Είναι η Αγία Γραφή ο «λόγος τού Θεού»;

1. Στην πρώτη σελίδα ενός λεγόμενου (παραπλανητικά) «αντιαιρετικού» κλαμπ του Παθ. (όργανο της γνωστής παραθρησκευτικής ΟΟΔΕ) διαβάζω ένα ερωτηματολόγιο (προς αιρετικούς υποτίθεται). Εστιάζω στην δεύτερη ερώτηση:

10 ερωτήσεις που ζητούν απάντηση:

1. ..
2. Πού λέει ότι (η Αγία Γραφή) είναι «ο λόγος του Θεού;»
3. ..
4. ..
5. ..

6. ..
7. ..
8. ..
9. ..
10. ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

ΝΑΙ! Η Αγία Γραφή, ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Είναι το σύνολο των Ιερών Βιβλίων (49 της Παλαιάς Διαθήκης και 27 της Καινής Διαθήκης), που περιέχουν τα όσα έκανε ο Θεός για τη σωτηρία του κόσμου. Η Παλαιά Διαθήκη, η Καινή Διαθήκη και η Ιερή Παράδοση αποτελούν τις πηγές της Χριστιανικής Ορθόδοξης θρησκείας. Η Αγία Γραφή γράφτηκε κατά καιρούς και από διαφορετικούς συγγραφείς. Λέγεται "Θεόπνευστος", γιατί τους συγγραφείς φώτιζε και οδηγούσε ο ίδιος ο Θεός. Δε γράφτηκε και ούτε απευθύνεται σ' ένα λαό και σε μια εποχή. Γράφτηκε για όλους τους ανθρώπους και για όλες τις εποχές.
Η Καινή διαθήκη
Η Καινή διαθήκη, είναι η υπόσχεση που έδωσε ο Θεάνθρωπος, φέρνοντας το μήνυμα της λύτρωσης του ανθρώπου ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταχτήσουν τον παράδεισο, αν το θελήσουν. Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από 27 θεόπνευστα βιβλία και συμπληρώνει την Παλαιά Διαθήκη. Τα βιβλία της τα έγραψαν οι μαθητές του Κυρίου, οι Απόστολοι ή οι μαθητές των Αποστόλων και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: ιστορικά, διδαχτικά και προφητικά

Η Παλαιά Διαθήκη.
Η Παλαιά Διαθήκη, είναι η υπόσχεση, που παραχώρησε ο Θεός στον εκλεκτό του λαό, το Ισραήλ, ότι θα τον προστατεύει, αν εκτελούν το θέλημά Του. Η Παλαιά Διαθήκη έχει 49 βιβλία. Στην αρχή λένε για τη δημιουργία του κόσμου και για τους πρωτόπλαστους. Στη συνέχεια φανερώνεται η ιστορία του ισραηλιτικού έθνους από τον Αβραάμ μέχρι των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στο μακρό αυτό διάστημα προπαρασκευάζονται για να δεχτούν το Μεσσία Χριστό.
Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης χρησιμοποιούνται πολλές φορές στις ιερές ακολουθίες, γιατί η θρησκευτική τους αξία είναι μεγάλη, ιδίως των Ψαλμών. Οι ψαλμοί ανέκαθεν αποτελούσαν πολύτιμη πνευματική τροφή για τους πιστούς.
Εμείς, «Όσοι πιστοί», χριστιανοί, και κατάλληλα ενημερωμένοι, ποτέ δεν αμφισβητήσαμε και ποτέ δεν απορρίψαμε την Π. Διαθήκη. Εξακολουθούμε, και σήμερα, παρά τις ελληνολατρικές ρατσιστικές επιθέσεις Νεοειδωλολατρών, Δωδεκαθεϊστών κλπ, των ημερών μας, και μάλιστα με μεγαλύτερη τώρα πίστη και ευλάβεια, να μελετάμε τα θεόπνευστα βιβλία της Π. Διαθήκης.

Λυπούμαστε δε, όσους από άγνοια ή προκατάληψη ή εσφαλμένη αντίληψη ή πληροφόρηση απορρίπτουν ή και κακολογούν την Π. Διαθήκη. Εμείς, το πόσοι είμαστε δεν έχει σημασία, παίρνουμε άφοβα στα χέρια μας την Π. Διαθήκη, και την ανοίγουμε με όλη μας την καρδιά.

Την διαβάζουμε και τη μελετάμε σαν λόγο Θεού, με σεβασμό και νηφαλιότητα.

Δεν επηρεαζόμαστε από κρίσεις ημιμαθών ή προκατειλημμένων, όσο μορφωμένοι και εύγλωττοι και αν δείχνουν... Οι άνθρωποι ερχόμαστε και παρερχόμαστε... Ο λόγος του Κυρίου είναι αθάνατος και μένει στον αιώνα.

Η αναφορά στο Θεό Λόγο, στο σαρκωμένο Λόγο, στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, η αναφορά και στο μοναδικό σε απόλυτη αλήθεια λόγο του Θεού στην Αγία Γραφή, προκαλεί και την αυτοκριτική:

Χριστιανοί σαν εμάς, λέμε πολλά λόγια. Λόγια, που πολλές φορές δείχνουν ότι έχουμε ξεχάσει ότι πιστεύουμε στον Λόγο, στον Κύριο μας, και τα λόγια μας έρχονται σε αντίθεση πολλές φορές με τον λόγο του Θεού (τον λόγο του Θεού, επαναλαμβάνω) την Αγία Γραφή.
Έτσι, με τα λόγια μας αυτά δείχνουμε ότι «ξεχνάμε» να δίνουμε την ομολογία, ή την «δίνουμε» κάθε άλλο παρά με το σωστό τρόπο, την δίνουμε όχι σαν τον Τελώνη, αλλά σαν τον Φαρισαίο, με αποτέλεσμα να ακολουθεί ο λόγος της απολογίας. «Έκαστος περί εαυτού λόγον δώσει τω Θεώ».
Γι αυτό, οι χριστιανοί πρέπει καθημερινά να λογοδοτούμε στον προσωπικό μας κριτή, στη συνείδηση μας, που μας ζητάει λόγο: «Γιατί πράξαμε όσα πράξαμε ρε φίλε;». Και αν χρειαστεί να το ομολογούμε: «Διότι μας αρέσει η επιφάνεια, η επιπόλαιη επίδειξη, η ματαιοδοξία!».
Έτσι μπράβο, εαυτέ μου!. Εκτός από την επιφάνεια, ας δούμε κάποτε και το βάθος. Και η αναμόχλευση του βάθους (όσο αμέτρητο και αν είναι) σώζει κάποτε.
Αυτό μας χρειάζεται: η αυτοσυνειδησία, η αυτοεξέταση. Το να κοιτάξει ο εαυτός μας τον εαυτό του στον καθρέφτη της συνείδησης. Και να λογοδοτεί. Και ο λόγος στη συνείδησή μας, όταν δεν καταντά και αυτός (φαρισαϊκά) μονόλογος αυταρέσκειας, οδηγεί στο σωστικό αντίλογο, που λέγεται μετάνοια.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Η Αγία Γραφή, ως βιβλίο, συντάχτηκε μέσα στην κοινότητα, και πρωταρχικός σκοπός της ήταν η διαπαιδαγώγησή της. Δεν είναι δυνατόν να διαχωριστεί το βιβλίο αυτό από την Εκκλησία. Το βιβλίο και η Διαθήκη είναι ένα και το αυτό, η δε Διαθήκη προϋποθέτει ύπαρξη λαού. Σε αυτόν τον λαό της Διαθήκης είχε δοθεί Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ εις την παλαιά οικονομία (Ρω. 3,2), και η Εκκλησία του ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ είναι εκείνη που διαφυλάσσει το μήνυμα της βασιλείας. ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, αλλά το βιβλίο στηρίζεται στην μαρτυρία της Εκκλησίας. Ο κανών της Αγίας Γραφής σαφώς καθορίζεται και εγκρίνεται από την Εκκλησία».

(Λόγια του πατρός Γεωργίου Φλωρόφκυ).

Όλα τα «καλά», που κάνουμε στη ζωή, θέλει να τα αρπάξει ο Διάβολος με την απόχη που λέγεται ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ. Και τα ωραιότερα φαγητά και γλυκίσματα, αν μείνουν έξω από το ψυγείο, σαπίζουν και είναι για τη χωματερή. Όλα τα ωραία των αρετών και όλα τα γλυκά λόγια και έργα, αν δεν ασφαλίζονται στη φύλαξη της ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ, σαπίζουν. Δεν επιφέρουν την ευφροσύνη του ουρανού. Θα πεταχτούν στη χωματερή της κόλασης.

Ο χριστιανός, εργάζεται για το Θεό, «κατενώπιον Θεού» (Β΄ Κορ., ε΄ 12). Έχει αποδοχή από τους πιστούς που χαίρονται για τον αδελφό τους. ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΠΙΝΟΗΜΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΘΕΟΥ (Γαλ. α΄ 12).

Ο χριστιανός ενεργεί με φόβο Θεού, έχοντας πάντα μπροστά του το αναμενόμενο γεγονός της Κρίσης. Κυρίως όμως ενεργεί με αγάπη. Εμπνέεται από την ΑΓΑΠΗ του Χριστού, όπως ξεχειλίζει (Ρωμ. ε΄ 5) πάνω στο Σταυρό. Αυτή τον οδηγεί σε κάθε του βήμα, σε κάθε του κίνηση, αλλά και σε κάθε του θυσία.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Η Εκκλησία είναι ο χώρος, όπου αποκαλύπτεται στον άνθρωπο ο ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ.
Για την αποκάλυψη αυτή μιλάει η Γραφή.
Η Γραφή είναι η μνήμη της Εκκλησίας, δηλαδή η κατα- Γραφή της εμπειρίας της σχετικά με τη φύση της ως σώματος του Χριστού, του σαρκωθέντος ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, σε ένα βιβλίο, που ακριβώς επειδή εκφράζει την εν αγίω Πνεύματι εμπειρία αυτή της Εκκλησίας, είναι θεόπνευστο.

Τα βιβλία της Αγίας Γραφής είναι συνεπώς θεόπνευστα, όχι καθ’ αυτά ως έργα ανθρώπων, αλλά μόνον ως βιβλία της Εκκλησίας, δια της οποίας τα γνωρίζουμε. Γι αυτό και τη θεοπνευστία αυτή την ομολογούμε εισερχόμενοι στην Εκκλησία μέσω του βαπτίσματος, όταν διακηρύσσουμε στο σύμβολο της πίστεως ότι πιστεύουμε «κατά τας Γραφάς».
Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, που ζωοποιείται από το Άγιο Πνεύμα.

Συνεπώς, η προσέγγιση του Θεού, η θέωση, άρα και η κατανόηση - εμβάθυνση - ερμηνεία και μετάφραση της Γραφής, δεν μπορούν να γίνουν εκτός της Εκκλησίας που κατέ - γραψε την εμπειρία της στη Γραφή.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΛΙΤΗΣ»

«Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η Αγία Γραφή, είναι το πεδίο της Σοφίας, ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ και του πνεύματος, του ΘΕΟΥ εν Τριάδι. Σε αυτήν Ο ΘΕΟΣ, φανερώνει ΕΑΥΤΟΝ. «Τα ρήματα ά εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα έστι και ζωή έστιν» (Ιω. 6,33).

Στην Αγία Γραφή, βλέπουμε το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, και τους εαυτούς μας όπως είμαστε. Άνθρωπε, γνώριζε τον εαυτό σου δια των Γραφών, και περπατά πάντοτε σαν να είναι ο Θεός παρών.

Όλος ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, είναι απλή - ΟΛΟΚΛΗΡΗ - ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ&

&Και όταν παραδεχτείς ότι μια διήγηση, φράση ή λόγος είναι αναληθής, αμαρτάνεις κατά της αλήθειας ολόκληρης της Αγίας Γραφής και του δημιουργού της Αλήθειας, ο οποίος είναι Αυτός ο Θεός.

«Εγώ ειμί η αλήθεια» (Ιω. 14,6) είπε ο Κύριος.
«Ο λόγος ο σος αλήθεια εστί» (Ιω. 17,17) είπε ο Ιησούς Χριστός προς τον Θεό Πατέρα.

ΕΤΣΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Ο,ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ& Ή ΕΓΙΝΕ Ή ΘΑ ΓΙΝΕΙ.

(ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ)

Με ένα λόγο:
«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

«Η Εκκλησία έχει τη Γραφή και παράλληλα έχει και την Παράδοση.
Διότι, δεν ίδρυσε η Γραφή την Εκκλησία, μα η Εκκλησία έγραψε τη Γραφή.
Πρώτα η Εκκλησία και μεσ’ την Εκκλησία η αγία Γραφή κι η Ιερή Παράδοση.
Ένα μικρό μέρος από την Παράδοση είναι η Γραφή,
που η Εκκλησία την έγραψε, η Εκκλησία την φυλάγει,
η Εκκλησία την ερμηνεύει κι η Εκκλησία την παραδίνει.
Με ένα λόγο, η Εκκλησία εγγυάται και για τη Γραφή και για την Παράδοση».

(Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ»)

7 Απριλίου 2008

stavroula

K. Panagiwth h a8eia stis meres mas exei polla proswpa.
Exw parathrhsei k egw se polla clubs tou Path exei sthsei magazi o ka8e kompogiannhths...Paganistes,apokrufistes,airetikoi k den sumazeuontai...

STWMEN KALWS ,loipon k se olous kalunhxta k kalh vdomada!

ΜΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ:
«Είναι λοιπόν (εξ' αιτίας των Προτεσταντών), για εμάς τους Ορθοδόξους αναγκαίο, να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε για την Αγία Γραφή τον καταχρηστικό όρο: "λόγος τού Θεού".».

ΑΠΑΝΤΩ:
Αχ, φίλε! Μήπως δεν πρέπει και να την μελετάμε την Αγία Γραφή, «εξ' αιτίας των Προτεσταντών» που ΑΥΤΟΙ την μελετάνε; Όχι βέβαια!

Κι όμως, εμείς οι «ορθόδοξοι» τρομάρα μας, ίσως... για να ξεχωρίζουμε από τους προτεστάντες, ΔΕΝ την έχουμε την Αγία Γραφή, σαν καθημερινή τροφή της ψυχής. Είναι για πολλούς από εμάς, ένα γλωσσικά ακατανόητο «αγιωτικό» βιβλίο, ένα αδαμαντοστόλιστο και χρυσοστόλιστο «μεγάλο βιβλίο» πάνω στην αγία Τράπεζα (ως Ευαγγέλιο), μπορεί να είναι και φυλαχτό (μόνο) σε σχήμα τσέπης, μπορεί και να βρίσκεται και σκονισμένη ή λαδωμένη πάνω στα εικονίσματα να την... φωτίζει το καντήλι!!!..
Θεωρείται ακόμα και σαν κάτι το μαγικό, που τα λόγια της «πιάνουν» μόνον όταν διαβάζονται στην γλώσσα στην οποία γράφτηκε... Και αυτοί που τα λένε αυτά, δεν είναι φυσικά οι φίλοι μας οι «εθνικοί», οι αρχαιολάτρες, αλλά... «φωτισμένοι» «ορθόδοξοι» «γέροντες» προς τους οποίους η τυφλή υπακοή και εμπιστοσύνη σε ό,τι απίθανο πουν (και το πουν, είτε από άγνοια είτε από γεροντική ανία), Ε, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, για τους σημερινούς νεο- ορθόδοξους!!!.. Ξανά τρομάρα μας...

Και στο σημείο αυτό, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, σαν γυμνοί, μπροστά στους φίλους μας τους προτεστάντες, οι οποίοι μελετούν τον ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ...Ενώ εμείς τι κάνουμε αντί αυτού; Προσκυνούμε με θρησκευτική υστερία τα όποια απίθανα λείψανα μας σερβίρουν, κυνηγάμε παθιασμένοι εικόνες που κουνιούνται, κλαίγουν, δακρύζουν κλπ, κλπ&
...Και αντί της Αγίας Γραφής, έχουμε πολλοί από εμάς βολευτεί με τον... ασυνάρτητο πολλές φορές ΛΟΓΟ, του όποιου σύγχρονου ταλαίπωρου (υποψήφιου και για... αγιοποίηση με αυτά και με αυτά), γεροντάκου.
Αυτά!

Μετά την (προηγούμενη) προτροπή του Νίκου Μ.., ήρθε και η ένσταση του «κολλητού» του:
«Την Καινή Διαθήκη, όμως δεν την αποκαλούμε Λόγο Θεού...»

ΑΠΑΝΤΩ:
Πρώτη φορά ακούω τέτοια πράγματα, αφού ακόμα και ανακοινώσεις θεολόγων και ιεροκηρύκων αναφέρουν ότι... θα κηρύξουν «τον λόγο του Θεού», λόγια δηλαδή σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Και αλίμονο αν έλεγαν ότι θα πουν ό,τι τους κατεβάσει η κούτρα τους, ή ότι αυτά που θα πουν δεν είναι «λόγος Θεού», αλλά... το ακριβώς αντίθετο!..
Και, ευαίσθητες ποιητικές ψυχές, όπως ο δικός μας ο Καχριμάνης, γράφουν για την Αγία Γραφή: «Εδώ, η κάθε λέξη έχει ευωδιά, η κάθε φράση δέος και μεγαλείο... Εδώ είναι του Χριστού μας η καρδιά, που έγινε βιβλίο»!..
Αλλά και ο πατήρ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΝΕΜΑΝ, στο βιβλίο του «Ευχαριστία» γράφει για τη σχέση ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τα εξής: «Μόνο η εκκλησία γνωρίζει και φυλάσσει το νόημα της Γραφής, επειδή στο Μυστήριο του Λόγου, που ολοκληρώνεται στη Σύναξη της Εκκλησίας, το Άγιο Πνεύμα προσφέρει αιωνίως ζωή στη «ΣΑΡΚΑ» της ΓΡΑΦΗΣ, μεταμορφώνοντας την σε «πνεύμα και ζωή».
Τέλος, ο τωρινός επίσκοπος Νέας Σμύρνης Συμεών, γράφει στο βιβλίο του «Μαθητεύσατε» ότι: «Για να γνωρίσουμε την αλήθεια του Θεού, πρέπει να ακούμε το ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ... Η ακρόαση του ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ μαζί με την τέλεση της Ευχαριστίας ήταν τα δυο βασικά γνωρίσματα των χριστιανικών συνάξεων ήδη από τα πρώτα αποστολικά χρόνια. Και το έργο αυτό το συνεχίζει η Εκκλησία. Με το κήρυγμα και την κατήχηση της αγωνίζεται να μεταδώσει τον ΖΩΝΤΑΝΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ σε όλους τους ανθρώπους. Όμως δεν πρέπει μόνο να ακούμε, αλλά και να μελετούμε το ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ με πολύ επιμέλεια και μεγάλη προσοχή. Είναι η τροφή της ψυχής. Επομένως είναι ανάγκη καθημερινά να τρεφόμαστε μ’ αυτόν».

Μιλώντας για «γέροντες» προηγουμένως, με τους οποίους αντικαταστήσαμε και αυτόν ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, θα νόμιζε κανείς ότι στον εκκλησιαστικό χώρο, έχουμε να κάνουμε μόνο με θρησκευτική ανοησία. Ε, λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, είναι... πολύ χειρότερα!..

Έχουμε συν τοις άλλοις να κάνουμε και με θρησκευτική ΑΓΥΡΤΕΙΑ!

Ο εγωισμός στο χώρο της Εκκλησίας έχει ποικίλους τρόπους να ικανοποιείται.
Την εποχή του αποστόλου Παύλου οι ΚΕΝΟΔΟΞΟΙ ΨΕΥΔΑΔΕΛΦΟΙ ήθελαν να κάνουν οπαδούς, «δικό τους κοπάδι». Γι αυτό και δεν παρουσίαζαν την οδύνη του Σταυρού, ούτε τη ζωή σαν σταυρωμένη πορεία. Μιλούσαν τα αρεστά στους ανθρώπους. Λαλούσαν «κνηθόμενοι την ακοήν». Προσέξτε τους, φωνάζει ο Παύλος, διότι αυτοί οι «κακοί εργάτες» δουλεύουν μόνο και μόνο, «ίνα εν τη υμετέρα σαρκί καυχήσονται».

Και σήμερα το ίδιο
Πολλοί είναι εκείνοι, που στο χώρο της εκκλησιαστικής δραστηριότητας κάνουν ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΕΣ, μάλλον ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ, ή το χειρότερο, ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ έργο.
Κέντρο γι αυτούς δεν είναι ο Χριστός. Κέντρο είναι ο εαυτός τους, είτε προβάλλεται ως «γέροντας», ΕΙΤΕ ΕΝΤΕΧΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ «ΩΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ»!

