Ο Πανάγιος Τάφος, το ιερότερο προσκύνημα και το σπουδαιότερο μνημείο του χριστιανισμού, αν πριν από μερικούς αιώνες ήταν μόνο πηγή ζωής και τόπος προσευχής, τις τελευταίες δεκαετίες είναι και πηγή κερδών, ένα ανεξάντλητο «χρυσωρυχείο» με αποτέλεσμα Αρμένιοι (σ.σ. κόπτες) και σε έναν βαθμό και καθολικοί (σ.σ. παπικοί) να διεκδικούν με κάθε τρόπο από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τα πρωτεία.
Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια φοβάται το ενδεχόμενο της αποδυνάμωσης του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και την υποχώρηση από ελληνικά κεκτημένα στην περιοχή, αφού σε μια τέτοια περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της αναβάθμισης του αραβικού παράγοντα στον χώρο της ορθοδοξίας.
Ο Πανάγιος Τάφος, γνωστός και ως Ναός της Αναστάσεως, βρίσκεται στη χριστιανική συνοικία στο δυτικό μέρος της Παλαιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ. Ως οικοδόμημα δεν ξεχωρίζει από τα γύρω σπίτια και εξωτερικά δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από τους δύο τεράστιους τρούλους του. Είναι κτισμένος στον λόφο του Γολγοθά, εκεί όπου, σύμφωνα με τις Γραφές, έγινε η Σταύρωση, η Ταφή και η Ανάσταση του Ιησού.
Ο Ναός της Αναστάσεως αναγνωρίζεται ως ιερό προσκύνημα από όλα τα χριστιανικά δόγματα και το να τον επισκεφθεί κανείς αποτελεί τον απώτερο σκοπό κάθε χριστιανού. Εντούτοις, μόνο τρεις Εκκλησίες έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στο κτίριο και στα προσκυνήματά του: το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών και το Αρμενικό Πατριαρχείο. Οι Κόπτες και οι Συριανοί έχουν μόνο το δικαίωμα της προσευχής, ενώ οι χριστιανοί των άλλων δογμάτων μπορούν μόνο να επισκέπτονται τον Ναό ως απλοί προσκυνητές.
Το γεγονός, ότι το ιερατείο του Πατριαρχείου αποτελείται από Ελληνες ενώ το ποίμνιο των πιστών είναι Αραβες, αποτέλεσε πηγή διαμάχης στις νεότερες εποχές. Από το 1534 και μετά, όλοι οι Πατριάρχες στην Ιερουσαλήμ ήταν ελληνικής εθνικότητας. Τώρα ο Πατριάρχης και οι επίσκοποι ανασύρονται από την αγιοταφίτικη αδελφότητα, μια μοναστική ιερουσαλημίτικη κοινότητα που ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και που έχει ως μέλη 90 Ελληνες κληρικούς και τέσσερις Αραβες. Ο έγγαμος κλήρος ανασύρεται απόλυτα από τον τοπικό αραβικό πληθυσμό. Αυτό εξηγεί γιατί οι Αραβες ιερωμένοι δεν φτάνουν ποτέ σε υψηλές βαθμίδες ιεροσύνης και γιατί η βυζαντινή λειτουργία διεξάγεται στα μεν μοναστήρια στα ελληνικά, στις δε ενοριακές εκκλησίες στα αραβικά. Τα μέλη της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στο Ισραήλ και σε όλη την περιοχή (Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή) είναι στη μεγάλη πλειονότητά τους Αραβες -υπολογίζονται σε περίπου 100.000. Ο τελευταίος Αραβας Πατριάρχης υπηρέτησε πριν από 400 χρόνια και από τότε στο Πατριαρχείο κυριαρχούν Ελληνες κληρικοί, που έρχονται στο Ισραήλ από την Ελλάδα συνήθως σε μικρή ηλικία (σ.σ. όπως ο 15χρονος που μαχαιρώθηκε στα επεισόδια στο ναο, την περασμένη Κυριακή) για να σπουδάσουν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πατριαρχείου. Σιγά-σιγά ανεβαίνουν στην ιεραρχία και αναλαμβάνουν διάφορες θέσεις.
Οι «φρουροί» του αμύθητου χρυσού με τα ακριβά ρολόγια και αυτοκίνητα
Η Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότητα ή Ιερόν του Πανάγιου Τάφου έχει αρχηγό τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Συγκροτείται από όλους όσοι ανήκουν στο Πατριαρχείο: μητροπολίτες, αρχιεπισκόπους, επισκόπους, αρχιμανδρίτες, αρχιερείς, ιερομόναχους, διακόνους, μοναχούς και δόκιμους. Η Αγιοταφιτική Αδελφότητα διοικείται από 18μελή διαρκή σύνοδο (όλα έμμισθα μέλη) και είναι από μόνη της μια μοναστική πολιτεία με έδρα το Μοναστήρι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Ιερουσαλήμ. Εργο της είναι, ή πρέπει να είναι, «η φρούρηση και η συντήρηση των Πανάγιων Προσκυνημάτων, η διαποίμανση των ορθόδοξων χριστιανών των Αγίων Τόπων και η προάσπιση της ορθόδοξης πίστεως». Η Αγιοταφίτικη Αδελφότητα κάποτε θεωρείτο ότι ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή και οι Αγιοταφίτες χαρακτηρίζονταν «ακρίτες της πίστεως». Επίσης, κάποτε για την πληρωμή των Αγιοταφιτών φρόντιζε το υπουργείο Εξωτερικών από τα «μυστικά» κονδύλια. Σήμερα όμως δεν χρειάζεται, ή τουλάχιστον δεν χρειάζεται για όλους, αφού φημολογείται ότι κάποιοι Αγιοταφίτες επιδίδονται τις τελευταίες δεκαετίες σε έναν αγώνα άκρατου πλουτισμού. Υπάρχουν μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι ρασοφόροι κυκλοφορούν με χρυσά ρολόγια και ακριβά αυτοκίνητα και αυτό παρά το γεγονός, ότι οι οικονομικές υπηρεσίες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν τα χρήματα για καταβολή των μισθών των δασκάλων και των καθηγητών των σχολείων. Σύμφωνα με κάποιες άλλες πληροφορίες, ορισμένοι Αγιοταφίτες διαθέτουν τουριστικές επιχειρήσεις και μετοχές σε πλοία, ενώ κάποιοι είναι και κληρονόμοι μεγάλων περιουσιών. Πώς τα κατάφεραν όμως; Μην ξεχνάτε ότι ο Πανάγιος Τάφος σήμερα είναι και «χρυσωρυχείο».
Οι πηγές των εσόδων τους προέρχονται από προσκυνητές από την Ελλάδα, πλούσιες Ελληνίδες που επιθυμούν να αφιερώσουν ένα τμήμα της περιουσίας τους στον Πανάγιο Τάφο, άτεκνα πλούσια ζευγάρια που πείθονται να κληροδοτήσουν την περιουσία τους στον Πανάγιο Τάφο, Ρώσοι επιχειρηματίες που επενδύουν ή επιθυμούν να επενδύσουν στην περιοχή, πλούσιοι Παλαιστίνιοι και Αραβες χριστιανοί ορθόδοξοι που ζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Οσοι απορούν για την Τζάγκουαρ με την οποία κυκλοφορεί ο Πατριάρχης Θεόφιλος, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πρόκειται για δωρεά...
«Δεν ξέρουν τι έχουν»
Αν επιχειρήσει κάποιος να καταγράψει την περιουσιακή κατάσταση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, θα ατυχήσει. Μόνο στην Ελλάδα πάντως, η περιουσία του Πατριαρχείου εκτιμάται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Από τα περίπου 140 ακίνητα που μισθώνονται, τα 61 είναι οικήματα, τα 25 καταστήματα και τα 14 γραφεία (είναι και ΘΕΑΤΡΑ, είναι και ΘΕΑΤΡΑ)...
Ο κύριος όγκος της περιουσίας του Πατριαρχείου βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα. Επίσης, εκατομμύρια ευρώ μπαίνουν στα ταμεία του Πατριαρχείου από τα αγιάσματα, τις ιερές εικόνες, αλλά και τα τάματα.
Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θεωρείται ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στους Αγίους Τόπους μετά την ισραηλινή κυβέρνηση.
Κατέχει ένα μεγάλο μέρος της Παλιάς Πόλης.
Πολιτικός που διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, όταν ρωτήθηκε για την περιουσία του Πατριαρχείου, δήλωσε: «Δεν ξέρουν τι έχουν, αλλά όλως περιέργως, εμφανίζονται ως χρεοκοπημένοι...»
ΠΗΓΗ πληροφοριών: ΕΣΠΡΕΣΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου