέρες αυτές βροντοφωνάζουμε «όχι στον πόλεμο!». Ας δοθεί το σύνθημα αυτό και για τη γιορτή του Πάσχα. Να είναι Πάσχα αγάπης, ειρηνικό, και όχι ρουκετο - πολεμικό.

Σαν Ορθόδοξος χριστιανός θα προτείνω, από τώρα, το εξής: Η ακολουθία του Πάσχα, στο μέλλον, να γίνεται πρωί. Όπως γίνεται, κόσμια και όμορφα, τα Χριστούγεννα. Και ας χάσουν τα «παγκάρια»... Πάσχα «εν τάξει», θα είναι το καλύτερο δώρο μας. Από φέτος!..

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ




Αθήνα, 13/01/2002
Αγαπητέ κ. Γ. Τράγκα, χαίρετε.

«Το ράσο, δεν κάνει τον παπά», είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ του κ. Γ. Πιτσογιάννη σήμερα στην εφημερίδα «Η ΧΩΡΑ».

Οι μάσκες λοιπόν πέφτουν, και μαζί με την υποκρισία πέφτει και το ντόμινο της μασκαράτας. Ήδη έπεσε το ράσο, και έχουμε… ξεράσωτους παπάδες να περιφέρονται με το εσώρασο (το αντερί).

Πού θα πάει η κατάσταση; Θα πέσει και το αντερί; Και τότε, πιο ράσο θα κάνει παπά έναν… ξεαντέρωτο; Και σε τι άραγε θα διευκόλυνε μια τέτοια κατάσταση; Στο να βρίσκουν εύκολα νύφες οι υποψήφιοι παπάδες, μια και κάποιες υποψήφιες παπαδιές θα προτιμούσαν σύζυγο - ιερέα με κοσμική ενδυμασία;

Όσοι λοιπόν έχουν πρόβλημα στο να φοράνε το ράσο, θα πρέπει να διαλέξουν: Ή να βρούνε άλλη «δουλειά» να κάνουν αφού το λειτούργημα αυτό κουβαλάει αιώνες τώρα και το Σταυρό της περιβολής αυτής, ή να πάψουν να το θεωρούν επάγγελμα αφού τον παπά τελικά, τον κάνει παπά το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό είναι που δίνει και το χάρισμα (Μυστήριο είναι) της Ιεροσύνης. Δεν είναι επάγγελμα το λειτούργημα του ιερέα, και κακώς έχει καταντήσει επάγγελμα.

Επάγγελμα… ιερέας! Κάτι τέτοιο, σημαίνει Σιμωνία! Αυτό, συνεπάγεται καθαίρεση... Ο απόστολος Παύλος, παράλληλα με το Αποστολικό του έργο, είχε και το βιοποριστικό επάγγελμά του. Δεν ήταν ούτε χριστέμπορος ούτε κρατικοδίαιτος…

Το ίδιο να γίνει και με τους ιερείς μας. Να απαγκιστρωθούν από την κρατική (και όχι μόνο) εξάρτηση. Να έχουν το επάγγελμα τους, το όποιο τίμιο επάγγελμα. Και το ράσο να το σέβονται: Να το φορούν μαζί με τα άμφια, όταν είναι στο ναό για τις διάφορες ιεροτελεστίες.

Ας ισχύσει αυτό για τους έγγαμους κληρικούς διότι από κάποιους της κατηγορίας αυτής δημιουργείται κυρίως το πρόβλημα. Χωρίς ράσο λοιπόν και χωρίς το «κρατικό χρυσίο». Οι δε άγαμοι, έχουν και μοναστήρια. Να πάνε εκεί να μείνουν, και ας μη είναι συνέχεια στον κόσμο στις πόλεις, στα κανάλια κλπ. Ας τιμούν εκεί το ράσο (που το μαύρο χρώμα του συμβολίζει και το πένθος). Εκεί, στη μονή «της μετανοίας» τους.

Φιλικά,
ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

21 Νοεμβρίου 2003
Μακαριότατε Αρχιεπίσκοπε κ. Χριστόδουλε, ευλογείτε!

Τα απανωτά χτυπήματα των τελευταίων ημερών, μας έχουν ζαλίσει. Η τρομοκρατία, χτύπησε και ξαναχτύπησε τόσο κοντά μας! Πολιτικός, βλαστημάει τα θεία σε παράθυρο τηλεοπτικής εκπομπής, και τηλεφωνεί την επόμενη μέρα στην ίδια εκπομπή, για να δικαιολογηθεί(!) και να ζητήσει μισή ψευτο - συγνώμη. Άλλος πολιτικός, κάνει δηλώσεις υπέρ του δικαιώματος του καθενός να… καίει την Ελληνική Σημαία, και μετά, υποχρεώνεται από το κόμμα του να τα «μαζέψει»!..

Και το τελευταίο χτύπημα, ήταν ο διασυρμός της Εκκλησίας μας, χτες το βράδυ (20/11/2003), από τον τηλεοπτικό σταθμό ALTER στην εκπομπή CELEBRITIES), με το πολυδιαφημισμένο (με σχετικό τρέιλερ) θέμα, που ήταν τα άμφια του αρχιεπισκόπου σε συνδυασμό και αντιπαραβολή με τα… ρούχα και τα στολίδια πλούσιων και διάσημων ελληνίδων!

Έτσι, μέσα σε μια αισχρότατη (από πλευράς γυμνού) εκπομπή, παρελάσανε κοσμικά γύναια με τα ακριβά αξεσουάρ τους. Εμφάνισαν μια κυρία με μίνι φούστα (2.500 ευρώ), και σκουλαρίκια (7.500 ευρώ). Μια άλλη με γούνινο παλτό (60.000 ευρώ), βραδινή τουαλέτα (6.000 ευρώ), ροζ κουστούμι (6.500 ευρώ), και με κόκκινη τουαλέτα (3.500 ευρώ). Μετά, μια άλλη με γούνα 130.000 ευρώ και σπίτι 1.000 τετρ. μέτρων! Και μέσα σε άλλες μισόγυμνες κυρίες και σε πάρτι ηθοποιού και σε μπότες 8.000 ευρώ με ασορτί ρολόι 1.300 ευρώ, ανακάτεψαν και τα άμφια του Αρχιεπισκόπου με την ράβδο των 7.000 ευρώ, το εγκόλπιο των 4.500 ευρώ, και τη μίτρα των 6.000 ευρώ, που τα δικαιολόγησαν ότι δεν τα αγοράζει η Αρχιεπισκοπή αλλά είναι προσφορές, χωρίς να διευκρινίζουν αν υπάρχουν ανταλλάγματα, κοινώς συναλλαγή και διαπλοκή. Και αυτό (να αιωρείται ως μομφή), είναι ο χειρότερος διασυρμός! Διπλό χτύπημα - σκάνδαλο για μένα, διότι είμαι άνεργος οικογενειάρχης αλλά και πιστό μέλος της Εκκλησίας.

Σας τα έχω ξαναπεί (ως ορθόδοξος χριστιανός, ως ενεργό μέλος της Εκκλησίας για πολλές δεκαετίες),με πόνο, με οργή και ιερή αγανάκτηση, ότι στην Εκκλησία του φτωχού Ναζωραίου, στο μυστήριο των μυστηρίων που είναι η θεία ευχαριστία (θ. Λειτουργία), δεν έχει θέση η επίδειξη και η πολυτέλεια.

Και ας πάρουμε τη μίτρα: Τι είναι ακριβώς η μίτρα, που ένας άγιος Ιεράρχης, ο πατέρας Αυγουστίνος Καντιώτης δεν δεχόταν ούτε στη χειροτονία του σε επίσκοπο (έστω και για λίγα μόνο δευτερόλεπτα όπως τον παρακαλούσαν) να φορέσει; Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας (το 1967), να του τη φορούν με το ζόρι και αυτός να την ξεφορτώνεται αμέσως! Συγκρίνετε αν θέλετε τη μίτρα με το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού μας!... Λένε, ότι η μίτρα, έκανε κοσμικά ισότιμο το δεσπότη, με τον… εστεμμένο βυζαντινό αυτοκράτορα! Είναι στολισμένη με κεντήματα από χρυσάφι, ασήμι, και με πολύτιμους λίθους… Στολίζεται και με το πουλί – τέρας(!) το δικέφαλο αετό, το αποικιοκρατικό αυτό σύμβολο (με βλέψεις σε ανατολή και δύση) που η μόνη σχέση του με το Βυζάντιο είναι ότι βρέθηκε να απεικονίζεται στις… παντόφλες του αυτοκράτορα!... Η μίτρα, στολίζεται ακόμα και με τις απεικονίσεις των τεσσάρων ευαγγελιστών, και έχει και σταυρό διαμαντοστολισμένο.

Να με συμπαθάτε, αλλά η υπόθεση της επίδειξης αυτής, μου θυμίζει κάτι από τα κοκορόφτερα λοφία των εισβολέων Ιταλών αξιωματικών που δεν ταιριάζουν σε αξιωματικούς (επισκόπους) της θρησκείας. Και επιβάλλεται η αυτοκάθαρση διότι εμείς οι λαϊκοί, συντετριμμένοι από την ανεργία και τα βάρη του οικογενειακού βίου, το τελευταίο που θα κάναμε θα ήταν να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή το ίδιο δυναμικά, όπως τότε οι πατέρες μας στα αλβανικά βουνά. Πώς;

Εισβάλλοντας στους ναούς με τους μιτροφόρους καταπατητές της ιερότητας του χώρου, φωνάζοντας «ΑΕΡΑΑΑΑ, για να φύγει η χολέρα!»… Η χολέρα του σκανδαλισμού από την επιδειξιμανία αυτή στην Εκκλησία μας!

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ




Τρίτη, 30 Δεκεμβρίου 2003

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΜΑΝΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ» ΤΟΥ ANT1

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε ένα θέμα της σημερινής σας εκπομπής, το σχετικό με έναν κύριο Οδυσσέα, πρώην διευθυντή. Ο κύριος αυτός, αν και προβάλλατε το θέμα του (πολύτεκνος και άνεργος), δεν χαρίστηκε στα κανάλια (ούτε στο δικό σας), και ξεστόμισε την μεγάλη αλήθεια για την TV, η οποία δεν ασχολείται με κοινωνικά θέματα, αλλά κυρίως με το πώς θα προάγει την ξεδιαντροπιά, την ξετσιπωσιά, την οφθαλμοπορνεία, τις… «ξεβράκωτες», όπως χαρακτηριστικά (και πολύ σωστά) ονομάτισε ο κ. Οδυσσέας.

Και πράγματι, η πρωινή – μεσημεριανή ζώνη, κατακλύζεται από τη σάρκα, ακόμη και τις άγιες αυτές μέρες, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει ούτε ιερό ούτε όσιο, στα Μαμωνοκρατούμενα κανάλια μας, και ότι κάποιοι που τα εμπορεύονται, δεν έχουν καθόλου το Θεό τους!

Ακόμη και κανάλι πολιτικής κίνησης που έχει και το όνομα «Ορθόδοξος» στον τίτλο του, ξέθαψε χτες το πρωί οφθαλμοπορνική επίδειξη μόδας που είχε προβάλει προ ετών, παραμονή Χριστουγέννων, με αποτέλεσμα να προκαλέσει ερωτηματικά ως προς την πραγματική ταυτότητά του. Από κοντά και η καθημερινή εκπομπή του ANT1, που διαφημίζει εσώρουχα και κοσμήματα με τον πλέον πορνικό τρόπο. ΑΞΙΟΙ, ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!

Γι΄ αυτό κ. Μάνεση, φωνές σαν του κ. Οδυσσέα που ακούστηκε σήμερα, αποδεικνύουν ότι υπάρχει ζωντανή Εκκλησία στο πρόσωπο λαϊκών προσώπων, Μια Εκκλησία προδομένη από κληρικούς, μεγαλόσχημους και μη, που προκειμένου να προβάλλονται καθημερινά από το γυαλί, έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους, και μάλλον υπακούουν στα λόγια του Διαβόλου προς τον Χριστό: «Όλο τον κόσμο θα σου χαρίσω, αν πέσεις να με προσκυνήσεις!».

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΧΩΡΙΣ «ΞΕΒΡΑΚΩΤΕΣ» ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ!..

Μετά τιμής,
ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Απρίλιος 2003

Διερωτώνται οι πιστοί:

Έπαυσαν τα σεξουαλικά αμαρτήματα, ακόμη και τα παρά φύση, να θεωρούνται αμαρτήματα; Έπαυσε να ισχύει ο αποστολικός λόγος, «Δει τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι»; (Α΄ Τιμ. 3: 12). Έπαυσαν να ισχύουν οι Ι. Κανόνες;

Και αφού στις μέρες μας ούτε τα δόγματα λαμβάνονται σοβαρά υπ΄ όψιν ούτε οι ηθικές εντολές, προς τι υπάρχει η Εκκλησία; Για να λύνουν ορισμένοι το επαγγελματικό τους πρόβλημα; Για να γίνονται ορισμένοι δεσποτάδες και να χοροστατούν και να λειτουργούν και να επιδεικνύουν τις χρυσοστόλιστες στολές τους και να προσκυνούν με εδαφιαίες μετάνοιες και να διασυνδέονται με τους μεγάλους και τους τρανούς του κόσμου και να ικανοποιούν τη μεγαλομανία τους;

Γι΄ αυτό ήλθε στον κόσμο και σταυρώθηκε ο Θεός;

Μετά τιμής,
ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΛΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΛΑΛΗΣΕΙ Ο ΑΛΕΚΤΟΡΑΣ…
…ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΕΑΥΤΟΝ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ;
(Μίλησε εναντίον των μασκαράδων, αλλά του την έπεσαν οι δημοσιογράφοι, και μετά... τούς υποστήριξε!)

22/2/1999

Διαβάζω σήμερα στο Ορθόδοξο χριστιανικό νεανικό περιοδικό «Προς την ΝΙΚΗΝ», μεταξύ άλλων και τα εξής:
«…Η Κυριακή της Απόκρεω για πολλούς – δυστυχώς αφώτιστους ανθρώπους είναι μέρα ξεφαντώματος. «Αποκριές»! λένε. Και εννοούν καρναβάλια, γελοιότητες, μέθες, άσχημες διασκεδάσεις. Για τα παιδιά της Εκκλησίας όμως η Κυριακή αυτή είναι πολύ σοβαρή μέρα. Σ΄ αυτήν πρώτα – πρώτα σταματούμε το κρέας – από αυτό άλλωστε πήρε και το όνομα της: από = μακριά πλέον, το κρέας – κι έτσι την εβδομάδα που ακολουθεί, τρώμε γαλακτερά (τυρί – αυγό – γάλα – ψάρι ), για να τα σταματήσουμε και αυτά την επόμενη Κυριακή της Τυροφάγου, ώστε να μπούμε στη Νηστεία της Μ. Τεσσαρακοστής. Το σπουδαίο όμως είναι, ότι η Κυριακή της Απόκρεω έχει αφιερωθεί στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, γι΄ αυτό και διαβάζεται ειδικό Ευαγγέλιο, αλλά και η Κυριακή ονομάζεται επίσης «της Μελλούσης Κρίσεως». Μεγάλη η Αλήθεια αυτή: Ο Χριστός, ο αναστημένος και Νικητής, θα έλθει και πάλι στη γη, με όλη Του τη δόξα τώρα….» κλπ, κλπ.

Και από τη ΝΙΚΗ, πάμε τώρα να διαβάσουμε την… ΗΤΤΑ: Διαβάζω λοιπόν και στον ημερήσιο Τύπο για ρεκόρ εγκληματικότητας στη Βραζιλία, στο καρναβάλι του Ρίο, αφού ανήλθαν σε 230 οι νεκροί, σε διάστημα μόνο πέντε ημερών!..
«Προς την ΗΤΤΑ» λοιπόν, πάμε αφού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, «ο μισθός της αμαρτίας είναι ο Θάνατος», και μάλιστα όχι μόνον ο σωματικός… «Ωχ μωρέ αδελφέ! “Τω καιρώ εκείνω”…»,θα έλεγε ειρωνικά ο μακαρίτης Σεραφείμ!..

Και ο νέος, ο ζωντανός αρχιεπίσκοπος, ο κ. Χριστόδουλος, τι λέει για όλα αυτά; Τις προάλλες, μας είπε για μίνι και σκουλαρίκια ευπρόσδεκτα στους ιερούς (χριστιανικούς!) ναούς, γι΄ αυτό… ας του δίνει χρόνια ο Θεός γιατί μπορεί να τον διαδεχθεί κάποιος που το καλοκαίρι να επιτρέπει… καυτά σορτς, μαγιό, ή και τόπλες, και τάνγκα!.. Ευτυχώς, είμαστε ακόμη στο… μη χειρότερα!!!

Ο αρχιεπίσκοπός μας όμως αναφέρθηκε την τελευταία Κυριακή «της αποκριάς» σύμφωνα με τον Τύπο, και στους μασκαράδες. Τους χαρακτήρισε «ακίνδυνους», αφού την άλλη μέρα θα ξαναβρούν τους εαυτούς τους, και κάνουν λέει, ό,τι κάνουν, για να «ξεδώσουν» από τα καθημερινά άγχη…
Πάλι καλά, διότι πριν λίγα χρόνια, εκπρόσωπος του Πατριαρχείου, είχε χαρακτηρίσει τον Καρνάβαλο ως εκφραστή του πνεύματος και της ουσίας της… Ορθοδοξίας…

Ο… Πατρών (και όχι μόνο) Καρνάβαλος λοιπόν, χοροπήδησε και στις μέρες αυτές… «Χιλιάδες καρναβαλιστες, στο πατρινό καρναβάλι» γράφουν οι εφημερίδες, «ξεκίνησαν την παρέλαση από τις 2.00 το μεσημέρι της Κυριακής, και τελείωσαν επτά ώρες μετά. Συνέχισαν όμως έως το πρωί το γλέντι και το ξεφάντωμα (μέχρι τελικής πτώσης) στην κεντρική πλατεία αλλά και στα μπαράκια της πόλης.»!..

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

«ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ»

«ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ» λέει ο Λόγος του Θεού. Και εγώ οργίζομαι και θα σας πω γιατί, και χωρίς το φόβο ότι αμαρτάνω.

Οργίζομαι λοιπόν, και μάλιστα πολύ, κάθε φορά που πάω να εκκλησιασθώ, και βλέπω όλο αυτό το θέατρο – εμπόριο – εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου. Εννοώ τα μνημόσυνα, που δεν ταιριάζουν άλλωστε να γίνονται ημέρα Κυριακή, μέρα χαράς, μέρα αναστάσιμη.

Οργίζομαι όταν πάω να εκκλησιασθώ, και βλέπω τους ιερείς μας να βιάζονται να μας «αδειάσουν», χωρίς κήρυγμα.
Και απορώ; Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί δεν κηρύττουν;

• Μήπως διότι κάτι φοβούνται;
• Ή μήπως είναι τόσο άσχετοι σε θέματα πίστεως;
• Μπορεί να φταίει όμως και κάτι ακόμα. Ποιο; Το ότι όλον το διαθέσιμο χρόνο της θ. Λειτουργίας (ακόμη και την… υπερωρία, αφού σε γιορτές και αρχιερατικά συλλείτουργα φτάνουμε σε 3 και πλέον ώρες), τον «έφαγαν» οι χασμωδίες, τα μακρόσυρτα δηλαδή (και το χειρότερο χωρίς ορθοφωνία) ψαλλόμενα;
• Μήπως διότι δεν νοιάστηκαν να μελετήσουν τι θα πουν;
• Μήπως ντρέπονται;
• Μήπως δεν πιστεύουν;
• Μήπως διότι είναι βιαστικοί λόγω του ότι έχουν κάπου να πάνε, αμέσως μετά τη θ. Λειτουργία;
• Μήπως διότι ακόμα και τώρα, Σεπτέμβριο μήνα, κάνουν χρήση των… αδιάκοπων διακοπών τους, και το κήρυγμα θεωρείται κάτι πολύ έξτρα για να γίνεται τόσο συχνά, δηλαδή κάθε Κυριακή;
• Μήπως, τέλος, κάνουν οικονομία δυνάμεων, ώστε να δώσουν άνετοι και ωραίοι, ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΑ - Ή ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ - Ή ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ… παραστάσεις μνημοσύνων; Διότι τι άλλο από παράσταση και εμπαιγμός (όχι μόνο του λαού, αλλά και του Ενός και μοναδικού Θεού, είναι το φαινόμενο αυτό; Να μπαίνουν δηλαδή και να ξαναβγαίνουν αμέσως από το ιερό, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του μνημοσύνου, προσευχόμενοι όλοι μαζί μεν, χωριστά δε για κάθε μνημόσυνο, τα στημένα εκεί, μπροστά στο ιερό, το ένα δίπλα στο άλλο; Τι πράγματα είναι αυτά; Σε άλλο Θεό απευθύνονται κάθε φορά, ή το κάνουν επαναλαμβανόμενο, ώστε και η αμοιβή να είναι (πολλαπλασιαζόμενη) ανάλογη του αριθμού των μνημοσύνων;

Οργίζομαι όταν πάω να εκκλησιασθώ, και βλέπω, στην αίθουσα (και παρεκκλήσι) κάτω από τον ναό να ψήνουν την ώρα της θ. Λειτουργίας καφέδες, για να τους έχουν έτοιμους για μετά. Από ό,τι μάλλον μύρισα (έφτανε μέχρι πάνω η εξάτμιση), πρέπει και να μαγειρεύουν κιόλας (για το συσσίτια;), και αυτό εκτός από εξοργιστικό, είναι ότι πιο εμετικό. Το να ανακατεύεται δηλαδή το λιβάνι, με… τη φαγητίλα!
Και το χειρότερο: Η εκκλησία πάνω «Λειτουργεί», και την ίδια ώρα κάτω στο υπόγειο, σε ειδικό χώρο, κάποιες κυρίες πουλάνε διάφορα είδη εκκλησιαστικής τέχνης και βιβλία… «υπέρ του ναού».

Αυτό το τελευταίο είναι και το χειρότερο, διότι ταυτιζόμαστε εδώ, με τους πλανεμένους αδελφούς μας, τους λεγόμενους «μάρτυρες του Ιεχωβά», που αντικαθιστούν τη λατρεία του Θεού με την πώληση βιβλίων και φυλλαδίων!..

Πάω αλλού να εκκλησιασθώ… Σε άλλο, μεγάλο και αυτό, κεντρικό ναό. Και ξαναοργίζομαι! Οργίζομαι αφού βλέπω στον πίνακα του ναού να ανακοινώνεται εκδρομή για νυχτερινά τσιφτετέλια με… με υπεύθυνο τον ιερέα! Και εδώ, «υπέρ του ναού» ο σκοπός, που για τους Ιησουΐτες (και όχι μόνο) αγιάζει τα μέσα…

Οργίζομαι όταν βλέπω ότι την ίδια ώρα με τη λειτουργία, εκεί δίπλα, στο ενοριακό νεανικό κέντρο, να διοργανώνεται η για μετά τη θ. Λειτουργία «τελετή» μνημοσυνων και στήνονται τα τραπεζάκια με τον καφέ και το κονιάκ. Μόνο η φωνή της Μελίνας απουσιάζει από το σκηνικό. Να τραγουδάει παραλλαγμένο ένα τραγούδι της και να λέει: «Το Καφενείον της εκκλησίας… Περάστε κόσμε!..».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Οργίζομαι όταν όπου πάω να εκκλησιασθώ, βλέπω ότι η μόνη φροντίδα είναι να μη χαθεί κανένας πελάτης, κανενός «γωνιακού» ή μη γωνιακού «μαγαζιού». Τέτοια, δεν μπορώ να παραδεχτώ ότι είναι η δική μου Εκκλησία, η Μία, η Αγία, η Καθολική, η Αποστολική, η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Οργίζομαι όταν η Εκκλησία μας τα ανέχεται όλα αυτά. Όταν ανέχεται και τα καρναβάλια. Όταν ανέχεται και το όργιο των κροτίδων και των πυρπολήσεων κατά την ακολουθία της Ανάστασης (όχι των δαιμόνων αλλά)… του Χριστού μας! Όταν ανέχεται και τη μετατροπή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου το καλοκαίρι, σε εμποροπανήγυρη. Σε πανηγύρι μάλλον προς τιμή της Σαλώμης αφού έχουμε τα σχετικά ολονύκτια πέρα για πέρα κοσμικά – άκοσμα ξεφαντώματα μπροστά στο ναό που… γιορτάζει.

Οργίζομαι όταν η Εκκλησία μας δεν υπερασπίζεται την εσωτερική της ταυτότητα, την πραγματική της εικόνα, που είναι εντελώς αντίθετη από αυτή που «δείχνουμε» σαν κλήρος και σαν λαός στη Λατρεία μας, και στις γιορτές μας.




«ΔΩΣΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΝΟΗ»

«ΔΩΣΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΝΟΗ», είναι ο τίτλος του σημερινού(2/9/2001) άρθρου – «ανοιχτή επιστολή» της εφημερίδας ΑΛΦΑ ΕΝΑ.

Επιτρέψτε μου να έχω κάποιες αντιρρήσεις, και να σχολιάσω και τον τίτλο, και τα «Ζακυνθινά», και τα «Βυζαντινά», και τα περί «κατ΄ επάγγελμα ψαλτάδων» (και τους… «αυτοσχέδιους» και «φάλτσους» συναδέλφους τους), αλλά και τις φιλοφρονήσεις τις σχετικές με τα… «Σας», τα «Υμάς», και τα… «Προσκυνώ Δέσποτα»!

