Αλλά κ. Νίτσα μου, πέρα από την «ορθογραφία» σχετικά με το «κώλος» ή «ποπός»…

Όπως διαβάζω στο σημερινό ΒΗΜΑ, σε ρεπορτάζ της κ Μαρίας Αντωνιάδου, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια της διαμάχης ανάμεσα σε Αρμενίους (κόπτες – μονοφυσίτες) και σε Έλληνες ορθόδοξους για την πρωτοκαθεδρία στα προσκυνήματα, εκεί, στου άγιους Τόπους.

Εκείνοι που στο διάβα των αιώνων ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν οι Έλληνες εκεί, διότι ΑΥΤΟΙ είχαν την… ευλογία του «μεγάλου προφήτη Μωάμεθ»!..

Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τα… φιρμάνια, που επικαλούνται οι «δικοί» μας, οι αγιοταφήτες εκεί (όπως τα χρυσόβουλα που επικαλούνται εδώ οι Κύπριοι στο Βατοπέδι), και στα οποία φιρμάνια, χαρακτηριστικό στοιχείο είναι οι κατάρες που δίνουν οι χαλίφηδες και οι σουλτάνοι (που τα συνέταξαν και τα εξέδωσαν), κατάρες για τον έλεγχο αυτής της υπέρ ημών (των ελληνορθόδοξων) κατάστασης!

Διαβάζω:
«Έτσι στον Αχτιναμέ του για τους Αγίους Τόπους, ο χαλίφης Ομάρ Ιμπν ελ Χατάμπ, το 15ο έτος της Εγίρας, δηλώνει: “Ας είναι παραβάτης της Συμβάσεως του Θεού και μισητός απέναντι του προσφιλούς Του Προφήτου εκείνος ο οποίος θα ενεργήση αντιθέτως προς το περιεχόμενον του Διατάγματος Αυτού”.
Ακόμη ο σουλτάνος Σελίμ ο Α' τονίζει: “Εάν δε μετά την σήμερον ή οι βασιλεύοντες ή οι υπέρτιμοι Βεζίριδες ή Ουλεμάδες ή Σαλαχάσες ή Καδήδες ή Βοεβόδες (...) ή Τσαουσάδες ή Σπαχήδες ή Γενίτσαροι ή οι λοιποί απλώς υπηρέται και δούλοι της Αυλής μου θελήσωσι να ανατρέψωσι τον παρόντα μου ορισμόν, οι τοιούτοι όποιοι και αν ώσιν, έστωσαν υπεύθυνοι εις την οργήν και εις τα κολαστήρια του υψίστου Θεού”.».

Βέβαια, από ότι κατάλαβα από το ρεπορτάζ, ΚΑΙ οι Αρμένιοι κατάφεραν διαχρονικά να αποκτήσουν και αυτοί κάποια προνόμια που τους τα έδωσαν με το αζημίωτο λέει, οι τοπικοί διοικητές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και μεγάλοι βεζίρηδες.

Ποιο το αζημίωτο;

Διαβάζω:
«Σε τρεις μάλιστα τουλάχιστον περιπτώσεις - στα τέλη του 14ου, του 16ου και του 19ου αιώνα - οι ηγέτες των Αρμενίων προσέφεραν χιλιάδες χρυσά γρόσια στην προσπάθειά τους να επεκτείνουν τα δικαιώματά τους στους Ναούς της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ και της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με μία παράδοση, για να επιτύχουν τον στόχο τους απέστειλαν δεκάδες παρθένες - πενήντα σε μία περίπτωση, λέει μια από τις ιστορίες - στα χαρέμια των σουλτάνων και άλλων αξιωματούχων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.»

Τελικά όμως, επικρατήσαμε πάλι εμείς! Δεν φτούρησαν οι παρθένες των Αρμένιων! Εμείς (ως ελληνορθόδοξη εκκλησία) τι δώσαμε στους μεγάλους βεζίρηδες και τους γλυκάναμε πιο πολύ;

Να την πω τη λέξη; Και αν με μαλώσει πάλι η κ. Νίτσα που τη λέξη αυτή την λέω λαϊκά (δηλαδή «κώλος») και όχι καθωσπρέπει, όπως εκείνη (δηλαδή «ποπός»);

Αλλά κ. Νίτσα μου, συμβαίνει ότι (και όχι μόνο στους Αγίους Τόπους, ε;), ότι η ουσία του πράγματος (πέρα από την «ορθογραφία» σχετικά με το «κώλος» «ποπός»), αυτή (η «ουσία» του πράγματος) είναι το μόνο που μετράει (όπως φαίνεται) στο τελικό το αποτέλεσμα, στην εκκλησία μας, αν κρίνουμε και από όσα συμβαίνουν και εδώ, με τα σκάνδαλα, στις μέρες μας! Τι λέτε;

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος