Του kitsch η χώρα κάθεται…

[...] ...Κατά τα άλλα, τη «φτωχή» Ελλάδα πνίγουν ακόμη οι τζιπούρες και οι «μπεμπέδες» και στο τερατώδες κράτος των Αθηνών ξεχειλίζουν τα Ι.Χ. που στοιβάζονται στα πεζοδρόμια και τις πλατείες δημιουργώντας ασφυξία.

Ένα σύστημα ζωής που εμείς το επιλέξαμε και κατέληξε τύραννός μας.

Οδηγώ στη Συγγρού, μετράω δεκάδες τα στριπτιζάδικα και τα διαφημιστικά πανό των μπουζουκομάγαζων και των λαϊκοεντέχνων σταρ.

Οπτική αηδία και πνιγμονή στη λεωφόρο του Αυνάνα.

Αυτή η χώρα του kitsch είναι η πατρίδα μας;


(Μάνος Στεφανίδης. Ελεύθερος Τύπος)

kalyvitu : «Εκεί, κάποιος παπάς, δεν θα έβγαζε τα ράσα;»

ΑΡΧΕΙΟ: [Παντελεήμονας: Θα τον μεταθέσουν από τον Κορυδαλλό, σε Μονή;]

Είχα καιρό να μάθω νέα του Θέμου (τηλεόραση δεν έχω), αλλά τον βρήκα (!) σήμερα στον Ε.Τ.

Όμορφοι, μορφωμένοι, πλούσιοι, διάσημοι, γυρνάνε τις νύχτες...

Ανθρωποι όμορφοι, μορφωμένοι, πλούσιοι, διάσημοι, περιφέρονται τις νύχτες στα πιο επικίνδυνα στέκια. Από το Ζάππειο και το Πεδίον του Αρεως μέχρι τα πορνοσινεμά, την πλατεία Κουμουνδούρου, την Αγησιλάου και πίσω από τον Αγιο Κωνσταντίνο. Σε μπαρ σκληρά (οι ίδιοι τα αποκαλούν «κρεοπωλεία») όπου ψωνίζονται αδειούχοι φυλακισμένοι ή αλλοδαποί με ταρίφα 50 ευρώ, στην Κυψέλη και στην οδό Φυλής. Ακόμα και τα στέκια των μεταναστών αποτελούν χώρους γνωριμίας. Τα μπαρ διαθέτουν παχείς ή μαλλιαρούς (Bear) ή ηλικιωμένους (Silver Daddy). Στα χαμάμ γίνεται επίσης παιχνίδι: Ο πελάτης διαλέγει κάποιον μασέρ με 150 ευρώ το ραντεβού.

Ομως, τι σπρώχνει αυτούς τους ανθρώπους να ψωνίσουν εφήμερο σεξ στα πιο κακόφημα μέρη της Αθήνας;

Είναι γιατί προτιμούν τη συντροφιά ενός άντρα και όχι ενός ομοφυλόφιλου. Δεν αναζητούν τον κοστουμάτο που μυρίζει Αρμάνι. Επιθυμούν το αρσενικό, που ήρθε μόλις απ' την οικοδομή και το σώμα του μυρίζει απ' τη δουλειά: Το σκέτο σεξ, από έναν άντρα που δύσκολα συναντούν στον ομοφυλόφιλο κόσμο.

Και δεν φοβούνται να βάλουν στο σπίτι τους έναν ξένο: «Το ρισκάρεις» είναι η συνήθης απάντηση. Και παίρνουν όποια μέτρα μπορούν: Κλειδώνουν την πόρτα και κρύβουν τα κλειδιά. Ετσι, αν κάτι πάει κακά, θα έχουν τον χρόνο να αμυνθούν. Κάποιοι τηλεφωνούν σ' έναν ή δυο φίλους λέγοντας ότι βρίσκονται σπίτι με τον τάδε και τους ζητούν να τους καλέσουν λίγο αργότερα, ενώ ο επισκέπτης ακούει τη συνομιλία.

Κι όμως, κάποιες φορές, κανένα μέτρο δεν αρκεί. Ο επισκέπτης της μιας νύχτας μπορεί να θυμώσει. Να ζητήσει περισσότερα λεφτά, να κλέψει και, στη χειρότερη περίπτωση, να σκοτώσει.

Αλλά γιατί να σκοτώσει; Οσο κι αν ακούγεται περίεργο, για λόγους αντρικής τιμής... Αν κάποια στιγμή οι ρόλοι στην ερωτική πράξη αντιστραφούν, με πρωτοβουλία του πελάτη, ο «επαγγελματίας» νιώθει θιγμένος. Οταν συνειδητοποιεί τι του έχει συμβεί, τρελαίνεται. Και τότε μπορεί και να φτάσει στα άκρα. Πολύ περισσότερο όταν έχουν μεσολαβήσει αλκοόλ ή ναρκωτικά.

(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Κυριακή, 8 Ιουνίου 2008)