Ο εγωισμός κάποτε παίρνει και τη μορφή κοσμικής ΛΑΜΠΡΗΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ.
Το να γίνει κάποιος κληρικός, πρεσβύτερος ή επίσκοπος, πρέπει να γνωρίζει, ότι αυτό θα του στοιχίσει. Η ιεροσύνη είναι μετοχή στον «ονειδισμό του Χριστού».
Τώρα δυστυχώς σπεύδουν ΝΕΑΡΑ ΠΑΙΔΙΑ να γίνουν κληρικοί, διάκονοι και πρεσβύτεροι, και φυσικά το Όνειρο τους είναι να γίνουν και επίσκοποι! Σκοπός τους δεν είναι η διακονία, αλλά η διασημότητα. Δεν είναι η προσφορά, αλλά η περιφορά του φουσκωμένου «μπαλονιού» τους.
Γι αυτούς το ΡΑΣΟ είναι το φανταχτερό φλάμπουρο ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ και μεγαλομανίας.
Ο εγωισμός διαφαίνεται σε κάθε έκφανση εξωτερικής ζωής της θρησκευτικότητας. Από τα ΑΜΦΙΑ, μέχρι το ΨΑΛΣΙΜΟ. Από τα ΧΡΥΣΑ ΣΚΕΥΗ μέχρι τα οργανωμένα ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ και τα επιτηδευμένα «ΘΑΥΜΑΤΑ».

Όλα αυτά κι άλλα πολλά, δείχνουν «τους εν προσώπω καυχωμένους και ου καρδία» (Β΄ Κορ. ε΄ 12). Και όπως το ερμηνεύει αυτό ο ιερός Χρυσόστομος: «όταν λέει εν προσώπω , εννοεί ο Παύλος εκείνους που ενεργούν για τα μάτια του κόσμου, προς επίδειξη. Κάνουν τα πάντα από εγωισμό, και χωρίς κανένα εσωτερικό κίνητρο. Παρουσιάζονται σαν ευλαβείς και σεμνοί, αλλά είναι γυμνοί από αγαθά έργα» (Ε.Π.Ε. 19, 300).

Η εκμετάλλευση της ευσεβείας προς αναρρίχηση του εγωισμού, η θρησκευτική ΑΓΥΡΤΕΙΑ που σας έλεγα, είναι εκείνο που ο Χριστός το αποκαλεί ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Την καυτηρίασε στα φοβερά εκείνα «Ουαί».

Ας θυμηθούμε ένα από αυτά: «Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας».
Δυστυχώς, υπάρχουν ΑΦΕΛΕΙΣ χριστιανοί, που και σήμερα εντυπωσιάζονται από φανταχτερές στολές, από λαμπρά πολυαρχιερατικά συλλείτουργα, λες και οι λειτουργοί του αιμόφυρτου Ιησού είναι «μοντέλα», που παρελαύνουν πάνω σε κάποια «πασαρέλα» (κατά το λεξικό, «πασαρέλα» = υπερυψωμένη εξέδρα!).
Και άλλοι, επίσης αθώοι, αλλά όχι εγνωσμένου βάθους χριστιανοί, εντυπωσιάζονται από τα εξωτερικά μεγαλοπρεπή ή ευσεβοφανή στοιχεία.

Ο Κύριος όμως έχει διαφορετική άποψη: «Μη κρίνετε, λέει , κατ’ όψιν, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΚΡΙΝΑΤΕ» (Ιωάν. ζ΄24).
Η Εκκλησία χαίρεται για τους ΑΦΑΝΕΙΣ «επιφανείς»! για τους ταπεινούς, αλλά και δυνατούς λειτουργούς της, όπως ο Παύλος, όπως ήταν και είναι όλοι οι άγιοι.

Απορεί κάθε σοβαρός άνθρωπος: Πώς την ΕΞΕΔΡΑ της παγκόσμιας αγάπης και θυσίας, το Σταυρό, την αντικατέστησαν με την εξέδρα της θρησκευτικής προβολής; Πραγματικά υπάρχει κανείς, που νομίζει, ότι θα οδηγήσει, έστω και ένα, στην εν Χριστώ μετάνοια και σωτηρία, με τα πολυτελέστατα άμφια, με το υπεροπτικό ύφος, με τα πανηγύρια, με τις εξουσιαστικές μανίες και τους ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ;
Με άλλα όπλα οι Απόστολοι κατάφεραν να σαγηνεύσουν τα πλήθη και να τα οδηγήσουν στην εν Χριστώ Ιησού σωτηρία.
Όπλο του αποστόλου Παύλου δεν ήταν φυσικά η εξωτερική εμφάνιση. Ήταν το ΒΑΘΟΣ της καρδιάς του. Ήταν η φλογερή του αγάπη στο Χριστό. Ήταν η χάρη του Κυρίου.
Η επίδραση του στο οικουμενικό άνοιγμα της Εκκλησίας δεν είχε να κάνει με «φανφάρες». Ήταν καρπός σποράς του ουσιαστικού ΛΟΓΟΥ του, των δακρύων της προσευχής του, της ματωμένης μαρτυρίας του.
Το χάραγμα του περάσματος του ήταν η ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΗ ΑΓΑΠΗ του.

Σε όσους δεν μπορούν να κατανοήσουν, τι σημαίνει ταπεινή ομολογία, κενωτική αγάπη, διακονική προσφορά, χριστοκεντρικό κήρυγμα, θυσία μαρτυρίου, και προσπαθούν να επικρατήσουν με κοσμικά (ΣΑΤΑΝΙΚΑ) μέσα και να επιβάλουν το πρόσωπο τους, λέει ο Παύλος: «Πρόσωπο Θεός ανθρώπου ου λαμβάνει»...

ΦΩΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ!..
...Του αείμνηστου δασκάλου μας,
πατρός ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Διευθυντή του ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ:
«Μέσα στην Εκκλησία η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, παραμένει ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
ο οποίος ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙ.
Δεν είναι λόγος ανθρώπινος, αλλά Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
τον οποίον μίλησε το Πνεύμα το Άγιο στις καρδιές των ιερών συγγραφέων».
(Από το βιβλίο του «ΕΦΟΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»)

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, και ΟΙ... ΨΕΥΤΟΘΟΔΩΡΟΙ!

Όπως ο Ορφέας, σύμφωνα με τη μυθολογία, κατόρθωνε και συγκέντρωνε στα πόδια του με την γλυκιά μελωδία της λύρας του όλα τα άγρια ζώα, έτσι ακριβώς και ο Νέος Ορφέας της ιστορίας, ο Ιησούς σαγήνευσε τα πλήθη με την ασύγκριτη διδασκαλία Του. Άμβωνας Του και έδρα Του ήταν συχνά μια πέτρα, μια βάρκα, ένα πηγάδι ή κάτι άλλο απλό. Η κοσμοσυρροή ήταν σε αναλογία με τον πληθυσμό της εποχής μας αφάνταστα πιο μεγάλη και από τις πιο μεγάλες συγκεντρώσεις, που γίνονται στην υποδοχή μεγάλων πολιτικών. Ο Κύριος με τα πιο απλά λόγια δίδασκε τα υψηλότερα νοήματα. Οι παραβολές Του είναι πραγματικά αριστουργήματα.
Είπαν π.χ. για την παραβολή του ασώτου υιού ότι έχει τόση μεγάλη άξια, ώστε, ΑΝ ΧΑΝΟΤΑΝ ΟΛΗ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΕΦΤΑΝΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και να διδάξει τη δύναμη του «όλως άλλου» θρησκεύματος, όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί ο Χριστιανισμός.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, όμως ελέγχει κάποιους χρυσοστόλιστους δεσποτάδες μας. Αν ήταν δυνατόν, ούτε την παραβολή του άσωτου δεν θα επέτρεπαν να υπάρχει, όλα θα τα ξανάγραφαν αυτοί (Η... «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!) κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους. Πολύ μάλιστα πρέπει να τους ελέγχει το γεγονός ότι οι Απόστολοι, οι Ευαγγελιστές, δεν έκρυβαν τίποτα, ούτε καν τις δικές τους αδυναμίες όπως π.χ. η άρνηση του Πέτρου, και η προδοσία του Ιούδα.

Σήμερα, υπάρχει «άλλου παπά ευαγγέλιο» που προσκυνείται ως ΛΟΓΟΣ ΘΕΟΥ, το: Μη κρίνετε τους παπάδες (ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ... «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!!!) γιατί θα σας κάψει ο Θεός!!!.. Και με τον ΨΕΥΤΟ-ΛΟΓΟΝ αυτό, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ, και σκεπάζουν όργια και σκάνδαλα, σκεπάζουν ΚΑΙ... ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ (ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ), και δεν επιτρέπουν την κάθαρση, την κάθαρση που επιβάλλεται για να ξεβρομίσει ο τόπος...

Το δεκαπενθήμερο Ορθόδοξο Χριστιανικό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», που συμπλήρωσε 50 χρόνια κυκλοφορίας, και το οποίο είναι το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της ομώνυμης Ορθόδοξης χριστιανικής αδελφότητας που ως Ορθόδοξη περιλαμβάνεται στα Δίπτυχα της Εκκλησίας μας (βιβλίο που θα δείτε στο αναλόγιο του ψάλτη μέσα στο ναό)...
...το περιοδικό λοιπόν αυτό διαθέτει μόνιμο χώρο (το σαλόνι) αρθρογραφίας με τίτλο Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, όπου αναλύεται κάθε φορά (επίκαιρα) το εκάστοτε κομμάτι από την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, που θα διαβαστεί την επόμενη Κυριακή στην εκκλησία.

Άλλο όμως φαίνεται να λένε οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ Ορθόδοξοι (επίσκοποι, θεολόγοι, καθηγητές κλπ) και άλλα φαίνεται να λέει η όποια «αδελφότητα» των όποιων νεο - ορθόδοξων αντιφρονούντων...

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»...
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;
ΕΙΝΑΙ... Ο ΣΠΟΡΟΣ (λέει η ίδια η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, και εννοεί τον... εαυτό της)!..

Το λέει ο ίδιος ο Χριστός στην παραβολή του γεωργού που πήγε να σπείρει το χωράφι του. Είναι το τέταρτο μέρος του σπόρου που έπεσε στην εύφορη γη, και φύτρωσε, και έκανε καρπό εκατό φορές περισσότερο από τον σπόρο.

Η παραστατική λοιπόν αυτή παραβολή, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους μαθητές, οι οποίοι πήγαν ιδιαιτέρως και ρώτησαν τον Δάσκαλο τους ποια ήταν η βαθύτερη σημασία της παραβολής. Και ο θείος Δάσκαλος, τους εξήγησε ότι: «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!».

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Διότι δεν είναι νεκρό γράμμα, αλλά είναι δραστικός και φορτισμένος με θεία Χάρη, η οποία πέφτει σταγόνα σταγόνα στη ψυχή του ανθρώπου. Εισχωρεί στις σκοτεινές της γωνιές, στα πληγωμένα μέρη, συγκλονίζει τον άνθρωπο, ρίχνει άπλετο φως στο σκοτάδι. Αναμοχλεύει ακάθαρτους λογισμούς και επιθυμίες. Χειρουργεί τις πληγές, καθαρίζει κάθε αμαρτία. Έτσι συντελείται μια εσωτερική ανακαίνιση. Νέα φρονήματα, νέα ενδιαφέροντα...
...Αν Ο ΣΠΟΡΟΣ, πέσει στο κατάλληλο έδαφος, σε ανθρώπους που ΚΑΙ έχουν καλή διάθεση, ΚΑΙ ακούν με πολλή προσοχή το ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και τον κρατούν μέσα στην ψυχή τους, ΚΑΙ δείχνουν υπομονή στους πειρασμούς και στις θλίψεις, ώστε να είναι η ζωή τους καρποφόρα.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ σπέρνεται συχνά στην ψυχή μου, να σκεφτεί καθένας μας. Δεν πρέπει να αδιαφορήσω στη φωνή του Θεού, αλλά να έχω προθυμία στο να ακούω και να δέχομαι ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Να μην πω «φτάνει, αρκετά ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ». Αντιθέτως, ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ θα πρέπει να κυκλοφορεί στο νου και στην καρδιά μου, για να αποφέρει καρπούς...

«Σκοπός της Εκκλησίας είναι η συνέχιση του λυτρωτικού έργου του Κυρίου.
Αυτή η συνέχιση γίνεται με δυο τρόπους:

ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
που υπάρχει μέσα εις ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
(και ερμηνεύεται με το θείο κήρυγμα),

ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
Τα ιερά μυστήρια τελούνται από τους κληρικούς,
ενώ το κήρυγμα γίνεται και από λαϊκούς.
Όλοι οι πιστοί μπορούν και οφείλουν να εργάζονται για την διάδοση της ορθοδόξου πίστεως».

Νικόλαος Νευράκης
(Διδάκτωρ θεολογίας Παν/μίου Αθηνών
ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών).

Ποιοι φοβούνται τον λόγο του Θεού;

Ποιοι δεν αφήνουν τους άλλους να πιάνουν ατά χέρια τους το Βιβλίο του Θεού;

Η εύκολη απάντηση είναι: Εκείνοι που ανοιχτά είναι πολέμιοι της Αγ. Γραφής, δηλαδή οι ΑΘΕΟΙ και άπιστοι, αυτοί που ειρωνεύονται τους χριστιανούς όταν μελετούν τη Γραφή, που καίνε το ιερό βιβλίο, που απαγορεύουν με νόμο (άθεα ολοκληρωτικά καθεστώτα) τη διάδοση του.

Δεν είναι όμως η μόνη σωστή απάντηση.
Διότι δεν είναι μόνο οι ΑΘΕΟΙ, είναι και οι... «ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ»!
Ποιοι είναι αυτοί οι δεύτεροι;
Αυτοί αμέσως οι εμμέσως στέκουν εμπόδιο στη μελέτη της Γραφής. Είναι διάφοροι «ορθόδοξοι» κύκλοι ή μάλλον «νεοορθόδοξοι». Τι υποστηρίζουν;

Λένε ότι οι ορθόδοξοι, μόνο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ επιτρέπεται να ακούνε τα αγιογραφικά αναγνώσματα!
Λένε, ότι τα αγιογραφικά αναγνώσματα, το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος, πρέπει να ψέλνονται. Ας μη καταλαβαίνουν τα νοήματα οι εκκλησιαζόμενοι. Αρκεί που βρίσκονται μέσα στο λειτουργικό χώρο της ορθόδοξης λατρείας!
Λένε, ότι η λατρεία δεν είναι υπόθεση νοηματική, αλλά βιωματική!
Λένε, ότι η μελέτη της Γραφής στα σπίτια είναι... ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Μόνο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, λένε, και ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ, λένε, μιλάνε συνεχώς για τη Βίβλο!
Λένε, ότι οι Κύκλοι μελέτης της Αγ. Γραφής, με κυκλάρχες μάλιστα λαϊκούς, δεν είναι στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ!

Αυτά και αλλά παρόμοια λέγονται ΕΠΙΣΗΜΑ. Και πολλοί κληρικοί, επηρεασμένοι από αυτό το πνεύμα, δεν καλλιεργούν και δεν ενθαρρύνουν τη μελέτη της Αγ. Γραφής. Προτιμούν να μιλάνε στους χριστιανούς για άλλα θέματα, συναξαριακής και λειτουργικής υφής, παρά να ερμηνεύουν την Αγία Γραφή. Φυσικά, καλά είναι και τα θέματα αυτά. Πρώτιστο όμως και ύψιστο και σωτηριωδες είναι Η ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ.
Το κίνητρο των θεωριών των «νεοορθόδοξων» εναντίον της Αγιογραφικής μελέτης είναι κυρίως η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ, που εργάζονται φιλότιμα για τη διάδοση της Γραφής και τη ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ...
...ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟ, το «αντιοργανωσιακό πάθος», καταδικάζουν σε πνευματική λιμοκτονία το λαό του Θεού.
Λιμοκτονία είναι η μη καθημερινή μελέτη της Γραφής.

Πού το είδαν γραμμένο, ότι η Γραφή είναι μόνο για λειτουργική χρήση; Βεβαίως είναι και για τη λατρεία μας. Και δε νοείται ακολουθία στην Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίς αγιογραφική περικοπή. Όλα μπορεί να λείπουν πάνω από την Αγία Τράπεζα. Δυο είναι απολύτως αναγκαία: Το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ και ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ. Δυο είναι τα κέντρα του Ορθόδοξου Ναού: Η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ και ο ΑΜΒΩΝΑΣ. Δυο φορές εισοδεύεται ο Χριστός στη Λειτουργία. Τη μία με το Ευαγγέλιο, για να διδάξει. Την άλλη για να θυσιαστεί.
Η Αγια Γραφή δεν υπάρχει μόνο για τις ιερές ακολουθίες, που άλλωστε ο «κοσμικός» (σε αντίθεση με το Μοναχό) χριστιανός δεν τις παρακολουθεί καθημερινά. Καθημερινά όμως μπορεί να μελετάει στο σπίτι του την Αγία Γραφή. Αν δεν διαβάζει Γραφή, αποκλείεται να σωθεί. Γνωστός ο σχετικός Χρυσοστομικός λόγος: «Αδύνατον σωθήναι άνευ της των Γραφών αναγνώσεως».

Όσοι υποστηρίζουν, ότι στο ναό μόνο πρέπει να διαβάζεται η Αγ. Γραφή, ας πάρουν την απάντηση από τον ιερό Χρυσόστομο: «Ας προσέχουμε στην ανάγνωση της Γραφής όχι μόνο τις δυο ώρες της λατρείας. Δεν αρκεί για ασφάλεια μας η απλή αυτή ακρόαση. Ας μελετάμε διαρκώς. Καθένας, όταν επιστρέφει σπίτι του, ας παίρνει στα χέρια του τα ιερά Βιβλία και ας εξετάζει με προσοχή τα νοήματα τους. Κι αυτό, αν φυσικά θέλει να έχει διαρκή και άφθονη την ωφέλεια από τη Γραφή». (Ε.Π.Ε. 26,280).

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΓΙΑ... ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ Ή ΧΙΛΙΑΣΜΟ;
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ;

Τότε, με αυτή τη λογική, εφ’ όσον αναπνέουν οι Προτεστάντες, ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ εμείς οι Ορθόδοξοι!
Εφ’ όσον τρώνε ψωμί οι Προτεστάντες, ΝΑ ΜΗ ΤΡΩΜΕ ΨΩΜΙ οι Ορθόδοξοι!

Η Γραφή είναι απόλυτα αναγκαία όπως η αναπνοή, όπως το ψωμί.
Ακριβώς επειδή διαβάζουν οι Προτεστάντες και οι Χιλιαστές τη Γραφή, ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ (ΠΡΩΤΟΙ ΑΥΤΟΙ) ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΗ ΓΡΑΦΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ Ή ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ.

ΟΣΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΓΡΑΦΗ, ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ «ΝΕΡΟΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ» ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΩΡΙΣ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Είναι δε αίσχος για εμάς τους Ορθόδοξους το ότι, όταν δουν κάποιον να μελετάει Γραφή, λένε αμέσως: «ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ή ΧΙΛΙΑΣΤΗΣ Ή ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ»!

Είναι ντροπή μας να διαβάζουν τη Γραφή εκείνοι που την παρερμηνεύουν, και να μη τη διαβάζουμε εμείς, που έχουμε ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ, ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ!..

4 σχόλια:
stavroula είπε...

Mhn 3exnas k tis eleu8eres apodwseis. An k katalavainw oti
xrhazetai xronos gia metafrash,
kalo einai na uparxoun. To xreiazomaste allwste! 21 Φεβρουάριος 2009 1:38 πμ
P. MICHALOPOULOS είπε...

Εγώ, έχω την ερμηνεία του Παναγιώτη Τρεμπέλα (έκδοση "ΣΩΤΗΡ"), για την Καινή Διαθήκη.

Την συνιστώ δε, και στους αναγνώστες μας!

Ισάξια, και, η ερμηνεία του κ. Νικολάου Σωτηροπούλου (έκδοση "ΣΤΑΥΡΟΣ"). 21 Φεβρουάριος 2009 3:00 πμ
stavroula είπε...

Thn anoigei kaneis?
Polloi thn exoun na stolizoun ta rafia... h opws eixes pei palia thn
livanizoun... 21 Φεβρουάριος 2009 3:09 πμ
P. MICHALOPOULOS είπε...

Τι να κάνουμε Σταυρούλα; Έτσι είναι οι... "πολλοί"!.. 21 Φεβρουάριος 2009 4:52 πμ