Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ...

Πέμπτη, 11 Σεπτέμβριος 2008

Πού πορευθώ;


Πού πορευθώ;


Πού πορευθώ
από του Πνεύματός σου
και από του προσώπου σου πού φύγω;

Εάν αναβώ εις τον ουρανόν,
συ υπάρχεις εκεί.
Εάν καταβώ εις τον Άδην, πάρει.

Εάν αναλάβω τας πτέρυγάς μου
κατ' όρθρον
και κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης
και γαρ εκεί η χείρ σου καθοδηγήσει με.

ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ

(Ψαλμ. ρλ η` 6)

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

o kaliteros mou imnos....
otan ton pselno, dakria mou erhonde sta matia.
pou ine ekina ta hronia??
na to pselnome ,
me tis hristianikes mathitikes, omades??? << XMO???>>
NITSA

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ήταν και για την μητέρα μου ένας πολύ αγαπημένος ύμνος αυτός (μας έφυγε το 1987, στα 87 της χρόνια).

Ένας ύμνος, που συχνά - τότε που τον μάθαμε (δεκαετία ’70), τον ψέλναμε μαζί, με την ίδια συγκίνηση με αυτήν που αναφέρετε κι εσείς, αγαπητή κ. Ευγενία!

Ανώνυμος είπε...

ke i glikia mou mana efige to 1999
sta 87 tis hronia.
sta 75 hronon,
mou zitise hari, na tis matho to pistevo.
parolo pou den iksere grammata, logo mikrasiatikis katastofis,
tis to egrapsa, se dio megales pinakes, me kokina megala grammata,
ke ti na sas po? to emathe,
to pistevete?
ke ohi monon afto,
emathe na diavazi, ke tin keni diathiki.thavma.....megalos ise kirie,
ke thavmasta ta erga sou
afta .
nitsa

P. MICHALOPOULOS είπε...

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε μαζί μας αυτές τις τόσο συγκινητικές - προσωπικές σας - εμπειρίες!