ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ

Δευτέρα, 29 Σεπτέμβριος 2008

Έχω δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!

Έχω μια (εν Χριστώ) αδελφή, τη Σταυρούλα στην Αμερική…

Έχω και δυο ακόμα αδελφές ψυχές, τον Άγγελο και την Αναστασία (του παλαιού εορτολόγιου, αυτοί)…

Έχω (μέσα στην καρδιά μου και αυτός) τον Νίκο τον Φαρασά, το πληγωμένο μας το αηδόνι!

[Δεν έχω πιει ακόμα καφέ (πρωινό) και δεν μπορώ να θυμηθώ αν έχω και άλλους, τώρα!]

Να ζήσετε, αδέλφια μου! :-)

Τι καλά! Έχω λοιπόν κάποιους (λίγους και καλούς) δικούς μου εδώ (και όχι μόνο)!

Έχω και στον ουρανό:

Έχω τον πνευματικό μου πατέρα τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, που τόσο πολύ με αγαπούσε!

Έχω τον γέροντα Πορφύριο που για λίγα μόνο δευτερόλεπτα τον συνάντησα, και όμως μπόρεσε «σταυρώνοντας» με, και με μια πρόταση που μου είπε, μπόρεσε να ρίξει άπλετο φως στη ζωή μου.

Έχω τον Θεόδωρο τον Κοντοπίδη, το κατηχητόπουλο μου (1966) στο Αιγάλεω, και συνεργάτη κατηχητή στην Αργυρούπολη (1978), αρχιτέκτονα με μάστερ στην Αμερική, το καλό μας το παιδί που μας έφυγε τόσο νέος (πολύτεκνος, ήδη) για τον ουρανό!

Έχω την αδελφή μου την Κασσιανή (δεν θυμάμαι επώνυμο) κατηχήτρια εδώ στην Αργυρούπολη…

Έχω τον Αποστόλη, γνωστό μου από τη θητεία μας στο πολεμικό Ναυτικό, συνεργάτη μετά στην εσωτερική ιεραποστολή. Αιώνια η μνήμη σου «Αποστόλη αδελφέ μου»!

Έχω τον φίλο των νεανικών μου χρόνων, τον Γιάννη τον Ασλανίδη, τον «Άγιο της Αφρικής» γνωστό σαν πατέρα Κοσμά Γρηγοριάτη που έδωσε και τη ζωή του εκεί στην μαύρη ήπειρο, θυσία σε Εκείνον!...

Έχω τον άλλο μου τον αδελφό, τον Φώτη τον Στελάτο, τον συμμαθητή μου από τη Σιβιτανίδειο, αχώριστο φίλο μια ολόκληρη ζωή... Πολίτης, και, αυτός της άνω Ιερουσαλήμ (όπως ελπίζω), πια!

Έχω την μητέρα μου Διονυσία, και πολλούς άλλους συγγενείς μου…

Παναγιώτης

Υ.Γ.

«Στρατευόμενη» εκκλησία στη γη, και «θριαμβεύουσα» εκκλησία στον «ουρανό», είμαστε ένα μαζί με τον Κύριο, και είμαστε πολλοί, αναρίθμητοι! :-)