Η δική μου λοιπόν γνώμη για μια πραγματικά νέα πνοή είναι ότι:

ΠΡΩΤΟΝ: Πράγματι προκαλούν αγαλλίαση τα ιερά κείμενα στη θ. λειτουργία. Πότε όμως; Όταν διαβάζονται – απαγγέλλονται – ψάλλονται, με ευσέβεια και επίγνωση. Και όταν φυσικά γίνονται κατανοητά και από εμάς, μετά από σωστή διδαχή. Η θ. Λειτουργία, είναι ένα μεγάλο σχολείο. Είναι η νέα Σκηνή του Μαρτυρίου. Δεν είναι Λυρική Σκηνή, να μας χαϊδεύει τα αυτάκια μας. Την ψυχή μας λοιπόν, δεν την αγγίζουν ούτε οι Ζακυνθινές καντάδες – ψαλμωδίες, ούτε τα ‘Βυζαντινά» ατέλειωτα… αααα – ουουου – εεεεε – ηηηη… όπου γίνεται κατάχρηση σε «κορώνες». Τι χρειάζονται άλλωστε και τα κουραστικά και ακαταλαβίστικα νανουρίσματα τεριρεριρερεμ ρερε ριρερερεμ; Όλα αυτά, φοβάμαι ότι εξυπηρετούν κυρίως στην επίδειξη των φωνητικών ικανοτήτων των «κατ΄ επάγγελμα ψαλτάδων», όπως… τιμητικά τους αποκαλεί το άρθρο, σε διάκριση από τους… «αυτοσχέδιους» και «φάλτσους» όπως αποκαλεί όλους τους άλλους συναδέλφους τους!...

Με την ευκαιρία, να το πούμε και αυτό: Η θ. Λειτουργία που κάποιες φορές αρχίζει με την ανατολή του ηλίου και φτάνει μέχρι το μεσημέρι, θα έλεγε κάποιος ότι καταντάει το,,, «όπιο του λαού»! Ο οποίος λαός, δεν θα ξυπνήσει ποτέ αφού δεν ακούει κατά τη διάρκεια της θ. Λειτουργίας και κάποιο ζωντανό κήρυγμα. Γι΄ αυτό, η όλη διαδικασία και των ιερών αυτών ακολουθιών (Όρθρου και Λειτουργίας), δεν πρέπει να ξεπερνά τις δυο ώρες, ώστε να κερδίζεται χρόνος και για το κήρυγμα που τόσο περιφρονείται και περιθωριοποιείται από «επαγγελματίες» (νυσταλέους ή παπατρέχες), αδιάφορους – καταφρονητές κλπ.

Ακόμα: Τα ιερά αναγνώσματα (Αποστολική και Ευαγγελική περικοπή), να διαβάζονται και όχι να τραγουδοποιούνται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, εκείνα τα «ΟΥΑΙ», δεν τα έλεγε σαν ιταλική καντάδα… Και ο Απ. Παύλος, αν ήξερε ότι θα έκαναν τις επιστολές του τούρκικους αμανέδες, ίσως και να μη τις έγραφε!..

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Για τους υψηλά ιστάμενους εκκλησιαστικούς παράγοντες, δεν δικαιολογούνται τα τσαλιμάκια του άρθρου. Ούτε τα «Σας», ούτε τα «Κύριον, Κύριον», ούτε τα «Προσκυνώ Δέσποτα»… Διότι τι λέει το Ευαγγέλιο; Κύριον τον Θεόν σου μόνο προσκυνήσεις! Άλλωστε, δεν είμαστε ούτε τουρκοκρατούμενοι («προσκυνώ πασά μου» κλπ), ούτε Βυζάντιο είμαστε πια, σαν Εκκλησία. Τα όποια λοιπόν βαρύγδουπα, όπως τα «Αγιότατε», τα «Παναγιότατε», κλπ, ηχούν (αυτά και μόνον αυτά) «φάλτσα».

Τι είμαστε τελικά; Πιστεύω ότι είμαστε ξανά («όσοι πιστοί»), μια Νέα Εκκλησία Κατακομβών, δεδιωγμένοι (ποικιλοτρόπως και διαφοροτρόπως), από σύγχρονους Νέρωνες…

Γι΄ αυτό, μια νέα πνοή θα αναζωογονήσει πραγματικά την εκκλησιαστική μας ζωή, αν δοθεί η πρώτη λάμψη στη συμπεριφορά μας ως Εκκλησία. Σε κάθε εκδήλωση της πίστης μας, και κυρίως στους ναούς μας… Στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας (στη Λειτουργία). Διότι η επίδειξη και η τυπολατρία δεν έχουν θέση εκεί όπου η ψυχή συναντάει το Θεό, απλά και ταπεινά. Διότι σκανδαλίζουν, αποξενώνουν και απομακρύνουν το λαό του Θεού από την αληθινή, την καθαρή, την ορθόδοξη Πίστη. Τον απομακρύνουν από τη σωτηρία του, για την οποία ο Κύριος Υμών Ιησούς Χριστός, έδωσε το Πανάγιο Αίμα Του.

ΠΑΝΑΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ
(30/1/2002),

Σήμερα (30/1/2002), στην εκκλησία μας, στην πανηγυρική θ. Λειτουργία για τους Τρεις Ιεράρχες, συνέβησαν δυο γεγονότα. Το ένα, άξιο επαίνου. Το άλλο, άξιο έλεγχου.

Αξιέπαινη λοιπόν ήταν η παρουσία των μαθητών, των παιδιών μας, με τις σημαίες, αξιέπαινοι και η ευλαβική συμμετοχή τους σε όλη τη διάρκεια της Ι. Ακολουθίας. Γι΄ αυτό, αξιέπαινοι είναι φυσικά και οι εκπαιδευτικοί τους. Αξιέπαινοι κυρίως η καθηγήτρια του Γυμνασίου που ομίλησε επίκαιρα, με μια ομιλία που ποτέ δεν θα ακούγαμε από όσους ιερείς μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά, αλλά δεν ασχολούνται και τόσο σοβαρά με το κήρυγμα στις Ιερές Ακολουθίες…

Άξια ελέγχου, ήταν η εκκλησιαστική «αταξία» εκ μέρους των ιερέων που αποφάσισαν να μη μεταλάβουν τους χριστιανούς κανονικά στο «μετά φόβου…», αλλά στο τέλος, στο σχόλασμα!.. Με τη «λογική», ότι οι συμμετέχοντες πλήρως στο μυστήριο της θειας Ευχαριστίας, είναι ενόχληση στην όλη «τελετή»…

Με τη «λογική», ότι αυτοί οι τελευταίοι, είναι οι παρακατιανοί της ομήγυρης, και πρέπει να κοινωνούν, όταν ο πολύς, ο καλός «κόσμος», φεύγει ανενόχλητος, χωρίς τον μπελά της καθυστέρησης από τους κοινωνούντες!.. Φεύγει, με τιμές και κωδωνοκρουσίες, όπως φεύγουν και οι πολλοί στις 12 τα μεσάνυχτα τη νύχτα της ανάστασης, μετά το «Χριστός Ανέστη», με μουσική υπόκρουση τον ύμνο… «διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί του Θεού»!

Έτσι και σήμερα, με προτροπή των ιερέων, συνέβη αυτό το ίδιο ασεβέστατο: Ο «κόσμος» φεύγει, «σχολασμένος» και γυρίζει την πλάτη του στον Χριστό, στους ιερείς και στους πιστούς που κοινωνούν!.. Στα αυτιά μου, ακόμα ηχούν τα λόγια του ιερέα (που δεν θέλω να πιστέψω ότι τα άκουσα), από την προειδοποίηση προς τους πιστούς: «Θα κοινωνήσετε στο τέλος, και όχι τώρα, για να μη γίνει θόρυβος»!..

Μετά, ακολούθησε το εικονικό (στα λόγια) «Μετά φόβου, κλπ προσέλθετε». Ακολούθησε και το άλλο εικονικό… «Είδομεν το Φως….. Ελάβομεν….» κλπ!.. Και τι έγινε παρακαλώ την κανονική ώρα της Μετάληψης; Έγινε… αρτοκλασία, για την οποία ο ίδιος ιερέας του ναού προειδοποίησε με αυστηρό τόνο ότι… δεν θα ανεχθεί τον παραμικρό ψίθυρο!..

Τόσο «ακριβή» λοιπόν η αρτοκλασία; Τόσο επικερδής; Τόσο «ακριβά» είναι (άλλοτε) και τα μνημόσυνα; Και η Αγία κοινωνία τι είναι; Είναι ένα πάρεργο για κάποιους ιερείς μας;

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!

Παναγ. Μιχαλόπουλος